ใบที่หกว่ากรรมตามสนอง เราจึงต้องทุกข์ทน หม่นหมองไหม้ ลาภผลเกิดยากแท้แน่กระไร ถึงจะได้ก็ไม่อยู่คู่กับเรา ทำงานใดก็ยากลำบากจิต เหมือนกับคิดเป็นครกขึ้นภูเขา แสนสะ เพลียใจ เหนื่อยไม่เบา ต้องอับเฉาเพราะกรรมเคยทำมา ถามหาคู่อยู่ไกลมิได้สม อย่าปรารมย์วุ่นไปไม่ดีหนา ลูกหนี้ก็หายลับไปกับตา จะพูดจาต้องระวังฟังยุบล มิตรสหายตอนนี้ก็ดีจาก พบลำบากจากไปไม่เห็นหน แต่โรคภัยไม่ถึงจำนน บุตรของตนในครรภ์นั้นหญิงเอยฯ