คบกับแฟนมา5ปี เค้าดีทุกอย่างดูแลเราดี ที่บ้านเรารักเค้า นิสัยดี ไม่เคยนอกใจ ตามใจเราทุกอย่าง อยู่ด้วยกันเค้าก็ทำให้ทุกอย่างงานบ้านเราไม่เคยต้องทำ แต่ตอนคบกันแรกๆเราทะเลาะกันบ่อยมาก หลายๆอย่างมันทำให้เรารู้สึกบั่นทอน สิ่งที่เราเคยขอเมื่อปีแรกๆที่คบกัน เค้าไม่เคยทำให้ เราอยากไปเที่ยวกับเพื่อนแต่ก็เลือกที่จะอยู่กับเค้า เพราะไม่อยากมีปัญหา ตัวอย่างเช่นเวลาเราไปทำงานกลุ่ม เค้าจะถามว่าจะกลับกี่โมง ซึ่งถ้าเราบอกว่า5โมงก็คือ5โใงต้องถึงบ้านเเล้วจริงๆเลทไม่ได้ แต่คำว่าทำงานกลุ่มอ่ะ เราจะบอกเวลาได้จริงๆหรอว่าจะกลับกี่โมง ถ้างานยังไม่เสร็จเราจะกลับก่อนเพื่อนคนอื่นๆก็ไม่ได้ จนบางครั้งเราต้องเกือบทะเลาะกับเพื่อนเพื่อที่จะรีบกลับทั้งๆที่งานยังไม่เสร็จเพราะไม่อยากทะเลาะกับเค้า เราเคยอธิบายพยายามขอให้เค้าเข้าใจเรา เวลาเราอยากไปเที่ยวกับเพื่อนเค้าจะบอกว่าไปได้ แต่จะกลับกี่โมง แล้วพอเราไปจริงๆเราก็ติดนิสัยไปไหนก็ถ่ายรูปส่งให้แฟนดู บางครั้งก็คุยกับเค้าในแชท พยายามทำให้เค้ารู้ว่าถึงเราจะเที่ยวกับเพื่อนแต่เราก็สนใจเค้านะ แต่สิ่งที่ได้คือ เค้าบอกว่าส่งมาทำไม เที่ยวกับเพื่อนให้สนุกเถอะไม่ต้องทักมา มันเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ พอเราถามว่าทำไมต้องกำหนดเวลาว่าต้องถึงบ้านตอนนั้นตอนนี้ เค้าจะอ้างว่าเค้าเป็นห่วง แรกๆเราเข้าใจ เราพยายามเข้าใจว่าแฟนเป็นห่วงและนานๆไปเค้าไม่เคยเข้าใจเราเลย ทั้งๆที่เราไม่เคยบังคับเค้าเลยเวลาเค้าจะไปไหน แค่บอกมาว่าจะกลับประมาณกี่โมง หรือจะนอนบ้านเพื่อนเราไม่เคยมีปัญหา ถึงเราจะถามเค้าว่าจะกลับกี่โมง แต่เราไม่เคยบังคับว่าถ้า4โมงก็4โมงต้องถึงบ้าน บางครั้งเค้าเลทไปตั้งเยอะ เราไม่เคยว่า เพราะเราเข้าใจ และมีอีกหลายเรื่องที่มันบั่นทอนเรามากๆมาตลอด2ปี บางครั้งเวลาทะเลาะกันแล้วเราร้องไห้เค้าจะพูดว่า ถ้าจะร้องก็ร้องให้เสร็จก่อนไม่ต้องมาพูดฟังไม่รู้เรื่อง แล้วก็วางสายไป เป็นแบบนี้มาตลอดจริงๆ จนเราถามว่าทำไมต้องทำแบบนั้น เค้าก็บอก ว่าที่ทำแบบนั้น เพราะอยากให้เราโตขึ้น ไม่อยากให้อะไรๆก็ร้องไห้ ทั้งๆที่เราร้องไห้แค่กับเค้า เพราะเราเสียใจเราแคร์เค้ามาก พอเรารู้ว่าเหตุผลคือเค้าเป็นห่วง เราก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่บอกตัวเองว่า ที่เค้าไล่เวลาเราร้องไห้ เพราะเค้าอยากให้เราโตขึ้นนะ ทั้งที่ในใจแทบจะไม่ยอมรับเรื่องนี้ แต่เคยอธิบายไปแล้ว ว่าที่เป็นแบบนั้น เราแค่ต้องการให้เค้าปลอบเรา คุยกับเราดีๆ แต่เราก็ทำใจแล้วหายเองมาตลอด เพราะคิดว่าเค้าดีมาก ผช แบบเค้าหายากมากๆ ที่บ้านเราก็รักเค้า แฟนคนที่2ในชีวิต ญาติๆเราชอบเค้ากันหมดเพราะก่อนเค้าจะคบกับเราเค้าสนิทกับน้องชายลูกพี่ลูกน้องของเราอยู่แล้ว แล้วที่บ้านก็ยิ่งเชียร์ว่าเค้านิสัยดี เรายอมรับว่าเค้าดีจริงๆ ตัวเราก็ไม่ได้ดี เราก็มีมุมที่งี่เง่าเอาแต่ใจ แต่เราก็คุยกับเค้าด้วยเหตุผลตลอด บ้างเรื่องเค้าก็ต้องทนกัลเรา เราก็รู้ เราพยายามปรับ ให้มันดีที่สุด เราแคร์เค้าทุกอย่าง รับฟังเค้าตลอด แต่เค้าไม่เคยฟังเราเลย ทุกอย่างที่เค้าทำ มันทำให้เราเป็นคนที่เฉยชาขึ้น เพราะเราเหนื่อย บางครั้งเราแค่ต้องการคนที่เข้าใจ จากที่เคยแคร์เค้า ทะเลาะกันก็คิดมากร้องไห้ ผ่านมาปีที่3เราเริ่มเฉยๆ ทะเลาะกับแทบจะไม่ร้องไห้เลย ปีทีา3จนเข้าปีที่5เราไม่เคยเสียน้ำตาให้เค้าเลยเวลาทะเลาะกัน ปีที่3เป็นอะไรที่เราแทบจะไม่แคร์เค้าแล้ว เวลาทะเลาะกัน เค้าจะทำตัวยังไงเราไม่สน เราเริ่มปล่อย แต่ก็ยังคบกับอยู่ เราอยู่เพราะความดีของเค้า บวกกับถ้าเราเลิกกับเค้า เรารู้ว่าที่บ้านจะโทษเราหนักมาก เพราะทุกคนจะชอบพูดว่าถ้าเราเลิกกับเค้าไป เราคงหาผชที่ดูแลเราดีขนาดนี้ไม่ได้ จะมีผช คนไหนทนเราได้อีกถ้าไม่ใช่เค้า เราเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองก็จริง แต่เรารู้ลิมิตตัวเอง ทุกคนจะชอบมองว่าเค้าต้องทนกับเราเยอะแน่ๆ แต่ไม่มีใครรู้เลย ว่าจริงๆแล้วเราเองที่ต้องทนเค้ามาตลอด เพียงเพราะเราผูกพัน ปีที่3ยังมีความรักเหลืออยู่บ้าง แต่ปีที่4เราไม่เหลือความรักให้เค้าแล้ว พูดตรงๆก็คือเราหมดใจ ที่อยู่ก็เพราะผูกพันธ์ และเค้าไม่ได้ทำอะไรผิด ให้เราต้องบอกเลิกเค้า แต่หลังๆมาเราเริ่มทะเลาะกันมากขึ้น **จนเราเลิกกันไปช่วงนึงประมาณ6เดือน แต่เลิกไม่ขาด เราไม่ได้บอกที่บ้านเพราะถ้าบอกไป ทุกคนจะคิดว่าเรานอกใจเค้า เพราะเราเคยทะเลาะถึงขั้นเลิกกันไปแล้วครั้งนึงแล้วเราพยายามอธิบายกับที่บ้านว่าเลิกกันทำไม ไม่มีใครฟังเค้าพูดแค่ว่ามันเรื่องเล็กๆ ผช แบบเค้าหายากแล้วนะ จะหา ผช ดีๆแบบนี้ได้อีกที่ไหน แล้วที่เค้าคิดว่าเรานอกใจแฟนเราในตอนนี้น เพราะเราโสด เราก็ไปเที่ยวกับเพื่อน เพราะก่อนเราจะคบกับเค้า เรามีเพื่อนผช ที่สนิทด้วยเยอะ แต่เราไปเที่ยวงานเทศกาลแถวบ้านเรากับเพื่อน ผช ที่สนิทคนนั้น แล้วก็เพื่อน ผญ อีกคนตอน ม.ต้น ที่สนิท ไปไหนไปกัน จนเค้าเอาไปคิดว่าเรานอกใจเเฟนเราไปคบกับเพื่อน ผช เราคนนั้น มันทำให้ทุกวันนี้ พอเราเลือกจะพูดดูว่าเดี๋ยวเรากับแฟนเราสักวันก็ต้องเลิกกัน ให้ที่บ้านได้ยิน ก็เหมือนเดิมเค้าก็พูดว่า ผช แบบแฟนเราหายาก **กลับมาที่ปัจจุบันหลังจากครั้งที่เราเลิกกับแฟนไปแล้วไม่ได้บอกที่บ้าน เราก็ยังเป็นห่วงเค้า เพราะที่ผ่านมาตอนคบกัน มีอะไรเราก็เล่าก็ปรึกษากันอยู่สองคน เค้าก็ขอร้องเราว่าถึงจะเลิกกันไปแล้ว เวลามีปัญหาเค้าจะทักมาปรึกษาเราได้มั้ย เราก็ใจอ่อนบอกว่าได้ แต่เวลาเค้าทักมาเราก็ตอบสั้นๆเพราะอยากตัดขาด จนเวลาผ่านมา6เดือน เค้าก็ทักมาปรึกษา สภาพเค้าตอนนั้นคือน่าสงสารมาก เหมือนคนเครียดจัด ไม่เคยสูบบุหรี่เค้าก็สูบ มันหลายอย่างมากๆ เรารู้สึกผิดมาก ว่าที่เค้าเป็นแบบนี้ก็เพราะเรา เราบอกเลิกเค้า ทั้งๆที่เค้าไม่ได้ทำผิดอะไร มันผิดที่เราเอง ที่หมดรักเค้าแล้ว เป็นครั้งแรกในรอบ3ปีที่ผ่านมา ที่เราร้องไห้ให้เค้ากับเรื่องนี้ เราร้องหนักมาก เพราะสภาพเค้าคือแย่มาก เราไม่รู้ว่าเค้าแค่ทำตัวเองให้เราใจอ่อนรึเปล่า แต่เรารับไม่ได้ ที่จะเห็นคนๆนึงต้องเสียผู้เสียคนไปเพราะเรา จนเราสงสารบวกเป็นห่วง รู้สึกผิด เราเลยกลับไป จนตอนนี้เรากลับมาคบกับเค้า เค้าก็ดูเหมือนจะดีขึ้น เรื่องที่เราเคยพูดว่าอยากให้เค้าเข้าใจ เค้าก็บอกว่า6เดือนที่เลิกกันไป เค้าก็รู้ว่ามันเป็นเพราะเค้าทำตัวแบบนั้น ตอนนี้เค้าเปลี่ยนไปบ้าง แต่เค้ามาคิดได้ตอนเราหมดรักเค้าแล้ว **ตอนนั้นที่เรากลับมาดีกับเค้า เราคิดว่าลองให้โอกาสเค้าดู ความผูกพันที่ผ่านมาคงทำให้เรากลับมารักเค้าได้ แต่ไม่เลย เรากลับรู้สึกเฉยๆกับทุกอย่างที่เค้าทำให้ ถามว่าเวลาอยู่ด้วยกันมีความสุขมั้ย ก็มี แต่มันอยู่ได้เพราะความผูกพันธ์ล้วนๆ ตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไง ไม่รู้ว่าควรบอกเลิกเค้าดีมั้ย เราอยากเลิกกับเค้า แต่อีกใจเราก็ขาดเค้าไม่ได้ เพราะเค้าแทบจะอยู่ในทุกช่วงชีวิตของเราที่ผ่านมา แต่เราก็ดูเห็นแก่ตัวมากที่เราไม่ได้รักเค้าแล้วแต่เราบอกเลิกเค้าไม่ได้ เรากลัวว่าถ้าเราบอกเลิกไป เค้าจะเป็นเหมือนเดิมอีก เราไม่รู้ว่าถ้าเลิกกันไป เราจะบอกกับที่บ้านเรายังไง ตอนนี้เราเหนื่อยเราอึดอัดเรารู้สึกผิด เรากลัวไปหมด ตอนนี้เรากลับมาอยู่บ้าน ไม่ได้อยู่กับเค้าเหมือนที่ผ่านมา มันยิ่งทำให้เราออกห่างเค้า เพราะเราไม่ได้รัก เราไม่ได้แคร์ เราพยายามชวนเค้าคุยตลอด แต่เค้าเริ่มแย่ลง เพราะบางครั้งเราไปเที่ยวกับเพื่อนหรือสังสรรค์กันที่บ้านเพื่อน เราแค่บอก แค่แจ้งให้ทราบ เราก็ให้เกียรติเค้า ทำอะไรอยู่ที่ไหนกับใคร เราถ่ายให้ดูหมด ออกไปซื้อของกับเพื่อนไปซื้อเหล้ามาเพิ่ม เราก็บอก แต่เค้าไม่บังคับไม่พูด ไม่แสดงออกว่าไม่พอใจก็จริงแต่เรารู้สึกได้ เพราะบางครั้งเวลาเราบอกไปเที่ยวกับเพื่อน เค้าเลิกงาน เค้าก็บอกว่าเค้าไปกินเหล้ากับเพื่อนนะ เราก็ไม่ห้าม เราก็โอเคตลอด ไม่เคยว่า เหมือนเค้าพยายามทำตัวให้เราทะเลาะเค้า เพราะเค้าอยากให้เราแคร์ อยากให้เรารู้ว่าถ้าเราไปเที่ยวเค้าก็จะไป แต่เราไม่สน ตอนนี้เราดูแย่มาก เรามากจนคิดที่จะให้เค้านอกใจเรา ไปมีคนอื่น เราอยากเลิกกับเค้า แต่ก็รู้ว่าถ้าเลิกกันแบบดีๆ สุดท้ายก็เลิกไม่ขาด เราควรทำยังไงดี ไหนจะที่บ้านเราอีก เราควรบอกเลิกเค้าไปตรงๆหรือรอเวลาไปสักพัก ทำตัวให้เค้าบอกเลิกเอง เราไม่ชอบตัวเองแบบนี้เลย โครตเห็นแก่ตัว ทั่งๆที่เค้ารักเราดีกับเรา แต่เรารักเค้ากลับไม่ได้ เราพยายามมากๆที่จะเปิดใจรักเค้า เราอยากกลับไปรักเค้าให้ได้เหมือนเมื่อ2ปีแรก แต่มันไม่เหลืออะไรแล้ว ความรู้สึกที่มีให้เค้าได้ในตอนนี้คือ **เป็นห่วง ผูกพัน รู้สึกผิด เรารู้ว่าเราเห็นแก่ตัว** เราไม่กล้าที่จะบอกเลิกเค้า เราคิดเรื่องนี้มาตลอด จนเรารู้สึกแย่ลงมาก ว่าทำไมถึงไม่รักเค้า เราเครียดมาก เพราะยิ่งเราคบกันไปนานไปขึ้น ทุกอย่างจะยิ่งผูกพันหนักกว่าเดิม เราทำใจบอกเลิกเค้าไม่ลงจริงๆ เราสงสารเค้า ตอนนี้เราเหนื่อยมาก ต้องหลอกทั้งตัวเองหลอกคนอื่นหลอกทุกคน เราควรทำยังไงกับความสัมพันธ์ครั้งนี้ดี เรามองไม่เห็นอนาคตกับเค้าข้างหน้าเลย ทั้งๆที่เค้าดูจะจริงจัง เราลองคิดดูว่าถ้าวันนึงที่บ้านเค้าจะมาขอหมั้นเรา แค่นี้เราก็ไม่โอเคแล้ว เราอึดอัดมาก แต่ก็ทำใจบอกเลิกไม่ลง หลักๆคือสงสารเค้า แล้วก็เครียดกับที่บ้านเรา เค้าคงไม่เห็นด้วย เราควรบอกกับเค้ายังไง แล้วเราควรบอกกับที่บ้านยังไง