คือเราย้ายมาอยู่เอื้ออาทร เพราะต้องการเซฟเงินค่ะ อยากเก็บเงินก้อนขนาดใหญ่ แต่อยู่คอนโดรายจ่ายมันเยอะพอสมควร 

และคือเราเพิ่งขายรถ รถคันนี้คือไม่ได้ใช้เลยค่ะ เดือนนึงขับสักครั้ง คือเราทำงาน wfh เต็มรูปแบบ นิสัยเราติดที่อยู่ ติดห้อง ไม่เที่ยวไหน นั่งรถไฟไปกินชาบูแค่นั้น 

และก็เราย้ายมาอยู่เอื้ออาทร  คือแบบเราก็ลงสตอรี่ไอจีของเราเรื่อยเปื่อย เพื่อนที่สนิทก็จะรู้ว่าเราประหยัดเงินอยู่อะไรแบบนี้ค่ะ

แต่ว่ามันก็จะมีคนที่ไม่ชอบเรา คอยแซะตลอดว่าอุ๊ย ตกอับแล้วหรอ ขำ อะไรแบบนี้ ตอนแรกก็อึนๆนะคะ ฟีลจะตอบโต้กลับด้วยใบทวิ เงินเดือนชั้นมากกว่าเธอไม่รู้กี่เท่า แต่คิดไปคิดมาอยู่เงียบๆดีกว่า 

คือเราเคยเป็นคนที่ชอบใช้เงินเกินตัว พยายามทั้งที่ไม่มี จนเป็นหนี้ แต่ว่าบุญมีค่ะ เป็นหนี้ตอนเรียนมหาลัยเลยยอดไม่เยอะ จากนั้นฝังใจมากๆ

กลัวการเป็นหนี้มาโดยตลอด แต่เรียนจบก็ไม่ใช่จะได้งานดีเงินดี เราล้มลุกคลุกคลานเป็นปี กว่าจะมีรายได้เยอะ ล้มลุกนี่คือไม่มีข้าวจะกินเลยนะคะ ขายทุกอย่างยันกาน้ำ 5555 แต่ล้มช่วงโควิด เลยขอกล่องยังชีพคนนั้นคนนี้ มาประทังชีพได้

พอตกสุดก็ขึ้นสูงสุดค่ะ เพราะตกต่ำที่สุดในชีวิตแล้วจริงๆ ดีที่หนี้สินไม่เยอะ จากนั้นเราก็อยู่คอนโดดี คิดว่าคุณภาพชีวิตจะดี แต่เรากลับเฉยๆ และเบื่อหน่าย ไกลตลาด คนน้อย เงียบ สระว่ายน้ำ ฟิตเนสไม่ได้ใช้ ของกินเน้นแกร๊บ แต่แพงโคตร

และเราคิดว่ายิ่งเก็บเงินได้เร็วเท่าไหร่ เราก็จะมีบ้านได้เร็วเท่านั้น ความจริงก็ไม่ได้อยากได้บ้านหรอกค่ะ เหงา แต่อยากมีเงินเก็บแบบ เอาไปต่อยอด ไปทำอะไรที่อยากทำ คือมันคิดไม่ออกหรอกค่ะ แค่อยากมีเงินเก็บ 

และที่ตั้งกระทู้ก็คือรู้ว่าตัวเองไม่ได้ผิดอะไรเลย แต่มันรู้สึกไม่ดีกับการที่โดนเยาะเย้ยค่ะ เพราะอายุน้อย อาจจะยังใจไม่นิ่งพอ อยากได้คำพูด คำปลอบใจที่แบบ ทำให้เราเมินคนพวกนี้ค่ะ คือจะบล็อค จะอะไรมันก็ยังต้องสวมใส่หน้ากากเข้าหากันอยู่ มันก็ลำบากใจอยู่ อยากได้วิธีปล่อยวาง ปล่อยเบลอค่ะ