หนูไม่มีเป้าหมายในชีวิต ครอบครัวไม่ซัพพอร์ต ครอบครัวหนูมาฐานะนะคะ แต่คนสมัยก่อนค่อนข้างหวงสมบัติ ด้วยความที่ ที่บ้านเป็นคนจีนแล้วหนูเป็นหลานสาวคนเดียวในบ้าน ย่าส่งหนูเรียนต่างจังหวัด ให้หนูเช่าหออยู่เอง ค่าใช้จ่ายจะเป็นพ่อที่คอยซัพพอร์ต พอหนูเรียนจบมากลับมาบ้าน หางานทำ ทุกคนในบ้านไม่มีใครต้อนรับเลยค่ะ ไล่อย่างเดียว มีคำพูดตลอด บรรดาลูกๆของย่าก็หาเรื่องไล่หนู ไม่ให้หนูอยู่ที่บ้าน เพราะกลัวหนูจะแย่งสมบัติ หนูตัวคนเดียวมาตลอดตั้งแต่อายุ15 จนตอนนี้หนูอายุ23 ไม่เคยได้รับกำลังใจใดๆจากครอบครัวเลย หนูไม่เที่ยว ไม่ค่อยดื่ม วันๆทำแต่งาน เพื่อนๆไม่มีใครว่างค่ะ เพราะมีครอบครัวกันหมดแล้ว ต่างคนต่างทำหน้าที่ ส่วนหนูชีวิตวนลูปมาก มีแต่ปัญหาเข้ามา หันหน้าไปหาใครก็เคว้งไปหมด ปัญหาส่วนตัวไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้ เลิกงานกลับห้องมา รู้สึกดาวน์ทุกวัน หนูคิดตลอกว่าทำไมหนูถีงอาพับได้ขนาดนี้ ไม่มีใครต้องการ มีแต่คนไล่ ไม่มีเป้าหมายในชีวิต เพราะไม่รู้จะตั้งเป้าหมายไปเพื่ออะไร จนตอนนี้หนูคิด ว่าหนูจะมีชีวิตไปเพื่ออะไร ถ้ามีชีวิตอยู่แล้วต้องมานั่งเสียใจ แอบร้องไห้คนเดียวอยู่ทุกวัน หนูเป็นคนค่อนข้างขี้น้อยใจค่ะ แต่หนูจะไม่พูดให้ใครฟัง  ต่อหน้าทุกคน หนูเข้มแข็งมาก แต่ตอนนี้หนูเริ่มฝืนยิ้มไม่ไหวแล้ว ถ้าต้องอยู่ไปวันๆ จะอยู่ให้เหนื่อยทำไมกัน อยากหลับๆไปแบบไม่ต้องตื่นอีกเลย ทุกคนไม่ต้องปลอบใจหนูนะคะ หนูกำหนดชีวิตตัวเองไว้แล้วว่าต้องไปในทิศทางไหน แต่หนูแค่อยากระบายมันออกมาบ้าง เพราะมันไม่ไหวจะเก็บไว้คนเดียวจริงๆ ถ้าทุกคนอยู่ในจุดของหนูตอนนี้ ทุกคนจะรู้ว่ามันรู้สึกแย่มากแต่ไหน ที่ขนาดครอบครัว ยังไม่ต้องการเราพลักใสไล่ส่งสารพัด เหนื่อยกับงาน กับคนที่ทำงานก็ต้องมานั่งฮีลตัวเองทุกวัน ทำไมโลกนี้ไม่เคยใจดีกับหนูเลยคะ😢