10/05/65
ตอนเย็นหนูกลับจากทำงาน กลับมาแฟนหนูไม่ทำอะไรเลย หนูล้างจาน สอนการบ้านลูก หนูให้แฟนไปซื้อยาคุม และส้มตำ ก่อนออกจากบ้านแฟนแกล้งลูกจนร้อง แล้วขู่สั่งลูกอย่ามองหน้าป๊ะป๊า เป็นบ้าหรือป่าว คนป่วยจริงแบบนี้คนดีๆเขาไม่ทำกันนะ 
กลับมาถึงบ้าน จัดจานกินส้มตำกัน แล้วมีปลาดุกย่างด้วยนางตักให้ลูก ลูกไม่กิน นางว่าตายแบบนี้ตายแน่ไม่กิน แล้วก็พูดย้ำอยู่นั้นและว่าตายๆๆๆ พอหนูพูดว่าพอได้แล้วตะ หาว่าหนูถือหางลูก หนูเงียบไม่อยากพูดมากยอมเงียบ แต่แล้วนางยังไม่หยุด แกล้งลูกจนลูกร้อง ลูกพูดว่าน้องไม่คุยกับป๊ะป๊าแล้ว นางไล่ลูก บอกไม่คุยก็ไปออกจากบ้านไป หนูทนไม่ไหว สวนกลับ หนูว่านั่นไปลูก ไปนอนบ้านตา กันนางว่าทำไมนางสั่งสอนลูก นี้งง มากนะ ที่บ้านหนูไม่ใช่เรียกสั่งสอนนะ การไล่ใครสักคนออกจากบ้าน แล้วนี้ลูกตัวเองแท้ๆ อายุแค่ 7 ขวบ ตกลงนางจะไม่ให้ลูก บิ๋มว่าถ้าไม่ให้เดียวจะโทรหาตำรวจ นางว่าเอามาขู่มันอีก ขึ้นใหญ่เลย ทะเลาะกันใหญ่โต พ่อหนูมาดู ถามว่าเรื่องอะไรกันเงียบๆคุยกันดีๆ นางว่าหนูขู่จะโทรหาตำรวจ แต่ไม่บอกนะว่าต้นเหตุมาจากไหน หนูก็บอกพ่อหนูส่วนนางบอกหนูขู่นางตลอด นี้งงมากนะรอบสอง ต้นเหตุละไม่พูด ก็เทอไล่ลูกพอฉันจะพาลูกไปไม่ยอม ไม่แน่จริงนิหว่า ยังพูดคำหยาบต่อหน้าพ่อหนูอีก  บ้างละ แม่บ้างละ โอ๊ย สันหามาแต่ละคำไม่มีเกรงใจ แล้วขู่ด้วยนะ ถ้ากุไม่ไหวทำขึ้นมา จะฆ่าหนูอีก หนูบอกพ่อ ว่าขอไปนอนที่บ้านนะ พ่อก็ได้ยินว่ามันขู่ฆ่าลูก แฟนพูดสวนขึ้นมาว่ามันไม่ได้ขู่ อะไร เทอเพิ่งพูดไป สงสัยจะมีปัญหากับสมองจริงๆ นี้เรากับลูกต้องทนอยู่กับคนแบบนี้จริงๆหรอ สงสารลูกจัง เอาจริงๆอยากหนีไปให้ไกลๆ แต่ติดหลายเรื่องนะ เงินมั้ง ลูกเรียนมั้ง เอาไงดีคะ