สวัสดีครับทุกคน เรามรเรื่องอยากเล่า
.ทุกคนมีเพื่อน ถูกมั้ยฮะ และเราเองก็มีเพื่อน แต่เวลาเรามีเพื่อนเราเต็ม100ตลอด แต่เหมือนกับว่าไม่มีเพื่อนคนไหนให้ใจถึง100สักคน
แน่นอนครับกับการขึ้นปี1 ในหมาวิทยาลัย ต่างคนต่างที่ เราได้เจอกับเพื่อนใหม่ และแน่นอนการวางตัวเป็นเรื่องสำคัญ
ปกติจากมัธยม เราเป็นคนเสียงดัง ชอบทำอะไรขำๆ ตลกๆ แต่กับมหาลัยไม่เลย เรากลายเป็นคนละคนกับสมัยมัธยม
อาจะเป็นเพราะว่าช่วงเฟรชชี่ เราอยู่แต่กับเพื่อนที่มาจากที่เดียวกันมั้ง แต่เพื่อนดันซิ่วออกไป เราเลยอย่คนเดียว
พอรู้ตัวอีกทีเพื่อนเริ่มแบ่งกลุ่ม อยู่กันเป็นกลุ่มๆหมดแล้ว เราอยู่คนเดียว เอาจริงๆก็มีแฟนแหละ แต่สุดท้ายก็เลิกกัน

       พอมีแฟนใหม่ ก็ติดแฟนใหม่มากๆเลยครับ เหมือนมาฮิลใจเราเลย 555 แล้วช่วงนั้นเรียนออนไลน์ด้วย
เลยไม่ได้เจอเพื่อนเท่าไหร่ บวกกับไม่ได้มีเพื่อนสนิท แต่ก็คุยได้กับทุกคนนะ ใครทักก็ตอบ จนมาถึงเหตุการณ์นึง
ที่เพื่อนๆจัดกลุ่มกัน อ่อลืมแจ้งครับเราเรียนครูหลังจากสังเกตการณ์สอน ทางโรงเรียนให้ไปช่วยดูเด็กครับ
เราเรียนออนไลน์ไปด้วยดูเด็กไปด้วย เลยไม่รู้ว่าเขาจับกลุ่มกัน พอคาบถัดไปมารู้อีกทีเพื่อนก้มีกลุ่มหมดแล้ว
         แต่เราก็ถามเพื่อนนะว่ากลุ่มไหนไม่ครบบ้างขออยู๋ด้วยได้มั้ย แน่นอนครับไม่ใครตอบ เอ้ะหรือเพื่อนไม่อยากได้เลยคิดในใจ
สุดท้ายเราไปขออาจารย์ ทำงานเดี่ยวแน่นอครับต้องมีการจัดสัมมนา ทำเดี่ยวไม่ได้ เราเลยแจ้งอาจารบ์ไปว่าไม่มีกลุ่ม สงสัยเพื่อนไม่อยากได้

          .เอาละครับท่านผู้ชม จากที่ไม่มีใครตอบแชท คราวนี้มารุมตอบกันใหญ๋เลย ไม่ได้ตอบอย่างเดียวนะ ด่าด้วย เห้ยด่าแรงมากนะเอาดีๆ
มีคนเอาเราไปด่าในกลุ่มอื่นด้วย(แต่ต่อหน้าทำเป็นดี ดีมากๆ โดยเฉพาะตอนที่เรามีประโยชน์อะ555) 
เอาจริงๆยอมรับนะครับว่าเราเองที่ผิด เขาจับกลุ่มกันตั้งนานแล้ว แต่เราเองต่างหากที่ไม่รู้เรื่อง (แต่พอร็ก็รีบหาป่าววะ แต่เพื่อนไม่ตอบ)
บอกดีก็ได้ไม่เห็นต้องด่าเลย แชทห้องนะเว้ย 30+ไม่มีใครตอบเลยอะ พอเราบอกอาจารย์ ว่าเพื่อนไม่อยากได้มั้งครับ
ประโยคนี้ประโยคเดียว 20+กว่าคนตอบไวมาก เอ้ะด่าไวมาก แต่สุดท้ายก็มีเพื่อนใจดีอยู๋10กว่าคน ที่เข้าใจในเหตุการณ์นั้น และช่วยเรา
แทบจะแบบ กูจะช่วยพวกทุกอย่างเลย ถ้าพวกเดือดร้อนอะ แต่คนอื่นแบบ ด่ากันสนุกจนลืมรึเปล่าว่าอย่างน้อยก็เคยเที่ยวเคยกินเหล้าด้วยกันนะ
           .บอกว่ากลุ่มเต็มแล้วกูยังชื่นใจกว่าอ่านแล้วไม่ตอบเลย ผิดเองแหละที่ตอนแรกไม่สนใจ แต่คำด่าแต่ละคำคือรับไม่ได้อะ
บอกกันดีๆก็ได้ปะ 

          หลังจากเหตุการณ์นั้นที่เราโวยวาย เพื่อนเราน้อยลงมากๆ แทบไม่มีเพื่อนเลย มีแค่พวก My Hero10คนนั้นอะ 555
เอาจริงๆ ตอนนี้เราก็แทบไม่ได้แคร์ใครแล้วอะ ไม่แคร์เลย นอกจาก พวกนี้อะ แต่เขาก็มีกลุ่มของพวกเขานะ 
เราก็ไม่ได้อยากดึงตัวเองเข้าไปอยู่ในนั้นอะ เพราะเราคิดว่าเราเป็นตัวปัญหาไปแล้ว 

         แต่สุดท้ายนี้ เราแค่สงสัยและอยากถาม ว่าการที่เราทำผิดในครั้งนั้น มันทำให้คนเกลียดและไม่ชอบเราได้ขนาดนี้เลยหรอ
เราใจกับเพื่อนหลายๆคนนะ แต่พอเจอเหตุการณืแบบนี้ กลายเป็นว่าเพื่อนขุดเรื่องแย่ๆของเราไปคุยกันสนุก จนเพื่อนลืมนึกถึงเรื่องราวดีๆที่เคยมี
เพื่อนเราที่เคยรู้จักกลายเป็นว่าเราแทบไม่รู้จักเพื่อนเลย เราอยากขอโทษเพื่อนๆหลายๆคนนะ แต่ตอนนี้ เพียงแค่จะทักในแชทกลุ่มยังไม่กล้าเลย
เอาง่ายๆ เราไม่กล้าคุยกับเพื่อนในห้องอีกเลย  เหมือนเรากลัวไปแล้วอะ แล้วเหมือนกับว่าเราอยู่ในสังคมที่ไม่ให้โอกาสเริ่มใหม่อะ
ไม่ใช่ว่าทุกคนไม่ดีนะ ทุกคนดี แต่ก็ฉุกคิดได้ว่า ตอนนั้นถ้าเพื่อนเป็นห่วงเราจริงๆ คงทักมาเตือนเราดีๆแล้ว เพราะการที่เพื่อนเตือนเพื่อน
สำหรับเรา มันเป็นเรื่องที่ดีอะ แต่เพื่อนไม่เตือน เพื่อนด่า และด่าแรง

           เราอยากมีเพื่อนนะ เพราะมนุษย์เป็นสัตว์สังคมถูกปะ เพื่อนกินเพื่อนเที่ยวอะมี แต่อยากได้เพื่อนแท้ในห้องเรียนอะ