เกริ่นก่อนเลยนะคะว่า
เราเป็นคนขี้คิดมาก เครียดอยู่บ่อยๆ ในบางทีอยู่นิ่งๆแบบนอนดูยูทูปก็คิดเรื่องต่างๆเช่น ทำไมเราน่าเกลียด? ทำไมเพื่อนไม่อยากคุยด้วย? แต่ส่วนใหญ่คนอื่นๆมักมองเราว่าเราหยิ่ง ไม่ชอบคุยกับใคร ซึ่งก็จริงค่ะชอบหน้าตึงเครียด ไม่ยิ้มสีหน้าดูไม่มีความสุข เพื่อนเลยไม่ค่อยอยากอยู่ด้วยคิดว่าเราไม่ชอบพวกเพื่อนๆเลยตีออกห่าง หยิ่งบ้าง เมินบ้าง พอมาเรื่องงานรีบทักมาไวมากเลยค่ะ งั้นเข้าเรื่องเลยนะคะ
ใกล้วันเปิดเทอมเราเตรียมตัวอะไรเรียบร้อยแล้ว ชุด รถรับส่ง หนังสือ เงิน ต่างๆคือครบมากๆเลยค่ะ
แต่พอมาวันเปิดเทอมจริงๆความโชคร้ายก็เข้าสิงเลยค่ะ ตื่นตี5เตรียมตัวเรียบร้อยจัดการอะไรเรียบร้อย แล้วแม่ก็บอกว่า .. แม่ไม่มีเงินให้น่ะ ไปส่งก็ไม่ได้เพราะก่อนวันเปิดเทอม แม่โดนรถพุ่งชนแต่ยังดีที่แม่ไม่เป็นอะไรแต่รถพังและมีรอยบุบเละเลยค่ะ ถ้าซ่อมก็หมื่นห้า แม่เริ่มเครียดมาดขึ้นเรื่อยๆ แต่เราก็ยังไม่ค่อยเครียดเท่าไหร่ค่ะเพราะรู้ว่าโชคร้ายจะมาเลยบอกรถประจำไว้ก่อนค่ะเราเลยบอกแม่ว่า .. แม่ไม่ต้องให้เงินก็ได้ เราก็เตรียมขนมกับน้ำไว้จน6:30 เรายืนยันได้เลยว่าเราไม่ได้ยินเสียงรถประจำจริงเขาบอกว่าเขาทั้งบีบแตร เคาะประตูคือทำหมดเลยค่ะ แต่เรายืนยันมากๆๆๆๆๆว่าเราไม่ได้ยืนเสียงเขาจริงๆ เราเครียดแบบว่า ขาสั่นมากเลยค่ะมือสั่นนิดหน่อยเราเลยเพิ่งคิดได้ว่ามีรถประจำอีกคันเราเลยถามเพื่อนฝากถามว่าไปได้ไหมคนขับบอกว่า .. รถเต็มจ่ะลูก เราได้ยินก็แบบทั้งๆที่เตรียมตัวมาแท้ๆยังโชคร้ายขนาดนี้ แล้วมีช่วงหนึ่งสอบปลายภาควันสุดท้ายเราก็ไปไม่ได้เพราะรถคันเติมที่ไมาได้ยินอะค่ะเขาไม่มาจอด คือต้องไปสอบครึ่งวันโดนตัดสิทธิ์สอบไป1วิชา เราก็สอบส่วนบ่ายอะค่ะเพราะครูบอกว่าสอบเสร็จจะให้ใบสิบช่วงเช้า พอสอบเสร็จเราไปถามครูครูบอกว่า .. ทำไมไม่ไปแก้เองละ หนูไปสอบแก้เองน่ะ เราก็แบบอ้าว อิหยังวะ มาเรื่องวันเปิดเทอมต่อค่ะ เราเลยบอกครูว่าครูคะหยุดได้ไหมคะ? ครูบอกได้เราก็หยุดไป แล้วเพื่อนอีกคนบอกว่าครูทุกคาบเหมือนบ่นเราว่าวันแรกก็ไม่มา แต่เราก็ไม่คิดมากค่ะ พอมาช่วงเย็นแม่บอกว่าแม่ไปส่งไปรับไม่ได้น่ะหารถเอาเองเลยส่วนน้องแม่จะจัดการเอง เราก็หารถแต่มันเต็มจริงๆอะค่ะเราเลยไปถามลุงที่เราบอกว่าไม่ได้ยินเสียงเขาบอกถ้าเป็นงี้อีกจะไม่ไปส่ง-รับแล้วนะ เราก็โอเคค่ะโล่งไปอีกช่วงแต่เรากลัวโชคร้ายอีกอะค่ะ มีวิธีให้ไม่โชคร้ายไหมค่ะ คือ ตัวซวยชัดๆTvT
เคยคิดไหม? ว่าตัวเองโชคร้ายตลอดเวลา
เราเป็นคนขี้คิดมาก เครียดอยู่บ่อยๆ ในบางทีอยู่นิ่งๆแบบนอนดูยูทูปก็คิดเรื่องต่างๆเช่น ทำไมเราน่าเกลียด? ทำไมเพื่อนไม่อยากคุยด้วย? แต่ส่วนใหญ่คนอื่นๆมักมองเราว่าเราหยิ่ง ไม่ชอบคุยกับใคร ซึ่งก็จริงค่ะชอบหน้าตึงเครียด ไม่ยิ้มสีหน้าดูไม่มีความสุข เพื่อนเลยไม่ค่อยอยากอยู่ด้วยคิดว่าเราไม่ชอบพวกเพื่อนๆเลยตีออกห่าง หยิ่งบ้าง เมินบ้าง พอมาเรื่องงานรีบทักมาไวมากเลยค่ะ งั้นเข้าเรื่องเลยนะคะ
ใกล้วันเปิดเทอมเราเตรียมตัวอะไรเรียบร้อยแล้ว ชุด รถรับส่ง หนังสือ เงิน ต่างๆคือครบมากๆเลยค่ะ
แต่พอมาวันเปิดเทอมจริงๆความโชคร้ายก็เข้าสิงเลยค่ะ ตื่นตี5เตรียมตัวเรียบร้อยจัดการอะไรเรียบร้อย แล้วแม่ก็บอกว่า .. แม่ไม่มีเงินให้น่ะ ไปส่งก็ไม่ได้เพราะก่อนวันเปิดเทอม แม่โดนรถพุ่งชนแต่ยังดีที่แม่ไม่เป็นอะไรแต่รถพังและมีรอยบุบเละเลยค่ะ ถ้าซ่อมก็หมื่นห้า แม่เริ่มเครียดมาดขึ้นเรื่อยๆ แต่เราก็ยังไม่ค่อยเครียดเท่าไหร่ค่ะเพราะรู้ว่าโชคร้ายจะมาเลยบอกรถประจำไว้ก่อนค่ะเราเลยบอกแม่ว่า .. แม่ไม่ต้องให้เงินก็ได้ เราก็เตรียมขนมกับน้ำไว้จน6:30 เรายืนยันได้เลยว่าเราไม่ได้ยินเสียงรถประจำจริงเขาบอกว่าเขาทั้งบีบแตร เคาะประตูคือทำหมดเลยค่ะ แต่เรายืนยันมากๆๆๆๆๆว่าเราไม่ได้ยืนเสียงเขาจริงๆ เราเครียดแบบว่า ขาสั่นมากเลยค่ะมือสั่นนิดหน่อยเราเลยเพิ่งคิดได้ว่ามีรถประจำอีกคันเราเลยถามเพื่อนฝากถามว่าไปได้ไหมคนขับบอกว่า .. รถเต็มจ่ะลูก เราได้ยินก็แบบทั้งๆที่เตรียมตัวมาแท้ๆยังโชคร้ายขนาดนี้ แล้วมีช่วงหนึ่งสอบปลายภาควันสุดท้ายเราก็ไปไม่ได้เพราะรถคันเติมที่ไมาได้ยินอะค่ะเขาไม่มาจอด คือต้องไปสอบครึ่งวันโดนตัดสิทธิ์สอบไป1วิชา เราก็สอบส่วนบ่ายอะค่ะเพราะครูบอกว่าสอบเสร็จจะให้ใบสิบช่วงเช้า พอสอบเสร็จเราไปถามครูครูบอกว่า .. ทำไมไม่ไปแก้เองละ หนูไปสอบแก้เองน่ะ เราก็แบบอ้าว อิหยังวะ มาเรื่องวันเปิดเทอมต่อค่ะ เราเลยบอกครูว่าครูคะหยุดได้ไหมคะ? ครูบอกได้เราก็หยุดไป แล้วเพื่อนอีกคนบอกว่าครูทุกคาบเหมือนบ่นเราว่าวันแรกก็ไม่มา แต่เราก็ไม่คิดมากค่ะ พอมาช่วงเย็นแม่บอกว่าแม่ไปส่งไปรับไม่ได้น่ะหารถเอาเองเลยส่วนน้องแม่จะจัดการเอง เราก็หารถแต่มันเต็มจริงๆอะค่ะเราเลยไปถามลุงที่เราบอกว่าไม่ได้ยินเสียงเขาบอกถ้าเป็นงี้อีกจะไม่ไปส่ง-รับแล้วนะ เราก็โอเคค่ะโล่งไปอีกช่วงแต่เรากลัวโชคร้ายอีกอะค่ะ มีวิธีให้ไม่โชคร้ายไหมค่ะ คือ ตัวซวยชัดๆTvT