รันม่าชอบเรื่องขำขำ... อ่านการ์ตูน​/เรื่องสั้น/.... ขำๆ................ เสียดายไม่ได้อ่านมา5-6ปีล่ะ
ตั้งแต่สมัยเรียน.......เดินผ่านแผงหนังสือต้องชะเง้อดูว่าเล่มใหม่ออกยัง......ทั้งขายหัวเราะ/มหาสนุก/หนูหิ่น
ตั้งแต่เล่มละ10บาท..ขึ้นมา12...จนถึง15บาท...........เต็มตู้หนังสือใต้ถุนบ้าน​   ยังกับห้องสมุด
แล้วมันก็วายป่วง......... ตอนน้ำท่วมยุค"เอาอยู่ค่ะ" (รันม่าไม่เคยแหกปากโทษรัฐบาลขณะนั้นเลยซักแอะ)​
เป็นเหตุผลที่รันม่าเลิกซื้อ..................

เรื่องราวเกี่ยวกับการ์ตูน​ขายหัวเราะ..... เรื่องนึ่งเกิดขึ้นตอนที่เรียนอยู่ปี4
มีทัวร์​ล่องใต้ไปกับนิสิตหลายๆคณะ... รันม่าก็ชวนเพื่อนๆไปแจมด้วย5-6คน......ที่เหลือค่อยไปรู้จักกันบนรถ
มีน้องผู้หญิงคณะวิดยา.ปี2.....ชื่อว่า"น้องเหล่ง"....รันม่าจำได้​ มี.long term memory.... ขั้นเทพเจ้าค่ะ

เรื่องของ"น้องเหล่ง​ กับ​ ขายหัวเราะ"...... เกิดขึ้นณ.จุดชมวิว​ บนเกาะพีพี
ระหว่างที่กำลังชื่นชมบรรยากาศ​ทิวทัศน์​อยู่........... เพื่อนคนนึ่งสะกิดแล้วชี้นิ้วให้รันม่าหันไปดู
ท่ามกลาง​แมกไม้และหน้าผา........ น้องเหล่งนั่งชันเข่า​ พิงโขดหิน.... ในมือถือขายหัวเราะ.... ก้มหน้าก้มตาอ่าน
ด้วยสีหน้าครุ่นคิด..... คิ้วขมวด.... แววตาเต็มไปด้วยความสงสัย..................
เอียงหัวไปทางซ้าย..... แล้วก็เอียงมาทางขวา............ สักพักก็พยักหน้า..... อ๋อ... เข้าใจละ
จากนั้นก็เปิดอ่านหน้าถัดไป................ ด้วยสีหน้าแบบเดิม........... 

.......... "ตกลง​  ที่มันอ่านน่ะ​  ขายหัวเราะ..... หรือตำราควอนตัมฟิสิกส์​วะ".............

รันม่า(ตอนนั้น)... นึกไม่ถึงจริงๆว่ามันจะมีมนุษย์​ที่แยกไม่ออกระหว่างเรื่องจริงจัง/กับเรื่องผ่อนคลาย
แยกไม่ออกระหว่างเรื่องที่ต้องใช้จินตนาการ...เรื่องที่ต้องใช้ไหวพริบ......... กับเรื่องที่ต้องใช้ทฤษฎี
ทำให้รันม่านึกย้อนไกลไปอีก.......... สมัยยังใส่เสื้อคอซอง
เคยนั่งดูการตูนทอมแอนด์​เจอรี่..ทางทีวี
มีฉากแมวทอม....ตกจากหลังคาลงไปที่สระน้ำ....เสียงดังเพล๊ง...........แล้วแมวก็แตกเหมือนกระจกค่อยๆจม
คนนั่งดูด้วยเป็นญาติ​ห่างๆ... มีศักดิ์เป็นอาแต่อายุไม่ห่างกันมาก.............. ร้อง..... เฮ้ย.... ทำไมอ่ะ
สักพัก...... ทอมก็ออกมาวิ่งไล่เจอรี่ใหม่............ ดันถามอีก............. อ่าว..... เมื่อกี๊มันตายแล้วไม่ใช่เหรอ
รันม่ากุมขมับ....... เออหว่ะ............. มันมีจริงมนุษย์​แบบนี้

กลับมาที่น้องเหล่ง................. หลังจากได้สร้างความประทับใจ​บนจุดชมวิว
น้องเหล่ง.. จัดว่าเป็นคนน่ารักนะ....... หน้าตาดีผิวพรรณ​ดี​  (ชื่อเหล่ง​ คงมีเชื้อจีนแน่..... ไม่ใช่สลาฟ..หวั่นๆว่าจะมีคนไม่รู้)
เพื่อนรันม่าแอบเหล่ตั้งแต่อยู่บนรถ...........ให้รันม่ากับคนที่เหลือ​ แอบแซว​ให้ไปคอยเทคแคร์​น้องเค้า
หลังจบทริปนั้น...... รันม่าก็ไม่เคยเจอน้องเค้าอีกเลย
อาจจะเคยเจอคนแบบเดียวกันบ้าง............... แค่ผ่านๆไม่ได้ใส่ใจ

จนมาในพันทีปนี่แหล่ะ
มีอยู่ฝูงนึง........ ไม่ซิใช้คำว่าฝูงไม่ได้........... ผิดหลักการ(มันเยอะไป).................... ใช้คำว่ากระจุกนึงละกัน
ที่แยกไม่ออกระหว่างสาระกับมุกขำๆ............จะดูแค่ตัวหนังสือเหมือนน้องเหล่ง
แยกไม่ออกว่า​ ทู้นี้ถามแนวความคิด......... แต่กลับเอาวิชาเศรษฐศาสตร์​/นิติศาสตร์​/รัฐศาสตร์​/กระยาสารท...... มาตอบ
และที่​สำคัญ...... มนุษย์​กระจุกนี้
"ส่วนใหญ่".............. ดูแล้วสีจะออกไปทางไข่แดงเค็มไชยา
(ส่วนใหญ่....... ใช้วิธีคิดคำนวนตามแบบของ.... นายไซเละ............. อยากรู้ก็ไปถามเอากะมันเอง)
.
.
.
.
.............................................................. Ranma
ปล.มี​ treaser.ให้นิดนึง...... ทู้หน้าจะเขียนเรื่อง​  inception​   นะเจ้าคะ