ทุกคนฮะคือเรามีเพื่อนเราคนนึงเราชอบเขาตั้งแต่ประถมชอบมาตลอดจนถึง ป.6 ที่ต้องแยกย้าย
ขึ้นม.ต้น เราก็ยังอยู่ รร.เดียวกับเขา แต่แถบไม่เจอกันเลย ตอนม.ต้นเราเคยมีแฟน 2 คน โดยที่เราแถบจะไม่นึกถึงเขาเลยไม่เคยมีเขาเด้งขึ้นมาในหัวเรา ตอนเราคบกับแฟนเลยค่ะ แต่ตอนนี้เราม.ปลายแล้วเราอยู่ห้องเดียวกับเขาเลยรู้สึกว่ามันรู้สึกดีกับเขามากๆ แล้วรู้สึกกับเขาแค่คนเดียวเขาเป็นเพื่อนที่เวลาได้ใช้เวลาร่วมกันแล้วโคตรรู้สึกดีใจฟูมากๆ ไม่ว่าเราจะเจออะไรมาพอได้ใช้เวลาร่วมกับเขาเราแถบจะลืมเรื่องที่เจอมา แต่พอเราไม่ได้ใช้เวลาร่วมกับเขาเราก็รู้สึกเฉยๆเหมือนเดิมๆ  เหมือนชีวิตที่มันมีเขามันดีมากๆจนไม่มีใครมาแทนที่ได้ทั้งสายตาและนิสัยของเขามันชวนให้หลงไหลตลอด แต่เราไม่อยากรู้สึกเกินเพื่อน เพราะเราไม่อยากพัฒนาความสัมพันธ์กับเขา แล้วก็ไม่อยากเสียเพื่อนไป การใช้ชีวิตที่มีเขาแบบเป็นตัวเองมันคุ้มกว่าการที่จะต้องเสี่ยงบอกชอบไป แล้วเขาก็เป็นคนที่สเปคสูงมากๆยังไงก็ไม่มีวันชอบเราแน่นอนอยู่แล้วค่ะ
.
.
คือเราอยากจะถามว่าเราควรห้ามความรู้สึกของตัวเองยังไงเพื่อไม่ให้รู้สึกเกินเพื่อน??? เราว่าเราโอเคมากที่จะวางเขาไว้ในจุดนั้น((เพื่อน)) แต่ความรู้สึกของเรามันเกินไปมากจริงๆ ช่วยหน่อยนะคะ