เรามีพี่สาวสองคนที่อายุค่อนข้างห่างกันมากเราถือว่าเป็นลูกหลงของพ่อแม่ ตอนนี้พ่อแม่เสียหมดแล้วค่ะ
ตอนม.1 เรามาจากต่างจังหวัดมาเรียนกรุงเทพอาศัยกับพี่สาวคนโต จนถึงม.5 ระหว่างนั้นค่าใช้จ่ายของเราก็มีทั้งพี่สาวคนโตรับผิดชอบ ทั้งพ่อและแม่เป็นคนให้ด้วย
พอแม่เสียม.6 เราย้ายออกมาอยู่กับพี่สาวคนรองที่พึ่งกลับมาจากต่างประเทศ ค่าใช้จ่ายก็เป็นพี่สาวคนรองและพ่อเป็นคนให้+กับทำงานพิเศษและกู้กยศเรียน
หลังจากเรียนจบป.ตรีและเข้าทำงานเลยเราไม่เคยขอเงินพี่สาวอีกเลย มีแต่ให้เค้าทั้งหมดและขอใช้เป็นวันๆเอา ส่วนพี่สาวคนรองเราจากที่เคยเปิดร้านขายของก็ไปกู้เงินมากมายทั้งในระบบนอกระบบเราพอจะรู้ว่าเค้ามีหนี้สินแต่ไม่รู้ว่ามากมายแค่ไหน+กับติดการพนัน จนไม่สามารถขายของได้อีก รวมทั้งเอาโฉนดที่ดินเราไปจำนองแบบที่เราไม่รู้เลย เป็นเงินหลายแสน(เรามารู้ที่หลังหลายปีจากที่เค้าจำนอง เพราะคิดว่าโฉนดอยู่กับพี่สาวคนโตมาตลอด)
หลังจากทำงานได้สองสามปีเราก็ทนไม่ไหวเลยขอแยกออกมาอยู่คนเดียว พี่สาวเราไม่ทำงานติดการพนันมาก
จนตอนนี้ผ่านมาหลายปี เราทำงานหาเลี้ยงตัวเองชีวิตดีขึ้นแต่ไม่ได้ถึงกับทีเหลือกินเหลือใช้ มีกินอยู่ปกติไม่ได้ลำบาก มีเงินเหลือเที่ยวบ้างนานๆที และพี่ๆเราทั้งสองคนก็รบกวนขอความช่วยเหลือเรามาตลอดเรามีเราก็ให้ตลอดด้วยความติดค้างในใจที่เค้าเคยเลี้ยงเรามาช่วงนึง เคยมาให้เรากู้เงินให้หลายหมื่นบอกว่าจะไปตั้งตัวต่างๆเราก็หาให้สุดท้ายจ่ายได้ไม่ถึง5000เราต้องเปนคนรับภาระนั้นต่อ โทรมาขอเวลาไม่มีให้ก็ว่าเราไม่ช่วย แต่เราอยู่คนเดียวพี่ๆไม่เคยถามเราเลยว่าอยู่ยังไงเป็นยังไง ต้องดิ้นรนด้วยตัวเอง โทรหาแต่ตอนมีเรื่อง จนล่าสุดเอาบ้านสมบัติชิ้นสุดท้ายของแม่ไปขาย แล้วเค้าก็แบ่งเงินกัน ซึ้งไม่มาถึงเราเลยสักบาท เราก็คิดว่าในส่วนของเราเราชดใช้ให้เค้าไปแล้วกันจากส่วนที่เราไม่ได้
เรารู้สึกเค้าทำอะไรกับเราไว้มากทั้งสองคน
แล้วก็ขาดการติดต่อไปนานมากจนตอนนี้มาขอเงินเราอีกบอกว่าลำบากมาก เราเลือกที่จะเมินไม่สนใจ แต่เราก็รู้สึกไม่สบายใจนิดๆว่าเราอยู่สบายเอาตัวรอดคนเดียวหรือป่าว เราเลือกที่จะหันหลังให้พวกเค้า เราผิดหรือป่าวคะ เรามีเงินกินอาหารดีๆ แล้วพี่ๆเราลำบากเราผิดหรือป่าว เรามีเงินไปเที่ยวกับเพื่อน แต่พี่ๆเราลำบากเราผิดหรือป่าว เรามีสิทธิ์ที่จะใช้ชีวิตใช้เงินที่หามาเพื่อตัวเองอย่างเต็มที่มั้ยคะ มันเป็นคำถามที่วนอยู่ในหัวมากๆเลย เราควรทำยังไงดี
การที่เราอยู่สุขสบายด้วยเงินที่หามาเอง แต่ไม่ได้ช่วยเหลือพี่ๆที่ลำบากเราผิดมั้ยคะ
ตอนม.1 เรามาจากต่างจังหวัดมาเรียนกรุงเทพอาศัยกับพี่สาวคนโต จนถึงม.5 ระหว่างนั้นค่าใช้จ่ายของเราก็มีทั้งพี่สาวคนโตรับผิดชอบ ทั้งพ่อและแม่เป็นคนให้ด้วย
พอแม่เสียม.6 เราย้ายออกมาอยู่กับพี่สาวคนรองที่พึ่งกลับมาจากต่างประเทศ ค่าใช้จ่ายก็เป็นพี่สาวคนรองและพ่อเป็นคนให้+กับทำงานพิเศษและกู้กยศเรียน
หลังจากเรียนจบป.ตรีและเข้าทำงานเลยเราไม่เคยขอเงินพี่สาวอีกเลย มีแต่ให้เค้าทั้งหมดและขอใช้เป็นวันๆเอา ส่วนพี่สาวคนรองเราจากที่เคยเปิดร้านขายของก็ไปกู้เงินมากมายทั้งในระบบนอกระบบเราพอจะรู้ว่าเค้ามีหนี้สินแต่ไม่รู้ว่ามากมายแค่ไหน+กับติดการพนัน จนไม่สามารถขายของได้อีก รวมทั้งเอาโฉนดที่ดินเราไปจำนองแบบที่เราไม่รู้เลย เป็นเงินหลายแสน(เรามารู้ที่หลังหลายปีจากที่เค้าจำนอง เพราะคิดว่าโฉนดอยู่กับพี่สาวคนโตมาตลอด)
หลังจากทำงานได้สองสามปีเราก็ทนไม่ไหวเลยขอแยกออกมาอยู่คนเดียว พี่สาวเราไม่ทำงานติดการพนันมาก
จนตอนนี้ผ่านมาหลายปี เราทำงานหาเลี้ยงตัวเองชีวิตดีขึ้นแต่ไม่ได้ถึงกับทีเหลือกินเหลือใช้ มีกินอยู่ปกติไม่ได้ลำบาก มีเงินเหลือเที่ยวบ้างนานๆที และพี่ๆเราทั้งสองคนก็รบกวนขอความช่วยเหลือเรามาตลอดเรามีเราก็ให้ตลอดด้วยความติดค้างในใจที่เค้าเคยเลี้ยงเรามาช่วงนึง เคยมาให้เรากู้เงินให้หลายหมื่นบอกว่าจะไปตั้งตัวต่างๆเราก็หาให้สุดท้ายจ่ายได้ไม่ถึง5000เราต้องเปนคนรับภาระนั้นต่อ โทรมาขอเวลาไม่มีให้ก็ว่าเราไม่ช่วย แต่เราอยู่คนเดียวพี่ๆไม่เคยถามเราเลยว่าอยู่ยังไงเป็นยังไง ต้องดิ้นรนด้วยตัวเอง โทรหาแต่ตอนมีเรื่อง จนล่าสุดเอาบ้านสมบัติชิ้นสุดท้ายของแม่ไปขาย แล้วเค้าก็แบ่งเงินกัน ซึ้งไม่มาถึงเราเลยสักบาท เราก็คิดว่าในส่วนของเราเราชดใช้ให้เค้าไปแล้วกันจากส่วนที่เราไม่ได้
เรารู้สึกเค้าทำอะไรกับเราไว้มากทั้งสองคน
แล้วก็ขาดการติดต่อไปนานมากจนตอนนี้มาขอเงินเราอีกบอกว่าลำบากมาก เราเลือกที่จะเมินไม่สนใจ แต่เราก็รู้สึกไม่สบายใจนิดๆว่าเราอยู่สบายเอาตัวรอดคนเดียวหรือป่าว เราเลือกที่จะหันหลังให้พวกเค้า เราผิดหรือป่าวคะ เรามีเงินกินอาหารดีๆ แล้วพี่ๆเราลำบากเราผิดหรือป่าว เรามีเงินไปเที่ยวกับเพื่อน แต่พี่ๆเราลำบากเราผิดหรือป่าว เรามีสิทธิ์ที่จะใช้ชีวิตใช้เงินที่หามาเพื่อตัวเองอย่างเต็มที่มั้ยคะ มันเป็นคำถามที่วนอยู่ในหัวมากๆเลย เราควรทำยังไงดี