คือเรามีฝาแฝดค่ะ เราเป้นน้องเรื่องนี้อาจจะไม่ใช่แค่พี่ตัวเอง เรารู้ตัวตั้งนานแล้วค่ะว่านิวัยตอ.เสีย ตอนเด็กๆเรานิสัยแบบเด็กนุ่มนิ่มใจดีค่ะ ให้ทุกอย่างทุดคนบอกแบบนั้นค่ะ แต่พี่เรานิสัยกับเพื่อนอีกอย่างกับน้องอีกอย่างเช่นตอนอยู่กับเพื่อนไม่เอาแต่ใจให้ของหมด แต่ตอนอยู่กับเราแค่คนเดียวก็ขี้หวง เอาแต่ใจ ไม่ฟังคนอื่น อยู่กับพ่อแม่ก็อีกอย่าง เราเลยตอนที่พี่ไม่ฟังเราเลยคิดประมาณว่า ถ้านิสัยแบบนี้แล้วทำกลับพี่คงอารมณ์เสียแล้วจะเลิกทำค่ะเลย ทำตามพี่ทุกอย่าง จนเราแก้นิสัยไม่ได้แล้วเราก็ไม่เหมือนที่เราเอานิสัยนี้คุยกับทุกคนไม่ใช่แค่กับะี่ตัวเองค่ะ ตอนเด็กๆเราตามคนไม่ทันจริงๆ พ่อแม่บอกยิ่งโตยิ่งนิสัยเสีย เราเลบบอกพ่อแม่ส่าเอานิสัยมาจากพี่ พี่บอกว่าเคยทำที่ไหนพ่อแม่เลย คิดว่าเราทำอะไรผิดก็โทษพี่ตัวเองหมดเลยค่ะ จนเรายอมเรียนเก่งขึ้นให้เกินพี่ให้พ่อแม่ดีใจ เราก็เริ่มคิดว่าเราดีกว่าพี่ตัวเอง  เวลาทำไรก็จะอวดเก่งตลอดเลยค่ะและที่ทำให้นิสัยเสียขึ้นเพราะเป้นพี่ที่อายุมากว่านิดหน่อย กับตอนเด็กๆ

แล้วต่อมาหลายปีได้เจอเพื่อนคนนึงค่ะ เราดห็นคนคุยกับเค้าเยอะเลยอยากเป็นเพื่อนด้วย แต่เค้าไม่สนใจค่ะ เราก็หงิดๆใจนิดหน่อยแต่ก็ไม่อะไรมาก แต่พอที่อยู่ห้องเดียวกันเพื่อนยอมรับมากๆ เราก็ยิ่งรู้สึกใหญ่อะไรแบบนั้น เพื่อนคนนั้นเค้าก็ได้ความสนใจ เพื่อนจากเราไปหมด ได้ดีกว่า ได้ออกงานที่อยากออก เราเลยเริ่มเกลียดแล้วก็นินทาค่ะ  เพื่อนก็เริ่มเอาเราไปนินทาด้วย เลยออกห่างเรามากขึ้น เราเกลียดจนตอนนอนก็คิดที่จะด่า แผนที่ทำให้เพื่อนคนอื่นเกลียด 

แล้วเราก้ทำสิ่งที่ไม่อยากจำเลยค่ะ เราแอบเอาเงินเพื่อนผช คนนึงเอาไปใส่ใต้โต๊ะเพื่อนที่เกลียด 
ตอนนั้นหน้ามืดตามัว ไปทำได้ไงก็ไม่รู้  แล้วทุกคนให้ห้องรู้หมดเลยค่ะว่าใครทำเพราะเราเกลียดเพื่อนคนเดียว เราก้ยิ่งเกลียดกว่าเดิม แต่ตอนนั้นเราบ้าไปแล้วค่ะ จนครูให้มาสารภาพ 

จนถึงตอนนี้นิสัยของเราก็แก้ได้เยอะแล้วค่ะกับเพื่อนผู้หญิง แต่กับพี่สาวลดความแค้นลงแล้วแต่ก็เวลาทำอะไรที่ได้ดีกว่าก็เครียดอยู่ค่ะ  เรารู้ตัวตอนแกล้งเพื่อนแล้วสารภาพค่ะ ตอนนั้นเราไม่ไหวกับตอ.มาก คิดว่าทำไมเป็นคนที่แย่อย่างนี้ แม่ตอนที่ด่าเราหรือตอนเราทำอะไรผิดนิดหน่อยก็บอกว่าไม่น่าลูกเลย บอกว่าไม่มีสมองบ้างไรบ้าง เราโต้กลับครั้งนึงก็โดนบีบคอเลยค่ะ เลยไม่กล้าเถียงเลย

ช่วยต้องทำไงถึงจะหายขาดคะ ถ้าอ่านแล้วเกลียดเราขอโทษที่เป็นแบบนี้นะคะ แต่ลองแล้วมันยังมีอยู่