เราได้ของจากเพื่อนตปทคนนึงมาเป็นความทรงจำก่อนแยกจากกัน เป็นหนังสือภาพระบายสีแบบดีเทลละเอียดสุดๆเป็นร้อยๆหน้า แล้วเราใช้เองไปแค่หน้า2หน้าก็ไม่ได้ทำตาอเพราะชีวิตยุ่งมากบวกกับไม่ได้มีงานอดิเรกมานั่งลงดีเทลระบายสีทีละช่องเล็กๆอยู่แล้ว แล้วเราชอบเอาไปฝากไว้ที่เพื่อนรอบตัวที่ชอบงานศิลปะแนวนี้ ให้เขาว่างๆก็ระบายสีเล่นกันไป เราจะชอบบอกว่าให้ช่วยๆกันใช้ให้คุ้มเพราะเราใช้ไม่คุ้มเลย
เรื่องมีอยู่ว่าเพื่อนคนล่าสุดเราให้ยืมแล้วหนังสืออยู่กับเขาปีกว่าได้มั้ง เราลืมไปแล้วว่าให้ยืมไป แล้วเพื่อนจะไปตปทแล้วในไม่กี่วันนี้ แล้วอาจจะไม่กลับไทยอีก เขาเอาหนังสือมาคืนเรา แต่เราตัดสินใจยกให้เขาไป เราบอกว่าไว้กับเราเราก็ไม่ได้ใช้ แล้วเอาไปตปทด้วยเวลาเขาระบายสีจะได้นึกถึงเรา

อันนี้คือยกให้ไปแล้วนะ แต่มานั่งคิดนอนคิดที่บ้านแล้วก็สงสัยว่าเราทำถูกมั้ย เพราะตอนได้มามันก็เป็นของแทนความทรงจำจากเพื่อนตปทอีกคนที่เราจะไม่ได้เจออีกแล้วเหมือนกัน แต่เราก็ไม่ได้ใช้มันจริงๆน่ะแหละ