สำหรับผม คิดว่าฉากทัศน์ (scene) ในไทย หลังจากฤดูหนาวนิวเคลียร์เกิดขึ้นได้หนึ่งปี
แถวบ้านผมคงเป็นอย่างนี้
" ผมตื่นขึ้นมาจากความหนาวเย็นในตึกร้าง แถวตลาดมหาชัย อุณหภูมิคงราวๆ -15 องศา
ท้องฟ้ามืดสลัว มีหิมะสีเทาตกโปรยปราย ต้นไม้ริมถนนยืนตายเหลือแต่กิ่งก้าน
ผมดูนาฆิกาข้อมือพบว่าเป็นเวลาราวๆ 06.00 น.
ผมเอาถุงพลาสติกที่เก็บได้วานนี้ ตัดเป็นรูปร่างคล้ายเสื้อ แล้วชวนหมาของผมซึ่งห่อตัวด้วยถุงเช่นเดียวกัน
ออกไปเดินตามถนน ซึ่งร้างผู้คน คนส่วนใหญ่หนีไปภาคใต้หมด
ลือกันว่าที่นั่นมีปลาและซากสัตว์ตามใต้น้ำแข็งเยอะ

ผมกับหมาเดินเข้าไปในตลาดร้าง หมาของผมวิ่งไปคุ้ยกองไม้ ได้ปลาเค็มมาตัวหนึ่ง
ผมเอาใส่ย่าม แล้วเดินทะลุออกไปท้ายตลาด คลองมหาชัยกลายเป็นน้ำแข็ง
ผมค่อยๆเดินไปมองหาปลาที่ตายและแช่แข็งอยู่ในน้ำแข็ง ผลสุดท้ายเจอปลากระบอก
สองสามตัว จึงค่อยๆ กระเทาะออกมา
ผมเจอหญิงสาวพม่าคนหนึ่งในชุดกันหนาวดำมอมแมม ผมค่อยๆเดินหลบออกมา
กลัวเธอจะเดินมาขอปลา ทำให้น้ำแข็งถล่มแบบที่มีคนตายไปเยอะแล้ว

ระหว่างกลับหมาผมดีอกดีใจใหญ่และไปเห่าอยู่แถวท่อระบายน้ำที่เปิดทิ้งไว้
พบตัวเงินตัวทองนอนแข็งตายอยู่ตัวหนึ่ง ผมจึงตะโกนบอกหญิงสาวให้เอาไปกิน

ผมกลับไปบ้านแล้วก่อไฟด้วยเศษไม้ที่รื้อมาจากบ้านร้างแถวนั้น
และกระเทาะน้ำแข็งจากแจ๊ในห้องน้ำมาสองสามกิโล แล้วต้มเป็นน้ำดื่ม
ย่างปลากระบอกกิน หมากระดิกหางอย่างดีใจเมื่อได้กลิ่นหอม

ผมรู้สึกเจ็บแปลบที่คอ เมื่อคลำดูจึงพบว่าต่อมไธรอยด์ของผมโตขึ้นเป็นก้อนขรุขระ
และเจ็บนิดๆ นั่นเป็นเพราะโปตัสเซียมไอโอไดด์ของผมหมดหลังจากให้แฟนไปขวด
หนึ่งก่อนที่แฟนจะไปดูแลแม่ที่ต่างจังหวัด"
ฉากทัศน์ของเพื่อนๆ เป็นอย่างไร ลองเขียนมาเล่ากัน สมมุติเป็นเหตุการณ์แถวบ้านก็ได้