เท่าที่อ่านมาส่วนใหญ่จะใช้ความรู้สึกจากการดูเกมการแข่งขันแมทช์ใดแมทช์หนึ่งมาเป็นตัวตัดสินว่าใครทำเกมรุกได้ดีกว่า โดยเฉพาะอรอุมา ทุกคนจะจดจำผลงานการเล่นในแมทช์ที่ไทยชนะรัสเซียรายการ WGCC 2013 มาเป็นตัวตัดสิน โดยเน้นไปที่การตีหนัก ตีผ่านบล็อกใหญ่รัสเซีย 6 มือในแมทช์เดียว ซึ่งผมก็ไม่ปฏิเสธว่าอรทำผลงานได้ดีในแมทช์นั้น และไม่ได้โต้แย้งเรื่องความสามารถของอรในการเล่นเกมรุก แต่การตีหนัก ตีผ่านบล็อกใหญ่ในแมทช์ใดแมทช์หนึ่ง ไม่ใช่จุดที่จะใช้ตัดสินความสามารถในการทำเกมรุกของนักกีฬาคนใดคนหนึ่งว่าดีกว่านักกีฬาอีกคนหนึ่งเสมอไป เนื่องจากสรีระรูปร่างของนักกีฬาไม่เหมือนกัน ย่อมมีผลต่อสไตล์การเล่นของนักกีฬาต่างกัน ถ้าทุกคนยึดเอาสไตล์การรุกแบบตีหนัก ตีผ่านบล็อกของอรมาเป็นตัวตัดสิน ยังไงก็ไม่มีนักกีฬาไทยคนไหนที่ทำเกมรุกด้วยการตีหนักได้ดีไปกว่าอร แม้แต่เพียวที่ทำแต้มสูงสุดในนัดไทยชนะบราซิล 3-0 ก็ทำเกมรุกสู้อรในเกมชนะรัสเซีย 3-1 ไม่ได้ เพราะเพียวตีหนักสู้อรไม่ได้ ทั้งที่ระดับความยากและความเก่งของทีมคู่แข่งไม่ได้ด้อยไปกว่ากัน

สิ่งที่ควรจะใช้เปรียบเทียบ คือ
1. สถิติจำนวนคะแนนที่ทำสูงสุดที่เคยทำได้ในแมทช์ใดแมทช์หนึ่งในทัวร์การแข่งขันระดับนานาชาติของนักกีฬาแต่ละคน เคยทำไว้สูงสุดเท่าไหร่
2. ค่าเฉลี่ย %การทำเกมรุกของนักกีฬาคนนั้นตลอดทั้งทัวร์นาเม้นท์อยู่ที่เท่าไหร่ เช่น คนหนึ่งได้ค่าเฉลี่ย 38% อีกคนได้ค่าเฉลี่ย 40% เอามาเปรียบเทียบกัน (เกณฑ์ข้อนี้จะเน้นความสม่ำเสมอและความเสถียรของฝีมือในการทำเกมรุก ไม่ใช้รุกดีแมทช์หนึ่งพอแข่งอีกแมทช์หายไปเลย)  
3. เกียรติประวัติการได้รับรางวัลผู้เล่นยอดเยี่ยมในทัวร์การแข่งขันที่ได้มาตรฐานตั้งแต่ระดับเอเชียขึ้นไป

ผมไม่ได้ตัดสินว่าใครเล่นเกมรุกดีกว่ากัน แต่เสนอว่าการเปรียบเทียบควรจะยึดจากค่าตัวเลขสถิติจากผลงานที่ทำได้จริงเอามาเปรียบเทียบกันน่าจะเหมาะสมกว่า

มันคนละสไตล์คะ อรเน้นหนัก แต่บิ๋มเน้นเร็ว แต่ถ้าพูดแบบไม่อัคติ ยังไม่ถึงจุดพีคของอรคะ
อรคือแข็งแรงมากๆ ตีย้ำๆ 4-5 รอบ น้ำหนักดีแรงไม่ตกเลย ตีได้หมดแค่โยนบอลดิ่งๆ มา
แต่บิ๋ม ดั้นว่าน้องก็ยังไม่ถึงจุดพีคนะค่ะ ยังไปได้อีกไกลคะ