เรื่องมีอยุ่ว่า ผมเป็นคนอ่อนไหวเวลาเห็นคนทำร้ายหมาแมวมาก เมื่อก่อนเคยดูคลิปที่คนตีสัตว์ผมน้ำตาไหลเลย ตอนนี้ก็ยังเป็นซึ่งก็ไม่น่าใช่เรื่องผิดปกติอะไร ผมเลี้ยงหมามาตั้งแต่จำความได้ ประมาณ 10 ตัว หลายสายพันธุ์มาก จนมาถึงตัวล่าสุด ที่ผมสังเกตุเห็นความผิดปกติของตัวเอง ปกติผมจะรักและเอ็นดูหมามาก แบบหมาจรจัดผมยังเล่น ไม่เคยรังเกียจแม้หมาจะเป็นขี้เรื้อน  หมาตัวล่าสุดที่ยังมีชีวิตอยู่ ที่บ้านผมซื้อมาเป็น พันธุ์ ปอม ผมกลับไม่ได้รู้สึกเอ็นดูอะไรมันทั้งสามตัวเลย จนเริ่มชัดเจนขึ้นตอนผมไปบ้านแฟนเก่า แล้วเค้ามีชิวาว่า 4-5 ตัว แล้วผมเห็นสายตาอ้อนของหมาพันธุ์เล็ก ผมกลับรู้สึกมันไม่ได้น่าเอ็นดู แต่เป็นความรู้สึกที่น่าหมั่นไส้มากๆ ซึ่งแน่นอนมันย้อนแย้งกับอาการที่ผมเอ็นดูหมาตัวอื่นมากๆ จนมาล่าสุด หมาของน้องแฟนเอามาฝากเลี้ยงก็เป็นพันธุ์ปอมอีก แต่รอบนี้คือ อาการผมหนักมากๆหมาปอมปกติชอบเยี่ยวเรี่ยราด ผมเลยลงโทษด้วยการดุและตี แต่ผมกลับรู้สึกดีทุกๆครั้งที่ได้ลงโทษ โดยเฉพาะตอนที่มันใช้สายตาอ้อน ด้วยตาดำโตๆ ใสๆ ผมโคตรอยากแกล้งมันเลย ไม่ใช่แกล้งด้วยความมันเขี้ยวแต่เป็นความสะใจล้วนๆเลย ผมไม่ได้อยากให้มันมีความความรู้สึกแบบนี้ต่อไป เพราะกลัวว่าจะพลั้งมือลงไปทำอะไรกับหมาพวกนี้ เอาจริงๆผมปรึกษาเพื่อนก็บอกปกติ คนเรามีสิ่งที่ชอบและไม่ชอบ ผมอยากรู้ว่าแบบนี้มันปกติจริงๆหรือ ทั้งๆที่กับหมาตัวอื่นทั้งหมาจร หมาเลี้ยง ผมโคตรจะรักและเอ็นดูเวลามันอ้อนเลยแต่พอมาเป็นหมาพวก ปอม กับ ชิวาว่า นี้กลับ ตรงกันข้ามจนถึงขั้นอยากแกล้งให้มันทรมานเล่นๆ