ขอเล่าคสพ.ตั้งแต่แรกเลยนะคะ คือเราสองคนเรียนอยู่ชั้นเดียวกันแต่คนละห้อง เราคุยกันได้ประมาณ3 4มั้งไม่แน่ใจ เค้าทำให้เราร้องไห้เกือบทุกวัน555 ด้วยเรื่องผู้หญิงอื่นบ้าง บลาๆ ตอนนั้นเรารับรู้นะว่าเค้าไม่ได้ชอบเรา รู้ว่าเค้าก็คุยไปงั้นอ่ะ แต่เราก็ยอมคุยแบบไม่มีทางได้เลื่อนสถานะเพราะเราไม่อยากเสียเขาไป เค้าเป็นคนแรกที่เราชอบใครแล้วคนที่บ้านรับรู้ เป็นคนแรกที่ชอบแล้วได้ใกล้ชิดที่สุด ตอนวันเกิดเรา เพื่อนเราก็เอาเค้ามาถือเค้กเซอร์ไพรท์ โครตมีความสุขเลยตอนนั้น แต่ใครจะรู้ว่า หลังจากวันเกิดเราไม่นาน เวลาคุยกับเค้ามันรู้สึกไม่อินเลย เลยถามตัวเองว่าเราหมดรักเค้าแล้วหรอวะ แต่ที่ถอยออกมาไม่ใช่ว่าไปชอบคนอื่น แค่รู้สึกเหนื่อย เหนื่อยมากไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว พอเค้าทักมาเรื่อยๆ คำตอบคือใช่เราหมดรักเค้าแล้ว เราไม่มีความรู้สึกใจสั่นหรือดีใจเหมือนแต่ก่อน แต่พีคกว่านั้นคือ เค้ามาบอกชอบเราㅠㅠ มันน่าขำเนาะ ถ้าเรามีความรู้สึกดีๆให้กัน พร้อมกันก็คงดี  ช่วงเวลานั้นเค้าทักมาหาเราบ่อยๆแต่เราไม่ค่อยได้ตอบ เพราะเราอยากตัดใจให้ขาดไปเลย พอเวลาผ่านไปประมาณ1ปีกว่าๆ อะไรหลายๆอย่างก็เปลี่ยนไป เราลืมทุกอย่างไปเลย เค้าก็คงเช่นกัน แต่เฟซบุ๊ค มันก็รู้เวลามาก แจ้งเตือนความทรงจำที่เราแชร์โพสที่หมายถึงเค้า ลงสตอรี่ถึงเค้าเยอะแยะเลย ขำมาก55 ความทรงจำก็เลยย้อนกลับมาหาเราอีกครั้ง แต่ทางเค้าก็คงไม่ได้นึกถึงอะไรหรอกมั้งคะ หลังจากนั้น เราก็ฝันถึงเค้า3วันติด ฝันว่าเป็นแฟนกันบ้าง ฝันว่าเราเล่นกันอย่างสนุกสนาน พอฟังเพลงที่มันเกี่ยวกันความรู้สึกตอนนี้ ก็ร้องไห้ตลอดเลย นี่แหล้ะคะเป็นจุดเริ่มต้นของหัวข้อกระทู้นี้ แต่ไม่ได้ว่าอยู่ๆก็จะทักไปหาเค้านะคะ คือเราลงสตอรี่อันนึง แล้วเค้ามากดรักรัวๆอ่ะ จนเรามีไฟอีกครั้ง เราควรทักไปอีกครั้งมั้ยคะ