เรากับแฟนคบกันได้จะเข้าปีที่ 4 แล้วค่ะ เคยเจอครอบครัวกันแล้ว ครอบเขามีลูกคนเดียวคือแฟนเรา สามีหย่าร้างไม่ได้ติดต่อกัน ส่วนญาติคนอื่นๆแถวบ้านก็ไม่ลงรอยกัน แต่เมื่อต้นปีแม่เขาป่วยและไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ ไม่มีญาติที่จะสามารถดูแลแทนได้ แฟนเราจึงต้องรับแม่มาอยู่ที่คอนโด(ที่เราเช่าอยู่กับแฟน) เป็นห้องสตูดิโอเล็กๆค่ะมีแค่กระจกกั้น เกริ่นก่อนว่าเราเป็นพวกชอบอยู่คนเดียวทำอะไรคนเดียวเงียบๆแต่ก็เข้าสังคมได้ สังสรรค์ได้ปกติ แต่เมื่อเกิดเหตุการณ์ฉุกเฉินแบบนี้เราจึงไม่ปฏิเสธแฟนที่จะช่วยเขาดูแลแม่ ซึ่งเราWork from home อยู่แล้วพอดีไม่ต้องไปทำงานข้างนอก แต่แฟนต้องไปทุกวันหยุดแค่เสาร์-อาทิตย์

      และตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะครึ่งปีแล้วที่แม่เขามาอยู่ด้วย ตั้งแต่ตอนนั้นที่เราต้องป้อนข้าว อาบน้ำให้ ทำทุกอย่าง จนแม่เขาสามารถช่วยเหลือตัวเองได้แล้ว เดิน กิน เหมือนคนปกติทุกอย่าง พฤติกรรมแม่ก็ไม่มีอะไรมากค่ะ ตื่นเช้าเราก็หาข้าวให้กินทุกมื้อ แล้วก็นั่งเล่นโทรศัพท์ดูทีวีแล้วก็เข้านอน เราเลยจับเข่าคุยกับแฟนให้เขาไปคุยกับแม่ว่าหลังจากนี้จะเอายังไง แม่จะกลับไปอยู่บ้านขายของเหมือนเดิมไหม แต่แม่เขาปฏิเสธค่ะ บอกว่าไม่อยากทำอะไร อยากอยู่กับลูกที่นี่ อยากให้ลูกเลี้ยงไม่คิดอยากจะทำอะไรแล้วแก่แล้ว(อายุ 50ต้นๆ) แล้วพูดเชิงอยากให้แฟนเรารีบซื้อบ้าน ซื้อรถ ให้เค้าได้มีพื้นที่สิถ้าไม่อยากให้อยู่เฉยๆ(เรากับแฟนเพิ่งเรียนจบมาไม่ถึง 2 ปี และคิดว่ายังไม่พร้อมสำหรับหนี้สินหนักขนาดนั้น บวกกับเรามีความตั้งใจว่าถ้าแต่งงานไปจะอยู่เป็นครอบครัวเดี่ยวไม่มีญาติใครมาเกี่ยวข้อง) 

      ตอนนี้เราคิดไม่ตกมาก เพราะตลอดเวลาที่แม่เขาอยู่กับเราเรารู้สึกอึดอัดมากที่ต้องเห็นหน้ากันตลอด 24 ชม. มันเหมือนมีกล้องวงจรปิดติดตามเราตลอดเวลาไม่ว่าเราจะกิน นั่ง หรือนอน ทำอะไรไม่สะดวก วันหยุดตื่นสายไม่ได้เพราะเกรงว่าเขาจะมองเราไม่ดี แต่ตอนนี้เราเริ่มจะไม่อยากทนแล้ว เริ่มรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนหงุดหงิดง่ายเพราะไม่มีเวลาทำอะไรที่เป็นส่วนตัวเลย เราควรจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดีคะ?