ส่วนตัวว่าเป็นละครครอบครัวนะ ที่สมาชิกในแต่ละครอบครัวเป็นเพศทางเลือก(ทั้งณัฐกับตาธาร หรือ สอง กับ เกน)จึงทำให้เกิด conflict ในการจัดการเนื่องจากมีแรงกดดันจากค่านิยมทางสังคมกดทับอยู่ สังเกตอาชีพของตัวละครก็พอจะมองเห็นแนวความคิดได้ระดับหนึ่ง

เรื่องนี้สะท้อนการเลือกคู่ครอง การเลี้ยงดูเด็ก และมีความซับซ้อนของการอยู่ร่วมของสมาชิกที่ขัดแย้งกันอยู่แต่อยู่บนพื้นฐานความรัก ณัฐจริงๆก็รักแม่มัทนา แม่ก็รักณัฐ แต่บังเอิญเป็นความรักที่แสดงออกไม่สอดรับกัน ตัวที่มาคลี่คลายคือ เต้าหู้ หมีปาฏิหาริย์ ซึ่งหลังจากทำภารกิจแล้วก็ปล่อยให้ชีวิตดำเนินต่อไปกันเอง หากณัฐไม่รู้ว่าแม่ผ่านอะไรมาบ้าง ก็คงไม่เข้าใจยังจะรู้สึกว่าแม่ไม่รักอยู่ร่ำไป หากแม่ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอัลไซเมอร์ ซึ่งเวลาเหลือไม่มากนักกับความทรงจำที่พอมี ก็ไม่ยอมเฉลยความจริงทั้งหมดให้ณัฐรับรู้

ตัวละครแต่ละตัวมีที่มารองรับ เช่น ทำไมณัฐถึงดูก้าวร้าว ดูสับสน ฉุนเฉียวง่าย  ก็เพราะการเลี้ยงดูที่ไม่ไปทางเดียวกันของพ่อและแม่ ณัฐไม่พอใจตัวเองในหลายเรื่อง ทั้งการเลือกเรียน การทำงาน และเพศวิถี

ทำไมแม่ถึงดูเก็บกด เก็บงำความรู้สึก ก็เพราะรู้สึกผิดในการตัดสินใจสร้างครอบครัวกับคนที่ไม่ได้รักมาตลอด รู้สึกผิดกับความอ่อนแอของตัวเอง และการไม่มีตัวตนของตัวเองเพราะลูกไม่ได้รัก ครอบครัวก็เหมือนจะพัง จนต้องสร้างโลกใบใหม่ขึ้นมาเองที่ตัวเองพอใจ

ทำไม แสนที่ดูสุภาพอ่อนโยนถึงฆ่าน้องชายเพื่อปกป้องคนที่ตัวเองรักคือ มัทนากับณัฐ ขณะตอนที่มีอารมณ์โกรธกรุ่นๆและอยากให้เรื่องจบๆไป เหมือนตอนที่มัทนาตบหน้าณัฐเพื่อปกป้องพ่อสิบหมื่นที่อาจกระทืบณัฐแรงกว่านั้นได้

ทำไม ป้าจันถึงทำทุกอย่างเพื่อปกป้องสามี จนเรื่องราวเลยเถิดไปไกล เพราะคิดว่าทำเช่นนี้จะได้ใจของแสนกลับมาได้ แต่เจ้าของเรื่องแต่ละคนไม่ได้ต้องการให้คู่กรณีของตัวเองทำเช่นนั้นเลย มัทนาไม่ได้ต้องการให้ลุงแสนฆ่าสิบหมื่น ลุงแสนไม่ได้ต้องการให้ป้าจันฆ่าเต้าหู้

เราชอบบทพูดบางช่วงบางตอน รู้สึกร่วมสมัยดีกับเด็กวัยรุ่นปัจจุบัน ชอบความซ้อนเงื่อน หรือ ปมบางอย่างเหมือนดูคดีฆาตกรรมที่แต่ละคนเล่าในมุมตัวเองไม่เหมือนกัน แล้วค่อยๆปล่อยออกมาทีละน้อยจนเฉลยหมดในที่สุด ชอบมุมกล้องบางจุดที่ทำให้ดูเซฟเช่น ใช้ราวบันไดปิดบางส่วนของร่างกายเต้าหู้ ชอบ ความการ์ตูนของอุปกรณ์ข้าวของเครื่องใช้ในบ้าน เหมือนดู ทอยสตอรี่

ที่ไม่ค่อยชอบคือ ซีนการเล่าเรื่องราวของตัวละครบางฉากมันซ้ำเดิมจนคนดูรู้สึกเนือย เบื่อบ้าง

การแสดงของนักแสดง เล่นดีหมด แม้แต่สุนัขที่เล่นเป็นคึ่นช่าย ส่วนตัวที่ชอบเป็นพิเศษ คือ คุณอุ๋ม อาภาศิริ จ๊อบ อิน และ น้าเจือ

เขียนยาวจัง  55555