ตอนนี้อยู่ม.6 แล้วค่ะ พูดตรงๆว่าไม่รู้จะเรียนอะไรค่ะ ช่วงนึงเทใจไปหมอ ช่วงนึงเทใจไปสายดิจิทัลอาร์ต

คนรอบตัวให้เรียนหมอค่ะ บ้านทางฝั่งแม่ส่วนใหญ่เรียนสายสุขภาพ เป็นหมอเป็นเภสัช เขาก็อยากให้หลานเขา(เรา)เรียนด้วย

เราชอบวาดรูปมากกก ชอบอ่านนิยายมากกกก เวลาแต่งนิยายก็มีความสุข วาดรูปก็มีความสุข

ตอนนี้เราเรียนห้องสายวิทย์คณิต ซึ่งเราก็โอเคนะคะ ตอนทำแลปพวกเพาะเชื้อ ผ่าปลาผ่ากบ นี่ก็ชอบ เรียนพวกทางชีวะก็ชอบอยู่ค่ะ เคมีชอบกลางๆ ฟิสิกส์คือเกลียดมากไม่เอา ด้วยความที่เราเป็นเด็กเรียนดี คนรอบตัวรอบข้าง ครูสอนพิเศษ ญาติๆก็เชียร์ให้เรียนหมอ แม่ก็อยากให้เป็น(มากๆ)

เราชอบวาดรูปมาก ถึงชอบมากแค่ไหน แต่มันไม่มั่นคงสำหรับเราค่ะ จริงๆได้เงินน้อยหรือมากก็ไม่เป็นไร แต่พอคิดว่าครอบครัวเราฐานะปานกลาง โตไปเราก็อยากได้งานที่มั่นคงหน่อย

เราถูกปลูกฝังตั้งแต่เด็กว่าให้เรียนหมอค่ะ คือถ้าให้เราเรียนหมอ เรากลัวว่า เราจะเรียนไม่ไหว มีขึ้นเวร จนจำชื่อยา ชื่ออวัยวะตรงนั้นตรงนี้ ระบบเยอะแยะซับซ้อนในร่างกาย เหนื่อยข้ามวันข้ามคืน ดูแลคนไข้ กลัวว่าเราจะไม่มีเวลาให้ในสิ่งที่เราชอบ เวลามันจะน้อยลง มีช่วงนึงที่สุดท้ายก็คิดว่าเอาหมอเนี่ยแหละ เลยไปดูคลิปที่แนะนำว่าต้องเจออะไรบ้าง เราดูแล้วก็หวั่นๆว่า จบไปเราจะใช้ชีวิตแบบนี้จริงหรอ

อีกอย่างคือ ถึงมีเซ้นส์ทางศิลปะ เวลาจัดสไลด์หรือวางองค์ประกอบรูป ครูสั่งให้วาดรูปโน่นนี่นั่น เรามักจะทำได้ดีทั้งที่ไม่เคยทำหรือเคยฝึกมาก่อน  แต่คงเทียบกับคนที่ฝึกฝนมาโดยตลอดไม่ได้ เพราะเราเรียนวิทย์คณิตมาทั้งชีวิต ต้องเรียนพิเศษ งานห้องวิทย์คณิตมันเยอะ แถมสายเราต้องมีโครงงานจบด้วย ถึงมีskill แต่ไม่ได้ขัดเกลาเลยสักนิด เวลาเหลือน้อยมาก เรากลัวไม่ทัน ถ้ารอบ3ใช้พวกคะแนนpatทางศิลป์ทางสถาปัตย์ ก็ไม่แน่ใจว่าสู้เขาได้ไหม เพราะเราไม่เคยเรียนวาดรูปเลย และยังไม่ได้ศึกษาจริงๆจังๆว่าต้องใช้คะแนนอะไรบ้าง

สิ่งที่เราใฝ่ฝันคืออยากเขียนนิยายค่ะ ไม่ก็เขียนการ์ตูน และวาดรูปของเราคือวาดเป็นตัวละคร เป็นเนื้อเรื่อง เป็นภาพประกอบนิยาย ซึ่งเคยบอกแม่แล้วค่ะ แต่เขาก็ว่าเรียนหมอก็วาดรูปได้ หมอหลายคนก็วาดรูปเก่ง วาดรูปคลายเครียด แต่เราไม่มั่นใจเลยค่ะว่าเราจะทำแบบนั้นได้ เพราะถ้าเราเครียดเราคงไม่นั่งวาดรูปแน่ๆค่ะ😢
และเราก็อธิบายไปหลายรอบแล้ว แม่เราก็ยังคิดว่าเราจะเรียนสถาปัตย์อยู่เลย

ส่วนเรื่องความถนัดทางวิทย์คณิตก็อยู่ในระดับดี(ดูจากเกรด) แต่ไม่ถึงระดับเก่งเวอร์ขนาดนั้นค่ะ ฟิลคนเกรดดีที่ไม่มีอะไรเด่นค่ะ แบบนั้นเลย

อีกอย่างคือ ถ้าสอบหมอ ญาติจะช่วยเรื่องเงินค่ะ เรื่องอุปกรณ์การเรียน ค่าเทอมต่างๆนาๆ

จริงๆเราคอยถามแม่ตลอดว่า เราอยากเรียนอะไรก็ได้ใช่ไหม แม่เราบอกตลอดตั้งแต่ม.1-ม.5 "ลูกจะเรียนอะไรก็ได้ที่ลูกชอบ" แต่แอบเชียร์หมอตลอด พอมาม.6 มันไม่ใช่แบบนั้นแล้ว แม่อยากให้เรียนหมอค่ะ แม่บอกว่าเราเป็นได้ ทุกครั้งที่พูดแบบนี้เราอึดอัดมากๆ กับคนอื่นๆก็

"เก่งแบบนี้ติดหมอแน่ๆ"
"ยังไง(ชื่อเรา)ก็ติดหมออยู่แล้ว"
"ต้องเรียนหมอนะ เสียดายสมองดีๆ"

บางทีฟังแล้วอยากร้องไห้เลยค่ะ
บางครั้งถ้าสอบพลาดบ้าง จะมี

"ทำไมได้คะแนนแค่นี้เองละ"
"ชื่อเรา) ทำข้อสอบไม่ได้หรอ"
"ทำไมครั้งนี้คะแนนน้อยจัง"

มันแบบเราพลาดบ้างไม่ได้หรอคะ คนเรามันจะคะแนนน้อยบ้างไม่ได้เลยหรอ ทำไมต้องมองมาที่เราด้วย เราชอบแคร์สายคนอื่นมากเกินไป ถ้าเราได้งานที่เราไม่ต้องพบปะผู้คนมากก็คงดี

ตอนนี้เราสับสนมาก ทำให้บางทีคิดว่าตอนเด็กๆที่อยากเป็นหมอ อยากเรียนวิทย์คณิตมันเพราะเราชอบ รึเป็นเพราะค่านิยมของสังคมไทยกันแน่ ซึ่งเราว่าอย่างหลัง

อยากให้ทุกคนเข้ามาตอบนะคะ ช่วยเราทีนะคะ ยิงคำถามมาได้เลยค่ะ อันไหนตอบได้เราจะพยายามตอบค่ะ

ปล.1. ดูแล้วเหมือนกระทู้ระบายความในใจเลย😂 ถ้าพิมพ์ผิดพิมพ์ถูก พิมพ์งงๆ ก็ขออภัยด้วยนะคะ  เราเครียดจริงๆค่ะ ใกล้จะเปิดเทอมม.6แล้ว ยังลังเลอยู่เลย
ปล.2.ขอบคุณคนที่เข้ามาตอบล่วงหน้าค่ะ🙇‍♀️