สวัสดีครับ!! ตอนนี้ผมเรียนอยู่ในกรุงเทพฯ ครับ แฟนเป็นเด็กต่างจังหวัด  ตอนนี้คบกันมาระยะหนึ่งแล้ว แล้วผมก็นอกใจเขา ไปคุยกับน้องคนหนึ่งครับ ผมเคยคุยกับน้องคนนั้นครับ ช่วงนั้นผมทักไปหาน้องเขาเองครับ คุยได้แค่วันเดียวครับ ผมก็ไม่ได้คิดจะคุยต่อเลย แล้วอีกสองวันน้องเขาเป็นคนทักมาครับ เขาบอกผมว่าอยากให้ผมดูหนังเรื่องนึง มันตรงกับความสัมพันธ์ของน้องเขากับผม จากนั้นก็เริ่มคุยกันบ่อยขึ้นครับ น้องเขาก็มีส่งเพลง ส่งท้องฟ้าให้ แล้วผมก็ส่งกลับ  น้องเขาไม่รู้ครับว่าผมมีแฟนแล้ว  ผมคุยกับน้องเขามาประมานนึงครับ แล้วถูกจับได้ ผมยอมรับผิดทุกอย่าง สำนึกผิดจริงๆ ขอโอกาสเขา ผมรู้ว่ามันกลับไปแก้ไขสิ่งที่ทำไปแล้วไม่ได้ ผมผิดเองที่ไม่รู้จักพอครับ ตอนแรกผมก็เคลียกับแฟนเหมือนจะเรียบร้อยแล้ว แต่มันมีจังหวะนึงครับ ผมรู้สึกว่าผมละอายใจมากครับ แล้วความรู้สึกผิดมันวนเวียนอยู่ในความคิด ผมรู้สึกรังเกียจ ขยะแขยงตัวเอง ที่ทำไป รู้ว่าแฟนต้องเสียใจ แต่ผมก็ยังทำมัน ตอนนี้ผมขอเลิกกับแฟนแล้วครับ เธอเสียใจ ผมเสียใจ แต่ผมอยากให้เธอเสียใจเพราะผมเป็นครั้งสุดท้าย ผมกับแฟนทะเลาะกันบ่อยครับ มีแต่ผมที่บอกเลิกเขาแล้วก็กลับไปหาเขาอีก ผมไม่อยากจะทำร้ายเขาอีกแล้วครับ ความผิดที่ผมทำมันไม่น่าให้อภัยเลยครับ ไม่อยากให้เขามาทนกับผมครับ เขามอบสิ่งดีๆให้ผมเสมอ แต่ผมกลับไม่จงรักภักดีต่อเขาเลย ผมเดินออกมา มันถูกแล้วใช่มั้ยครับ