ช่วงนี้แฟนเราทำงานหนักมากเป็นรปภ.อยู่ในห้างเขาบ่นกับเราทุกวันว่าเหนื่อยซึ่งเราเข้าใจเขานะ ทำงานตั้งแต่9โมงถึง4ทุ่มทุกวัน วันหยุดก็ไม่ได้หยุดเพราะคนไม่พอ แต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่าวันนี้เขาบอกยุ่งมากไม่จำเป็นไม่ต้องโทรมา 

    ซึ่งเราก็โทรตอนจำเป็นจริงแหละ โทรครั้งแรกคือคุยเรื่องแหวนหมั้น เราจะมีงานหมั้นประมาณกลางเดือนนี้ แต่พอเราไปถึงร้านที่เราจะซื้อแหวนแบบที่เราอยากได้มันไม่มีเพราะสินค้าหมดเหลือแต่แบบอื่นเราก็เลยโทรไปถามเค้า ส่งรูปไปให้ดูเขารับนะ เราก็พูดให้เค้าฟัง เขาก็บอกไปดูร้านอื่นก็ได้ 

      เราก็เดินดูหลายร้านเลยอะ จนเราเหนื่อยเราก็เลยบอกเขาว่าขอกลับบ้านก่อนก็ไม่มีอะไรจนเย็นเราโทรไปหาแฟนอีกรอบนึงเพราะจะถามว่าเย็นนี้จะกินอะไรดีเพราะเราจะทำกับข้าวเองซึ่งปกติเราไม่ค่อยทำส่วนมากซื้อข้างนอกมากินมากกว่า

     แต่ที่นี้พอเราโทรไปอะว่าเขาจะกินอะไร เขาบอกอะไรก็ได้ เราบอกเขาวันนี้เราทำกับข้าวเองนะ ไม่อะไรหน่อยหรอ แล้วอยู่ๆเขาก็อารมณ์เสียใส่เราเลยว่า'อย่าเพิ่งมางอนได้มั้ยวะ กูบอกกูยุ่งก็โทรจังเลยบอกแล้วใช่มั้ยไม่จำเป็นไม่ต้องโทร ' เราก็เลยแบบ'เอ้ย เป็นอะไรเนี่ยทำไมต้องขึ้นเสียงอะ' แล้วเขาก็ตัดสายเราไปเลย

     คือเราอยากถามว่าที่เราโทรไปหาแค่สองครั้งอะ มันต้องมาพาลเราขนาดนี้มั้ยอะ เรื่องแหวนหมั้นมันไม่เป็นจำเป็นตรงไหนอะ แหวนปกติเขาต้องไปซื้อด้วยกันด้วยซ้ำ แต่นี่เราไปคนเดียว หาร้านคนเดียว เราต้องรู้สึกยังไงกับการมาเลือกแหวนคนเดียวทั้งที่เห็นคนอื่นเขามาซื้อด้วยกันอะ

      กับข้าวนานๆทีเราจะทำเองเขาก็บ่นอยู่ว่าอยากกินฝีมือเราบ้าง วันนี้เราแบบนึกอยากทำขึ้นมาแล้วแต่เขามาพาลเราแบบนี้ เราหมดกำลังใจเลยอะ

       เราไม่ได้ตอบแชทเขา เขาก็พิมพ์มาเรื่อยๆ แต่เราไม่ได้ตอบ ส่วนใหญ่คือด่าเราเป็นอะไรหนักหนาเหนื่อยงานแล้วต้องมาเหนื่อยกับเราหรอ จะไม่ตอบอะไรเลยใช่มั้ย 

      คือเรายังไม่ได้โกรธไม่ได้งอนอะไรเขาเลยเขามาว่าเรางอนเขาเราแค่โทรถามเรื่องแหวนกับข้าวเย็นอะที่เราถามว่าไม่อะไรหน่อย คืออยากรู้ว่าเขาจะดีใจหรือตื่นเต้นมั้ย แต่เขากลับเข้าใจว่าเรางอน 

     เรารู้สึกแย่มากอะ จนไม่อยากพูดอะไรกับเขาเลย เราต้องทำไงต่อหรอคะ?