เราอยากปรึกษาทุกๆคนคะ
ตั้งแต่ตอนเด็กเราจำความได้ว่า เรามักจะโดนคนรอบข้างพูดจาแรงๆใส่ และใช้เราเป็นที่ระบายอารมณ์ พ่นแต่คำพูดแย่ๆด้านลบใส่เราตลอด ส่วนใหญ่มักจะโดนกับญาติๆมากกว่า แต่เราก็พยายามคิดนะว่าเราอาจจะทำนิสัยไม่ดี หรือเขาอาจจะพูดเพราะหวังดีอยากให้เราคิดเป็น แต่พอโดนเข้าเยอะๆเราก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่ความหวังดีแล้ว มันเหมือนเราเป็นโถส้วน ที่พวกเขาพร้อมจะโยนคำพูดสกปรกๆใส่อะ สิ่งที่เราโดน การด่าด้วยคำหยาบคายต่างๆ (จนเราแทบจะติดพูดหยาบแล้ว) ดูถูกเหยียดหยามด้อยค่า ให้เรารู้ต่ำกว่าพวกเขาในเรื่องต่างๆ เช่น การตอกย่ำว่าเราเกิดมาเพื่อทำเรื่องโง่ๆ เป็นต้น ถ้าเกิดเรื่องแย่ๆก็จะโทษเราตลอดเลย พอเราทนไม่ไหวร้องไห้จะยิ่งด่าแรงๆคือไม่สนใจแคร์ความรู้สึกเลย เราไม่รู้จะให้ใครช่วยเพราะพ่อกับแม่ก็เลิกกัน เราก็อยู่กับพ่อ ส่วนแม่ไม่สนใจอะไรเราเลยอะ ส่วนพ่อก็เขาข้างญาติตลอดๆ เพราะเวลาพ่ออยู่เขาจะทำดีใส่และมักอ้างเสมอว่ารักและหวังดีกับเรา จนทำให้สับสนวุ่นวาย พอเราโตมาตอนจะเข้าม.2-3ก็โดนเพื่อนบางกลุ่มทำพวกญาติๆ จนทำให้จิตใจระเบิดเริ่มมีปัญหาทางจิตเป็นโรคซึมเศร้าไม่รู้ตัวค่ะ มารู้ตอนขึ้นม.ปลาย เคยพยายามรักษาด้วยตัวเอง เอาเพื่อนๆที่ทัศนคติดีๆมาบำบัดแต่ไม่หาย พยายามอ่านทำธรรมมะก็ไม่หาย อยากไปหาหมอกินยานะแต่ถ้าที่บ้านรู้ที่บ้านด่าแน่ค่ะ เพราะทุกคนหาว่าเราอ่อนแอ และคิดไปเอง จนเราเริ่มมีอาการทางจิตอย่างที่2-3ตามคือ ขี้หวาดระแวงและกลัวสังคม ทำให้เราไม่ค่อยกล้าคุยกับเขาสมมุติ เขาอยากคุยด้วยเราจะไม่อยากพูด กลัวว่าถ้าสนิทกันจะเป็นญาติเรามันหลอนอะค่ะ เรามีความโชคดีอย่างหนึ่งคือเรารู้ว่าที่ญาติๆทำมันเป็นทัศนคติที่แย่ และก็มีเพื่อนบางส่วนที่ทัศนคติดีช่วยเรา แต่อาการทางจิตยังไม่หายแบบว่า เป็นๆหายๆ แต่เราพยายามรักษาโดยการฟัง พอดแคสต์ อ่านหนังสือฟังเพลง ตอนนี้เราต้องรอให้เรียนมหาลัยจบก่อนแล้วเขาหนีออกไป เราเลยอยากจะถามว่าช่วงระหว่างนี้มีวิธีรับมือแก้ไขยังได้บ้างคะ และพวกญาติๆเขาเป็นอะไรหรอคะถึงทำแบบนี้ใครช่วยเคราะห์จิตวิทยาของพวกเขาให้ได้ไหมคะ
ถ้าคุณต้องอยู่กับผู้คนที่ทำให้สุขภาพจิตย่ำแย่ คุณมีวิธีรับมือยังไง (จิตแพทย์หรือนักจิตวิทยาไขข้อสงสัยหน่อยค่ะ)
ตั้งแต่ตอนเด็กเราจำความได้ว่า เรามักจะโดนคนรอบข้างพูดจาแรงๆใส่ และใช้เราเป็นที่ระบายอารมณ์ พ่นแต่คำพูดแย่ๆด้านลบใส่เราตลอด ส่วนใหญ่มักจะโดนกับญาติๆมากกว่า แต่เราก็พยายามคิดนะว่าเราอาจจะทำนิสัยไม่ดี หรือเขาอาจจะพูดเพราะหวังดีอยากให้เราคิดเป็น แต่พอโดนเข้าเยอะๆเราก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่ความหวังดีแล้ว มันเหมือนเราเป็นโถส้วน ที่พวกเขาพร้อมจะโยนคำพูดสกปรกๆใส่อะ สิ่งที่เราโดน การด่าด้วยคำหยาบคายต่างๆ (จนเราแทบจะติดพูดหยาบแล้ว) ดูถูกเหยียดหยามด้อยค่า ให้เรารู้ต่ำกว่าพวกเขาในเรื่องต่างๆ เช่น การตอกย่ำว่าเราเกิดมาเพื่อทำเรื่องโง่ๆ เป็นต้น ถ้าเกิดเรื่องแย่ๆก็จะโทษเราตลอดเลย พอเราทนไม่ไหวร้องไห้จะยิ่งด่าแรงๆคือไม่สนใจแคร์ความรู้สึกเลย เราไม่รู้จะให้ใครช่วยเพราะพ่อกับแม่ก็เลิกกัน เราก็อยู่กับพ่อ ส่วนแม่ไม่สนใจอะไรเราเลยอะ ส่วนพ่อก็เขาข้างญาติตลอดๆ เพราะเวลาพ่ออยู่เขาจะทำดีใส่และมักอ้างเสมอว่ารักและหวังดีกับเรา จนทำให้สับสนวุ่นวาย พอเราโตมาตอนจะเข้าม.2-3ก็โดนเพื่อนบางกลุ่มทำพวกญาติๆ จนทำให้จิตใจระเบิดเริ่มมีปัญหาทางจิตเป็นโรคซึมเศร้าไม่รู้ตัวค่ะ มารู้ตอนขึ้นม.ปลาย เคยพยายามรักษาด้วยตัวเอง เอาเพื่อนๆที่ทัศนคติดีๆมาบำบัดแต่ไม่หาย พยายามอ่านทำธรรมมะก็ไม่หาย อยากไปหาหมอกินยานะแต่ถ้าที่บ้านรู้ที่บ้านด่าแน่ค่ะ เพราะทุกคนหาว่าเราอ่อนแอ และคิดไปเอง จนเราเริ่มมีอาการทางจิตอย่างที่2-3ตามคือ ขี้หวาดระแวงและกลัวสังคม ทำให้เราไม่ค่อยกล้าคุยกับเขาสมมุติ เขาอยากคุยด้วยเราจะไม่อยากพูด กลัวว่าถ้าสนิทกันจะเป็นญาติเรามันหลอนอะค่ะ เรามีความโชคดีอย่างหนึ่งคือเรารู้ว่าที่ญาติๆทำมันเป็นทัศนคติที่แย่ และก็มีเพื่อนบางส่วนที่ทัศนคติดีช่วยเรา แต่อาการทางจิตยังไม่หายแบบว่า เป็นๆหายๆ แต่เราพยายามรักษาโดยการฟัง พอดแคสต์ อ่านหนังสือฟังเพลง ตอนนี้เราต้องรอให้เรียนมหาลัยจบก่อนแล้วเขาหนีออกไป เราเลยอยากจะถามว่าช่วงระหว่างนี้มีวิธีรับมือแก้ไขยังได้บ้างคะ และพวกญาติๆเขาเป็นอะไรหรอคะถึงทำแบบนี้ใครช่วยเคราะห์จิตวิทยาของพวกเขาให้ได้ไหมคะ