ตามหัวข้อเลยนะคะ คือเราเเละสามีอยูากินกันมา 4 ปีกว่าเเล้ว มีลูกด้วยกัน 1 คน เเละเรากับสามีอายุห่างกัน 10 ปีเขา 36 เรา 26 เเต่เขาจะทำอะไรหรือดำเนินชีวิตยังไง กลับกลายเป็นเราที่ต้องคอยบอกคอยชี้ ทุกอย่างว่าควรวางแผนชีวิตแบบไหน ส่วนตัวเรา อยากหารายได้หาเงินเยอะๆ เพื่อที่จะใช้เลี้ยงดูลูก และซื้อรถยนต์เพื่อให้ยามมีเหตุจำเป่น เเละลูกเรากำลังจะขึ้นเรียน จึงทำให้เรายิ่งต้องเอาจิงเอาจังกับชีวิต มากขึ้น เเต่สามีเรา เค้าดูเฉยๆ เหมือนมีก่ได้ไม่มีก็ได้ ตามยถากรรม เขาเลี้ยงวัวไว้ประมาน 8-9 ตัวเเต่เป่นวัวลาน ซึ่งต้องเอามาปั้นขาย เอาไปซ้อมจนกว่าวัวจะเก่งถึงขายได้ และนั่นแหละ มันก่ไม่เเน่นอนอยู่ดี เพราะกว่าวัวจะโต กว่าจะเอาไปซ่อมให้เก่ง กว่าจะขายได้ หรืออาจจะขายไม่ได้เลย มันต้องหารายได้เสริม ตัวเรามีงานประจำ เเละทุกอย่างในบ้านว่วนมากจะเป่นเราที่ซื้อ เเม้กระทั่งอาหารของกินในเเต่ละวัน ส่วนตัวเขาบางทีก่ชอบออกไปหาเพื่อนบ้าง เเต่ออกไปแต่ละครั้งคือนาน นานมากๆ แต่ไม่มีเรื่องผู้หญิงเข้ามา เวลาเราทักไปตามอย่างบางครั้งมันดึกเเล้ว ก่อนออกไปแทนที่จะทำหน้าที่เรื่องลูกให้เรียบร้อยก่อน ( ลูกได้ 2 ขวบ )ก่ไม่ทำ เป่นเราที่ต้องทำ ขอบอกก่อน เราทำงาน 9 โมง ถึง 2 ทุ่ม คือเรากลับมาก่มืดแล้ว เวลาเราขอไปไหนกับเพื่อนเราบ้างเขาไม่ให้ไป แต่ตัวเขาไปได้ ส่วนเรายังต้องกลับมาดูลูกอาบน้ำป้อนข้าว หากับข้าว ทำหน้าที่ต่างๆ อีก แทนที่เขาจะทำไว้บ้าง เพื่อเบาเเรงเรา กลายเป่นเราที่ต้องคอยโทรตามเขา ทักหาเขา ว่าเมื่อไหร่จะกลับ เขาก่จะไม่อ่านบ้างไม่ตอบบ้างมันยิ่งทำให้เราหงุดหงิด เราอยากปล่อยวาง อยากไม่รู้สึกอะไรกับเขาเเล้ว อยากจะเฉยๆ เหมือนที่เขาทำบ้าง ไม่อยากตามแต่ทำไม่ได้สักที อยากรู้ว่าคนอื่นๆ มีวิธีปล่อยวางเรื่องพวกนี้ยังไงกันคะ อย่างจะนิ่งๆ อยากโฟกัสเเค่เรื่องหาเงิน กับเรื่องลูก เหมือนวันๆ มีหน้าที่เเค่ ทำงาน กลับบ้านเลี้ยงลูก เราอึดอัด เพื่อนนเราบางคนก่ปล่อยวางได้ไม่โทรไม่ตามไม่เป่นเดือดเป่นร้อน เราอยากทำแบบนั้นได้บ้าง 😭😭