ต่อจากที่โดนเทนะ ช่วงนี้ว่างมากได้มีเวลาคิดเยอะ(วัยรุ่น2ขีด) เลยดูรายการหลายรายการก็เริ่มเข้าใจ การที่เค้าบอกกับเราแต่แรกว่าไม่อยากมีแฟน แต่ที่จริงแล้วเค้าไม่อยากมีเรา คำนี้ใช่เลย เราเข้าไปในช่วงเข้าไม่มีใคร จิตใจเค้าดิ่ง เราก็เข้าไปทำให้จิตใจเขาดีขึ้น เป็นเพื่อนคุยในยามที่เขาเหงา พอในช่วงๆหนึ่งใจของเขาดีขึ้นมา เขาก็เลยอยากคุยกับคนที่เขาอยากได้เป็นแฟน ชึ่งคนนั้นมันไม่ใช่เรา ก็แค่นั้น เขาก็เลยคุยกับอีกคนพร้อมคุยกับเราไว้ช่วงเหงา พอเขาคุยกับอีกคนชอบพอกันเขาเลยทิ้งเราไปแบบไม่มีชิ้นดีเลย ทิ้งวันแรกเมาไป1วัน วันต่อมาติดโควิด อะไรมันจะพร้อมเพียงกันเช่นนี้ชีวิต เขาหายไปในช่วงที่เราอ่อนแอทั้งร่างกายและใจ เหมือนชีวิตดิ่งมากๆๆ แต่ถ้ามองมุมของเขานะ เขาเลือกคนนะถูกแล้ว ผิดแต่เขาไม่บอกเราก่อนเท่านั้นเอง บอกปุบหายเลยไม่มีทั้งแชทกลับไรเลย ก็ดีนะที่เขาไม่ตอบแชทถ้าเขาตอบ เราก็จะถามหาสาเหตุทำไมทำแบบนี้ คนนั้นมาตอนไหน และอีกหลายอย่างซึ่งจะอาจทำให้เขารู้สึกเศร้าในตอนที่เขากำลังมีความสุขก็ได้ ปล่อยให้เราเจ็บฝ่ายเดียวพอ อาทิตย์นึงแล้วที่ไม่มีแม้แต่สัญญานตอบกับมาก็ทำให้รู้แล้วละว่าเราก็ต้อง move on จากตรงนี้ให้เร็วที่สุด บางที่ที่คุยกันมามันก็ทำให้เรามีความสุขมากยุ แชทเด้งมานอนยังฝันดีนะ เช้ามา มอนิ่ง มันก็มีแต่ความทรงจำดีๆๆมันก็อาจจะถึงเวลาต้องแยกย้ายกันไปจริงๆๆละ ของที่ไม่ใช่ของเรายังไงมันก็ไม่ใช่ คนที่ใช่ก็ไม่ต้องพยายาม 
  ขอบคุณที่อ่านจบนะครับ อย่างน้อยในนี้ก็มีให้ระบายความรู้สึกบ้าง