ตามหัวข้อเลยค่ะ
แม่เรามีลูก3คน พี่ชาย เรา และน้องชาย คนละพ่อหมด มีแค่เราและน้องชายที่มีพ่อ
แต่เราโดนพ่อทิ้งตั้งแต่ปี.1 แยกทางกับแม่ ไม่ค่อยได้คุยกัน ไม่สนิท
พี่ชายเราไม่มีพ่อแต่เด็ก
แม่เราเลี้ยงลูกคนเดียว
ตอนพี่ชายเราเกณฑ์ทหารชีวิตเรากับแม่ดีมาก ไม่มีเรื่องทุกข์ใจ
แต่พอพี่ชายออกจากเกณฑ์ทหาร แฟนทิ้ง ไม่มีแฟน จนตอนนี้อายุ 33 ทำงานก่อสร้าง ไม่ใช่ว่ามีประจำ ใครมาจ้างก็ค่อยไปทำ
กินเหล้าสูบบุหรี่ทุกวัน เช้าเย็น เลิกงานมา ไม่มีกับข้าวทานก็จะอารมณ์เสีย กับข้าวไม่ใช่ว่าไม่มี ซื้อมาแล้วพอเห็นก็ไม่กิน ทั้งที่ตัวเองบอกให้ซื้อ แล้วก็บ่นว่าทำไมไม่ซื้อพวกที่กินกับแกล้มกับเหล้ามา เป็นคนที่อารมณ์เสียได้ตลอดเวลา ถ้าหาอะไรไม่เจอ ขึ้นเสียงอย่างเดียว พ่อแม่ออกมาจากปากเราอยู่บ้านเราอึดอัดใจทุกครั้ง เราเงียบ อดทนทุกครั้ง ทั้งที่เราเป็นคนใจร้อนมากเช่นกัน ตอนมันขึ้นเสียง เราโกรธในใจทุกครั้งแต่ทำได้แค่เงียบ เพราะถ้าเราได้พูดเมื่อไหร่ มีตีกัน แน่นอน เผลอไปลงไม้ลงมือ ถึงขั้นรุนแรง
จะบอกว่าเราแต่งงานแล้วแต่งมาได้ 3-4ปีแล้ว ทุกครั้งที่พี่ชายอารมณ์เสีย เราจะหนีมาบ้านแฟนทันที เพราะเรารู้ว่าวิธีนี้ดีที่สุด ตอนนี้เราพยายามเก็บเงินสร้างเนื้อตัวอยู่
ก็จะมีแม่นี่แหละที่อยู่บ้าน ไม่ยอมออกจากบ้าน เวลาที่พี่ชายเราอารมณ์เสียทีไหร่ เราจะหนีทันที โดยที่มีแม่กับพี่ชายที่อยู่บ้าน แม่เขาก็เป็นคนไม่พูดค่ะ ตามใจตลอด หนูว่าที่มันได้ใจก็เพราะว่าแม่ตามใจมันมากเกินไป
เราเกลียดความอารมณ์ร้อนของมัน ซึ่งมันทำให้เราอารมณ์ร้อนไปด้วย ถึงขีฃั้นเกลียดเลยก็ว่าได้ ไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากมีพี่ชาย ทำไมต้องมีพี่ชายที่ไม่เอาไหนแบบนี้ด้วย เกลียดมาก แต่ในความเกลียดนั้นก็ยังมีความสงสาร เห้อออ หนูทุกข์ ทรมาร พูดให้ใครฟังก็ไม่ได้ ไม่เคยระบายที่ไหน หนูจึงมาระบายในนี้
ที่หนูต้องอยู่บ้านเพราะ หนูกับแม่ต้องไปขายของด้วยกัน หนุขับรถให้แม่ พแกลับมาบ้าน ต้องมาทำของขาย เสร็จถึงจะมาบ้านแฟน
แน่นอนค่ะ เวลาที่เจอพี่ชายในบ้านเดียวกันทั้งที่ไม่ถูกกัน ไม่อึดอัดใจ รีบทำรีบกลับบ้านแฟน
เลยอยากจะมาปรึกษาพี่ๆ หนูควรจะทำยังไงดี หนุอดทนมาตลอด มันอึดอัดใจจริงๆ ช่วยแนะนำหนูทีค่ะ ต้องทำยังไง หนุกลัวมันจะเป็นปัญหาใหญ่ในอนาคต
มีใครไม่ถูกกันกับพี่ชายตัวเองไหมไหม?
แม่เรามีลูก3คน พี่ชาย เรา และน้องชาย คนละพ่อหมด มีแค่เราและน้องชายที่มีพ่อ
แต่เราโดนพ่อทิ้งตั้งแต่ปี.1 แยกทางกับแม่ ไม่ค่อยได้คุยกัน ไม่สนิท
พี่ชายเราไม่มีพ่อแต่เด็ก
แม่เราเลี้ยงลูกคนเดียว
ตอนพี่ชายเราเกณฑ์ทหารชีวิตเรากับแม่ดีมาก ไม่มีเรื่องทุกข์ใจ
แต่พอพี่ชายออกจากเกณฑ์ทหาร แฟนทิ้ง ไม่มีแฟน จนตอนนี้อายุ 33 ทำงานก่อสร้าง ไม่ใช่ว่ามีประจำ ใครมาจ้างก็ค่อยไปทำ
กินเหล้าสูบบุหรี่ทุกวัน เช้าเย็น เลิกงานมา ไม่มีกับข้าวทานก็จะอารมณ์เสีย กับข้าวไม่ใช่ว่าไม่มี ซื้อมาแล้วพอเห็นก็ไม่กิน ทั้งที่ตัวเองบอกให้ซื้อ แล้วก็บ่นว่าทำไมไม่ซื้อพวกที่กินกับแกล้มกับเหล้ามา เป็นคนที่อารมณ์เสียได้ตลอดเวลา ถ้าหาอะไรไม่เจอ ขึ้นเสียงอย่างเดียว พ่อแม่ออกมาจากปากเราอยู่บ้านเราอึดอัดใจทุกครั้ง เราเงียบ อดทนทุกครั้ง ทั้งที่เราเป็นคนใจร้อนมากเช่นกัน ตอนมันขึ้นเสียง เราโกรธในใจทุกครั้งแต่ทำได้แค่เงียบ เพราะถ้าเราได้พูดเมื่อไหร่ มีตีกัน แน่นอน เผลอไปลงไม้ลงมือ ถึงขั้นรุนแรง
จะบอกว่าเราแต่งงานแล้วแต่งมาได้ 3-4ปีแล้ว ทุกครั้งที่พี่ชายอารมณ์เสีย เราจะหนีมาบ้านแฟนทันที เพราะเรารู้ว่าวิธีนี้ดีที่สุด ตอนนี้เราพยายามเก็บเงินสร้างเนื้อตัวอยู่
ก็จะมีแม่นี่แหละที่อยู่บ้าน ไม่ยอมออกจากบ้าน เวลาที่พี่ชายเราอารมณ์เสียทีไหร่ เราจะหนีทันที โดยที่มีแม่กับพี่ชายที่อยู่บ้าน แม่เขาก็เป็นคนไม่พูดค่ะ ตามใจตลอด หนูว่าที่มันได้ใจก็เพราะว่าแม่ตามใจมันมากเกินไป
เราเกลียดความอารมณ์ร้อนของมัน ซึ่งมันทำให้เราอารมณ์ร้อนไปด้วย ถึงขีฃั้นเกลียดเลยก็ว่าได้ ไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากมีพี่ชาย ทำไมต้องมีพี่ชายที่ไม่เอาไหนแบบนี้ด้วย เกลียดมาก แต่ในความเกลียดนั้นก็ยังมีความสงสาร เห้อออ หนูทุกข์ ทรมาร พูดให้ใครฟังก็ไม่ได้ ไม่เคยระบายที่ไหน หนูจึงมาระบายในนี้
ที่หนูต้องอยู่บ้านเพราะ หนูกับแม่ต้องไปขายของด้วยกัน หนุขับรถให้แม่ พแกลับมาบ้าน ต้องมาทำของขาย เสร็จถึงจะมาบ้านแฟน
แน่นอนค่ะ เวลาที่เจอพี่ชายในบ้านเดียวกันทั้งที่ไม่ถูกกัน ไม่อึดอัดใจ รีบทำรีบกลับบ้านแฟน
เลยอยากจะมาปรึกษาพี่ๆ หนูควรจะทำยังไงดี หนุอดทนมาตลอด มันอึดอัดใจจริงๆ ช่วยแนะนำหนูทีค่ะ ต้องทำยังไง หนุกลัวมันจะเป็นปัญหาใหญ่ในอนาคต