สวัสดีค่ะ นี่คือกระทู้แรกของเราในบัญชีนี้ ผิดพลาดประการใดขอโทษด้วยนะคะ ที่มาใส่ในหมวดหมู่คำถามเพราะตั้งสนทนาไม่ได้ค่ะ แต่อยากเล่าจริงๆต้องขอโทษด้วยนะคะ แล้วก็เนื้อหาต่อไปนี้ค่อนข้างละเอียดค่ะเพราะงั้นอาจมีน้ำเหลวเยอะนะคะ
เรื่องของเรานั้นมีอยู่ว่าเราได้แต่งนิยายผ่านทางมือถือที่แอปๆหนึงค่ะ(ขอใช้นามสมมุติแอปนั้นว่าQ)แล้วในแอปเนี่ยมันจะมีที่ส่งข้อความติดต่อไปทางนักเขียนโดยตรงค่ะ
จนมาวันหนึงมีคนแต่งนิยายเรื่องใหม่ เราก็ไปอ่านกดใจตามปกติค่ะ แต่จู่ๆเค้าก็มาตามผลงานเรากลับแทบทุกเรื่องเลย เค้าบอกว่าขอบคุณที่มาตามอ่านผลงานเค้าเลยอยากตอบแทนเราโดยการมาตามอ่านของเรา ตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แค่คิดว่าแบบ เออ น่ารักดีแฮะคนนี้ มีมาอ่านผลงานกลับด้วย
จากนั้นทางเราเองก็ไปตามผลงานของอีกฝ่ายทุกเรื่องเพื่อตอบแทนกลับเช่นกันค่ะ จนผ่านมาเกือบเดือนหนึง จู่ๆเข้าก็ส่งข้อความลับที่ส่งได้เฉพาะนักเขียนโดยตรงมาค่ะ
ตอนแรกเราเห็นแจ้งเตือนก็งงว่าส่งอะไรมาเพราะเป็นคนแรกเลยที่ติดต่อมาหาเราโดยตรง พอไปดูตรงกล่องข้อความเค้าบอกว่าช่วยแนะนำการแต่งนิยายแบบบรรยายให้หน่อย เค้าอยากจะลองแต่ง(คือปกติเค้าแต่งแบบแชทค่ะ ส่วนเราแต่งแบบบรรยาย)
เราก็แนะนำไปซะยาวเยียดเลยค่ะ เค้าก็ตอบขอบคุณมา อ่ะ! ลืมบอกไปค่ะ อีกฝ่ายเป็นผญ.นะคะ
แล้วก็จากนั้นก็ดูเหมือนจะไม่มีอะไร แต่เหมือนไปๆมาๆพวกเรา2คนจะทักผ่านกล่องข้อความส่วนตัวกันบ่อยขึ้นมากๆจนเรียกได้ว่าแทบจะสนิทกันเลย บางครั้งก็ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบหรือถามเรื่องนิยาย ไม่ก็ถามเรื่องทั่วไป สิ่งที่ชอบ อะไรอย่างนี้
จนไปนานๆเข้าเราก็หวั่นไหวกับเค้ามากๆ และเค้าก็เคยบอกว่าเค้าชอบผญ. ซึ่งเราก็เป็นเลศเลยไม่มีปัญหาอยู่แล้วด้วย
จนวันหนึงเราตัดสินใจรวบรวมความกล้าบอกเค้าไปว่าขอแต่งงานกับเธอได้ไหม อยากเป็นคู่รักกันในQ
เค้าหายไปซักพักหนึงก่อนที่จะตอบกลับมาว่า'ตกลง!'ตอนนั้นเรานี่แบบดีใจมาก ดีใจจนตัวสั่น
จากนั้นเราสองคนก็มาทักกันที่กล่องข้อความบ่อยๆมากๆ ชอบส่งสติกเกอร์หรือคำหวานๆจีบกันจนเราเขินเป็นบ้า แล้วเราก็หลงรักเธอมากๆถึงจะไม่เคยเห็นหน้ากันเลย แถมเราสองคนยังไปเขียนชื่อว่าเป็นคู่รักกันที่หน้าเพจอีกด้วย ไม่พอยังตกลงกันว่าจะสร้างโปรเจคนิยายคู่ของเราสองคนโดยจะใช้ตัวละครที่แทนตัวเองทั้งสองมาแต่ง(แต่เนื้อเรื่องจะต่างกันนะคะ เพียงแต่ใช้คู่เดียวกันคือตัวละครเรากับตัวละครเค้า)
จะบอกว่าเราเคยขอไลน์เค้าด้วยค่ะ แต่เค้าบอกว่าไม่สะดวกให้ เราก็ซึมไปหน่อยเลยค่ะโดนปฎิเสธไลน์แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรและคุยกันที่กล่องข้อความในQต่อเหมือนเดิม
จนวันหนึงตอนกลางวัน วันนั้นเรายังไม่ได้คุยกันเลยค่ะ เราเลยทักไปหาเค้าก่อน(ซึ่งก็ปกติ บางทีเค้าก็ทักมาหาเราช่วงเย็นๆเลยก็มี หรือเราทักไปหาเค้าก่อนรอเป็นชม.ก็ยังไม่ตอบแต่สุดท้ายก็ตอบนะ) ทักไปประมาณว่ามาทักทายนะพร้อมสติ๊กเกอร์ ตอนนั้นรอทั้งวันแต่เค้าก็ไม่ตอบ เราก็คิดในแง่ดีว่าแบบเค้าอาจจะมีธุระก็ได้ เค้าอาจจะไม่ว่างตอบก็ได้(คือเราเป็นคนที่ไม่ชอบจี้คนอื่นให้อ่านไลน์ค่ะ) เลยไม่ได้คิดอะไรในแง่ลบเลย
จนเช้าวันต่อมา เรามาดูตรงกล่องข้อความเห็นมีแจ้งเตือน รีบกดเข้าไปดู ทันใดนั้นแหละ แทบจะทำมือถือร่วง เค้าบอกว่าอยากตัดใจจากเรา อยากให้เป็นแค่เพื่อนกัน เราก็งงสิคะตัดใจอะไร? เราทำอะไรให้เธอไม่พอใจหรอ? แล้วเราก็รีบตอบกลับไปเลยค่ะว่าทำไมล่ะ พร้อมสติ๊กเกอร์ร้องไห้ จากนั้นก็สังเกตว่าเธอเปลี่ยนโปรไฟล์ด้วยเลยกดไปดูตรงหน้าเพจ และได้เห็นว่าเธอเอาชื่อเราที่บอกว่าเป็นคู่รักออกไปแล้ว เราก็เศร้าสิคะรอไร แต่ด้วยความรู้สึกไม่ดีเลยไปแก้ตรงหน้าเพจตัวเองเอาชื่อเค้าออกเหมือนกัน
ยิ่งกว่านั้นพอไปดูผลงานนิยายเค้าเค้าก็เอานิยายที่จะทำโปรเจคคู่กับเราตั้งส่วนตัวไปแล้ว(ไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าลบไปเลยหรือตั้งส่วนตัวเพราะเราไม่เห็น) ส่วนนิยายของเราที่ทำโปรเจคนี้โชคดีที่ตั้งส่วนตัวตั้งแต่ตอนแรก(กะจะแต่งให้จบแล้วลงทีเดียว)
จากนั้นเค้าก็ไม่ตอบอะไรกลับมา จนวันต่อมามันแจ้งเตือนตรงกระดิ่งว่าเค้าเพิ่มนิยายเรื่องใหม่ เรารู้ได้ทันทีเลยว่าเค้าเห็นข้อความเราแต่เค้าเลือกที่จะ'ไม่ตอบ' เพราะถ้าเข้ามาในแอปมันต้องเห็นตรงแจ้งเตือนแน่ๆ
แต่ด้วยความรัก ความไม่อยากตัดขาดจากเค้า100% เราก็เลยไปกดใจผลงานเรื่องใหม่ของเค้า..
แล้วเราก็มานั่งคิดทบทวนกับตัวเอง ทำไมเธอกลายเป็นแบบนี้? ทำไมรู้สึกเศร้าเหลือเกินทั้งๆที่รู้จักกันได้ไม่กี่เดือน ทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหน้าหรือรู้นิสัยจริงๆเค้าด้วยซ้ำ.. รู้สึกเหมือนน้ำตาคลอตลอดเวลา..
แต่เราก็พยายามไม่ใส่ใจ และคิดซะว่า'ถ้าเราเศร้าเพราะเรื่องความรักหรือเรื่องการมีแฟน เท่ากับว่าเรายังไม่มีวุฒิภาวะของการเป็นผู้ใหญ่' เพราะเราไม่ได้บอกเรื่องนี้กับครอบครัวเลยค่ะ
จนผ่านไปอีกหลายวัน ตอนนั้นเราดีขึ้นมากจนแทบไม่เศร้าเลยด้วยซ้ำ จนอีกวันหนึงเค้าก็เพิ่มงานเขียนใหม่อีกเรื่อง เราก็ไปกดใจตามผลงานเค้าตามปกติเพียงเเต่คราวนี้เราไปเม้นด้วย เม้นแบบปกติเลยค่ะเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และสิ่งที่เกิดขึ้นคือเค้ายังคงมาตอบเม้นเราตามปกติเช่นกันค่ะ
คืนนั้น(เมื่อคืนนี่แหละค่ะ)ตอนประมาณ4ทุ่มกว่าๆจู่ๆเค้าก็ทักมาทางกล่องข้อความ เราก็ลุกลี้ลุกลนเลยค่ะ แต่พอไปดูเค้ากลับชวนคุยเรื่องทั่วไปและเมินข้อความที่เราส่งไปถามเค้าว่าทำไมถึงเลิกไปเลยค่ะ เรานี่เฟลสุดๆ แต่ก็ตอบกลับไป และเค้าก็ตอบกลับมาด้วยค่ะ! แบบทุกอย่างดูปกติเหมือนตอนคบกัน เพียงแต่เปลี่ยนสถานะเป็น'เพื่อน'
อาจจะดูเหมือนไม่มีอะไรแล้วใช่ไหมคะ? แต่ไม่เลย เราเริ่มกลับมาเศร้าอีกครั้ง เราไม่เข้าใจว่าทำไมเค้าต้องทักมา ทำไมต้องมาคอยเทคแคร์ให้ความหวังเรา ทำไมบอกเหตุผลที่ขอเลิกไม่ได้หรอ? เราอยากรู้จริงๆ เราจะได้ตัดใจซักที..
ด้วยอารมณ์ตอนนั้นคือรู้สึกเศร้าจนถึงที่สุดเลยไปหาเพลงเศร้าๆในยูทูปฟังค่ะ แล้วก็ไปเจอซ่อนกลิ่น ซึ่งเพลงนั้นว่าทำให้เราเศร้าหนักแล้ว พอตามไปเรื่อยๆไปเจอขวัญเอ้ย ขวัญมานี่ซึมหนักเลยค่ะ จะร้องไห้ ชอบเพลงมาก ตรงกับเราสุดๆ ตรงซะจนอยากส่งเพลงนี้ให้เค้าฟัง ให้เค้ารู้ว่าที่เราบอกว่ารักเค้าทางแชทเราจริงจังและไม่ได้พูดเล่น อยากบอกให้รู้ว่านี่คือ'รักแรก'ที่จริงจังขนาดนี้ อยากให้เค้ารู้ว่าเค้าคือ'แฟนคนแรก'ของเรา(ถึงจะเป็นแฟนในQก็ตามที) เรารักเค้ามากนะ แต่ทำไมเค้าถึงตัดขาดความสัมพันธ์แบบแฟนดื้อๆ เหตุผลก็ไม่บอก ไอ้เราก็ป๊อดไม่กล้าถามเค้าตรงๆกลัวเค้าเกลียดจนตัดเพื่อนไปด้วย..
ตอนนี้คือเศร้าไม่ไหวแล้วค่ะ เข้าใจคนที่อกหักแล้วค่ะ มันทรมารอย่างนี้นี่เอง..
จะบอกว่าตอนแรกเราอยากลองมีแฟนมากเลยค่ะ เราคิดว่ามันจะสวยหรูเหมือนในการ์ตูนละครอนิเมะ ที่ไหนได้.. แค่รักทางแชทยังไม่สมหวัง แล้วชีวิตจริงจะเหลือหรือ... ขอสารภาพเลยค่ะว่าตอนนี้ไม่อยากมีความรักแบบแฟนแล้ว กลัวค่ะ นี่ขนาดรู้จักกันไม่กี่เดือนเรายังซึมเศร้าขนาดนี้ ถ้าเราคบกับใครหลายๆปีแล้วยิ่งเป็นคนในชีวิตจริงเราจะไม่เป็นบ้าหรอคะ? ความรักไม่ได้สวยหรูอย่างที่คิด ได้รู้ซึ้งครั้งแรกก็ตอนนี้นี่แหละค่ะ เรารู้ว่าคนดีๆก็มี แต่ถ้าเกิดเราเจอคนที่เค้าจะทิ้งเราในอนาคตล่ะ? เราไม่รู้นี่ว่าคนที่เข้ามาในชีวิตนิสัยยังไง.. ไม่เอาแล้วค่ะความรัก ขอครั้งนี้ครั้งเดียวและลาขาด จะเพศอะไรก็ไม่เอาแล้ว...
ขอบคุณทุกคนที่อ่านเรื่องราวของเรานี้จนจบนะคะ ยาวหน่อยแต่หวังว่าจะอ่านกันจนจบนะคะ ขอบคุณค่ะ.
เล่าประสบการณ์อกหักครั้งแรก กับคนที่ไม่เคยแม้แต่จะเห็นหน้า..
เรื่องของเรานั้นมีอยู่ว่าเราได้แต่งนิยายผ่านทางมือถือที่แอปๆหนึงค่ะ(ขอใช้นามสมมุติแอปนั้นว่าQ)แล้วในแอปเนี่ยมันจะมีที่ส่งข้อความติดต่อไปทางนักเขียนโดยตรงค่ะ
จนมาวันหนึงมีคนแต่งนิยายเรื่องใหม่ เราก็ไปอ่านกดใจตามปกติค่ะ แต่จู่ๆเค้าก็มาตามผลงานเรากลับแทบทุกเรื่องเลย เค้าบอกว่าขอบคุณที่มาตามอ่านผลงานเค้าเลยอยากตอบแทนเราโดยการมาตามอ่านของเรา ตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แค่คิดว่าแบบ เออ น่ารักดีแฮะคนนี้ มีมาอ่านผลงานกลับด้วย
จากนั้นทางเราเองก็ไปตามผลงานของอีกฝ่ายทุกเรื่องเพื่อตอบแทนกลับเช่นกันค่ะ จนผ่านมาเกือบเดือนหนึง จู่ๆเข้าก็ส่งข้อความลับที่ส่งได้เฉพาะนักเขียนโดยตรงมาค่ะ
ตอนแรกเราเห็นแจ้งเตือนก็งงว่าส่งอะไรมาเพราะเป็นคนแรกเลยที่ติดต่อมาหาเราโดยตรง พอไปดูตรงกล่องข้อความเค้าบอกว่าช่วยแนะนำการแต่งนิยายแบบบรรยายให้หน่อย เค้าอยากจะลองแต่ง(คือปกติเค้าแต่งแบบแชทค่ะ ส่วนเราแต่งแบบบรรยาย)
เราก็แนะนำไปซะยาวเยียดเลยค่ะ เค้าก็ตอบขอบคุณมา อ่ะ! ลืมบอกไปค่ะ อีกฝ่ายเป็นผญ.นะคะ
แล้วก็จากนั้นก็ดูเหมือนจะไม่มีอะไร แต่เหมือนไปๆมาๆพวกเรา2คนจะทักผ่านกล่องข้อความส่วนตัวกันบ่อยขึ้นมากๆจนเรียกได้ว่าแทบจะสนิทกันเลย บางครั้งก็ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบหรือถามเรื่องนิยาย ไม่ก็ถามเรื่องทั่วไป สิ่งที่ชอบ อะไรอย่างนี้
จนไปนานๆเข้าเราก็หวั่นไหวกับเค้ามากๆ และเค้าก็เคยบอกว่าเค้าชอบผญ. ซึ่งเราก็เป็นเลศเลยไม่มีปัญหาอยู่แล้วด้วย
จนวันหนึงเราตัดสินใจรวบรวมความกล้าบอกเค้าไปว่าขอแต่งงานกับเธอได้ไหม อยากเป็นคู่รักกันในQ
เค้าหายไปซักพักหนึงก่อนที่จะตอบกลับมาว่า'ตกลง!'ตอนนั้นเรานี่แบบดีใจมาก ดีใจจนตัวสั่น
จากนั้นเราสองคนก็มาทักกันที่กล่องข้อความบ่อยๆมากๆ ชอบส่งสติกเกอร์หรือคำหวานๆจีบกันจนเราเขินเป็นบ้า แล้วเราก็หลงรักเธอมากๆถึงจะไม่เคยเห็นหน้ากันเลย แถมเราสองคนยังไปเขียนชื่อว่าเป็นคู่รักกันที่หน้าเพจอีกด้วย ไม่พอยังตกลงกันว่าจะสร้างโปรเจคนิยายคู่ของเราสองคนโดยจะใช้ตัวละครที่แทนตัวเองทั้งสองมาแต่ง(แต่เนื้อเรื่องจะต่างกันนะคะ เพียงแต่ใช้คู่เดียวกันคือตัวละครเรากับตัวละครเค้า)
จะบอกว่าเราเคยขอไลน์เค้าด้วยค่ะ แต่เค้าบอกว่าไม่สะดวกให้ เราก็ซึมไปหน่อยเลยค่ะโดนปฎิเสธไลน์แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรและคุยกันที่กล่องข้อความในQต่อเหมือนเดิม
จนวันหนึงตอนกลางวัน วันนั้นเรายังไม่ได้คุยกันเลยค่ะ เราเลยทักไปหาเค้าก่อน(ซึ่งก็ปกติ บางทีเค้าก็ทักมาหาเราช่วงเย็นๆเลยก็มี หรือเราทักไปหาเค้าก่อนรอเป็นชม.ก็ยังไม่ตอบแต่สุดท้ายก็ตอบนะ) ทักไปประมาณว่ามาทักทายนะพร้อมสติ๊กเกอร์ ตอนนั้นรอทั้งวันแต่เค้าก็ไม่ตอบ เราก็คิดในแง่ดีว่าแบบเค้าอาจจะมีธุระก็ได้ เค้าอาจจะไม่ว่างตอบก็ได้(คือเราเป็นคนที่ไม่ชอบจี้คนอื่นให้อ่านไลน์ค่ะ) เลยไม่ได้คิดอะไรในแง่ลบเลย
จนเช้าวันต่อมา เรามาดูตรงกล่องข้อความเห็นมีแจ้งเตือน รีบกดเข้าไปดู ทันใดนั้นแหละ แทบจะทำมือถือร่วง เค้าบอกว่าอยากตัดใจจากเรา อยากให้เป็นแค่เพื่อนกัน เราก็งงสิคะตัดใจอะไร? เราทำอะไรให้เธอไม่พอใจหรอ? แล้วเราก็รีบตอบกลับไปเลยค่ะว่าทำไมล่ะ พร้อมสติ๊กเกอร์ร้องไห้ จากนั้นก็สังเกตว่าเธอเปลี่ยนโปรไฟล์ด้วยเลยกดไปดูตรงหน้าเพจ และได้เห็นว่าเธอเอาชื่อเราที่บอกว่าเป็นคู่รักออกไปแล้ว เราก็เศร้าสิคะรอไร แต่ด้วยความรู้สึกไม่ดีเลยไปแก้ตรงหน้าเพจตัวเองเอาชื่อเค้าออกเหมือนกัน
ยิ่งกว่านั้นพอไปดูผลงานนิยายเค้าเค้าก็เอานิยายที่จะทำโปรเจคคู่กับเราตั้งส่วนตัวไปแล้ว(ไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าลบไปเลยหรือตั้งส่วนตัวเพราะเราไม่เห็น) ส่วนนิยายของเราที่ทำโปรเจคนี้โชคดีที่ตั้งส่วนตัวตั้งแต่ตอนแรก(กะจะแต่งให้จบแล้วลงทีเดียว)
จากนั้นเค้าก็ไม่ตอบอะไรกลับมา จนวันต่อมามันแจ้งเตือนตรงกระดิ่งว่าเค้าเพิ่มนิยายเรื่องใหม่ เรารู้ได้ทันทีเลยว่าเค้าเห็นข้อความเราแต่เค้าเลือกที่จะ'ไม่ตอบ' เพราะถ้าเข้ามาในแอปมันต้องเห็นตรงแจ้งเตือนแน่ๆ
แต่ด้วยความรัก ความไม่อยากตัดขาดจากเค้า100% เราก็เลยไปกดใจผลงานเรื่องใหม่ของเค้า..
แล้วเราก็มานั่งคิดทบทวนกับตัวเอง ทำไมเธอกลายเป็นแบบนี้? ทำไมรู้สึกเศร้าเหลือเกินทั้งๆที่รู้จักกันได้ไม่กี่เดือน ทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหน้าหรือรู้นิสัยจริงๆเค้าด้วยซ้ำ.. รู้สึกเหมือนน้ำตาคลอตลอดเวลา..
แต่เราก็พยายามไม่ใส่ใจ และคิดซะว่า'ถ้าเราเศร้าเพราะเรื่องความรักหรือเรื่องการมีแฟน เท่ากับว่าเรายังไม่มีวุฒิภาวะของการเป็นผู้ใหญ่' เพราะเราไม่ได้บอกเรื่องนี้กับครอบครัวเลยค่ะ
จนผ่านไปอีกหลายวัน ตอนนั้นเราดีขึ้นมากจนแทบไม่เศร้าเลยด้วยซ้ำ จนอีกวันหนึงเค้าก็เพิ่มงานเขียนใหม่อีกเรื่อง เราก็ไปกดใจตามผลงานเค้าตามปกติเพียงเเต่คราวนี้เราไปเม้นด้วย เม้นแบบปกติเลยค่ะเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และสิ่งที่เกิดขึ้นคือเค้ายังคงมาตอบเม้นเราตามปกติเช่นกันค่ะ
คืนนั้น(เมื่อคืนนี่แหละค่ะ)ตอนประมาณ4ทุ่มกว่าๆจู่ๆเค้าก็ทักมาทางกล่องข้อความ เราก็ลุกลี้ลุกลนเลยค่ะ แต่พอไปดูเค้ากลับชวนคุยเรื่องทั่วไปและเมินข้อความที่เราส่งไปถามเค้าว่าทำไมถึงเลิกไปเลยค่ะ เรานี่เฟลสุดๆ แต่ก็ตอบกลับไป และเค้าก็ตอบกลับมาด้วยค่ะ! แบบทุกอย่างดูปกติเหมือนตอนคบกัน เพียงแต่เปลี่ยนสถานะเป็น'เพื่อน'
อาจจะดูเหมือนไม่มีอะไรแล้วใช่ไหมคะ? แต่ไม่เลย เราเริ่มกลับมาเศร้าอีกครั้ง เราไม่เข้าใจว่าทำไมเค้าต้องทักมา ทำไมต้องมาคอยเทคแคร์ให้ความหวังเรา ทำไมบอกเหตุผลที่ขอเลิกไม่ได้หรอ? เราอยากรู้จริงๆ เราจะได้ตัดใจซักที..
ด้วยอารมณ์ตอนนั้นคือรู้สึกเศร้าจนถึงที่สุดเลยไปหาเพลงเศร้าๆในยูทูปฟังค่ะ แล้วก็ไปเจอซ่อนกลิ่น ซึ่งเพลงนั้นว่าทำให้เราเศร้าหนักแล้ว พอตามไปเรื่อยๆไปเจอขวัญเอ้ย ขวัญมานี่ซึมหนักเลยค่ะ จะร้องไห้ ชอบเพลงมาก ตรงกับเราสุดๆ ตรงซะจนอยากส่งเพลงนี้ให้เค้าฟัง ให้เค้ารู้ว่าที่เราบอกว่ารักเค้าทางแชทเราจริงจังและไม่ได้พูดเล่น อยากบอกให้รู้ว่านี่คือ'รักแรก'ที่จริงจังขนาดนี้ อยากให้เค้ารู้ว่าเค้าคือ'แฟนคนแรก'ของเรา(ถึงจะเป็นแฟนในQก็ตามที) เรารักเค้ามากนะ แต่ทำไมเค้าถึงตัดขาดความสัมพันธ์แบบแฟนดื้อๆ เหตุผลก็ไม่บอก ไอ้เราก็ป๊อดไม่กล้าถามเค้าตรงๆกลัวเค้าเกลียดจนตัดเพื่อนไปด้วย..
ตอนนี้คือเศร้าไม่ไหวแล้วค่ะ เข้าใจคนที่อกหักแล้วค่ะ มันทรมารอย่างนี้นี่เอง..
จะบอกว่าตอนแรกเราอยากลองมีแฟนมากเลยค่ะ เราคิดว่ามันจะสวยหรูเหมือนในการ์ตูนละครอนิเมะ ที่ไหนได้.. แค่รักทางแชทยังไม่สมหวัง แล้วชีวิตจริงจะเหลือหรือ... ขอสารภาพเลยค่ะว่าตอนนี้ไม่อยากมีความรักแบบแฟนแล้ว กลัวค่ะ นี่ขนาดรู้จักกันไม่กี่เดือนเรายังซึมเศร้าขนาดนี้ ถ้าเราคบกับใครหลายๆปีแล้วยิ่งเป็นคนในชีวิตจริงเราจะไม่เป็นบ้าหรอคะ? ความรักไม่ได้สวยหรูอย่างที่คิด ได้รู้ซึ้งครั้งแรกก็ตอนนี้นี่แหละค่ะ เรารู้ว่าคนดีๆก็มี แต่ถ้าเกิดเราเจอคนที่เค้าจะทิ้งเราในอนาคตล่ะ? เราไม่รู้นี่ว่าคนที่เข้ามาในชีวิตนิสัยยังไง.. ไม่เอาแล้วค่ะความรัก ขอครั้งนี้ครั้งเดียวและลาขาด จะเพศอะไรก็ไม่เอาแล้ว...
ขอบคุณทุกคนที่อ่านเรื่องราวของเรานี้จนจบนะคะ ยาวหน่อยแต่หวังว่าจะอ่านกันจนจบนะคะ ขอบคุณค่ะ.