เราเป็นคนดำตั้งแต่เด็ก เวลาไปโรงเรียนโดนล้ออยู่บ่อยๆจนมันเป็นปมด้อยของเราไปแล้ว
เราผ่านคำพูดของเพื่อนมาตั้งแต่ป1-ม4 มาต้องเจอคำว่าอ้วนดำเตี้ยมาตลอดเกือบทั้งชีวิต เราผ่านมา9ปี มีร้องไห้ ท้อกับชีวิตมากที่เกิดมาเป็นคนดำโดนเขาดูถูก แรกๆก็เสียความรู้สึกมากที่โดนล้อ แต่หลังๆมาช่วงขึ้นม.1เราก็ไม่ค่อยได้สนใจคำพวกนี้แล้วแต่เรามาเจอคนในครอบครัวว่าเราอีดำ อ้วน เราเจ็บมากตรงคำว่าอีดำ มันเป็นคำที่เป็นปมด้อยของเราไปแล้วแต่คนในครอบครัวกับมาว่าเราแบบนี้ เป็นน้าเราที่เป็นคนว่าเรา มันแบบจุกไปหมด แต่ก็ทำได้แค่เงียบ
   คนอื่นว่าเราเราไม่ว่านะ แต่คนในครอบครัวกับมาว่าเราคำที่มันเป็นปมด้อยของเรา  ครอบครัวเขาแทบไม่มีใคร ซัพพอร์ตเราเลย