หลังจากตัดสินใจว่าจะเลิกเที่ยวไปสามอาทิตย์....

สภาพจิตตอนนี้ คือ แก่ไปเลย ครับ

เริ่มคิดอะไรเลอะเทอะ เช่น จะไปรพ.ไหนดีหากป่วยระยะยาว ตอนลูกโตจะใช้ชีวิตแก่ๆยังไงกับเมียที่เคร่งธรรมะธโมสองคน

ดาว เดว ตกไปเป็นพันจุด ไม่ได้สนใจอะไรกับเขาเลย

รู้สึกไม่ตื่นตัว.

วันนี้เลยไปใช้เมมที่เหลือ ( ยังเหลือเมมอีกยี่สิบกว่าครั้ง )

เด็กก็ปลอบว่า " พี่ถือไม้เท้าก็ยังมาเที่ยวได้นะ นี่น้องก็เพิ่งนวดปู่ไปคนถือไม้เท้ามา พลิกๆตัวยังลำบาก "

เด็กที่นวดผมเล่าว่า บางคนที่แก่ๆมาเที่ยวก็ติดเด็กคนเดิมเรียกทีละ 6 ชม. ( ย้ำ 6 ชม.!) ขอเลิกกับเมียมาอยู่กับน้องเขาเมียก็ดันไม่ยอม สุดท้ายน้องเขาเลิกทำงานไป ตาแกขับรถชนเสากะฆ่าตัวตาย ทุกวันนี้ยังมาร้านประจำ ไม่ได้มาเที่ยว แต่มาเพ้อรำพันถึงน้องเขาวันละ 2 ชม.

น้องที่นวดผมวันนี้เขาจะถอยบีเอ็มดับบลิวละครับท่านๆ บอกศูนย์ว่ามีรายได้ผ่อนจากเล่นหุ้นคริปโต

คิดๆ ดู....วัยแก่เราจะเป็นยังไงหนอ ?

งานอดิเรกก็ไม่มี ของสะสมก็พอแล้ว เวลาเหลือเยอะ เงินพอมีใช้ เมียก็โลกส่วนตัวสูง

เราจะเป็นหนึ่งในคนแก่ๆที่ลากสังขารไปหางานให้เด็กๆมันไหม ?

อายุสี่สิบกว่าๆ นี่ ไม่ดีเลย

มันต้องเลือกระหว่างอยากยื้อวัยรุ่นต่อ ( ซึ่งกำลังไป ) หรืออยากเผชิญความแก่ ( ซึ่งหนีไม่พ้น )

พรุ่งนี้วันจันทร์ผมว่า SET ไม่ลงมากหรอกครับ ปู่เรามีดี ครับ

โชคดีครับทุกท่าน รักและสวัสดี.