สวัสดีค่ะ หนูเครียดเรื่องปัญหาชีวิตครอบครัวของหนูมาก หนูอายุ 23 แฟนอายุ 24 มีลูกด้วยกัน 1 คน น้อง 2 ขวบ
หนูโดนแฟนของหนูดูถูกทุกอย่าง เป็นภาระ เป็นตัวท่วง ชีวิตหนูโดนกระทำใส่สารพัด หนูไม่เคยมีแฟนในชีวิตมาก่อนเลย หนูมามีมันแล้วก็มีครอบครัวเลย อยู่กันมี 4 ปีแล้ว มันทั้งติดเพื่อน อะไรไปก็เพื่อน ส่วนตัวหนู เพื่อนอยู่ต่างจังหวัดกันหมด ไปหาใครไม่ได้เลย ส่วนมันทุกครั้งที่ทะเลาะกับหนูมันก็จะกลับบ้านมันไปอยู่กับเพื่อนของมันโดนที่มันไม่คิดถึงความรู้สึกอะไรถึงหนูกับลูกเลย ตอนนี้มันก็ได้แต่ตะโกนใส่หน้าหนูว่า อยากเลิกกับหนู หาว่าหนูไม่ช่วยทำมหากิน ทั้งๆที่ก็ช่วยทำ
มีอยู่ช่วงนึ่งแยกกันอยู่ เพราะว่าอยู่ด้วยกันไม่ได้ ต่างคนต่างด่าใส่กัน มันชอบดูถูกชีวิตของหนู มันกลับบ้านมันไปพักนึ่ง สุดท้ายหนูก็ขอโทษมันขอร้องให้มันกลับมา เพราะสงสารลูก ลูกไม่ยอมนอน นั่งเล่นรอมัน แต่พอมันกลับมา สัญญาจะไปรับตัวกันทั้งคู่ แต่สุดท้าย หนูก็โดนดูถูก พูดจาแรงๆใส่หนู "ถ้าชีวิตกูไม่มี ชีวิตกูตอนนี้สบาย มีรถกระบะขับไปนานแล้ว อยากเลิกกับ" หนูรู้ตัวนะว่าหนู โง่ ที่ดึงมันกลับมาอีก หนูอยากเลิกกับแล้วอยู่กับลูก แต่พอมองหน้าลูก หนูก็ทำใจไม่ได้จริงๆ หนูควรทำยังไงดี หนูควรคิดยังไงดี หนูจะออกจากความรู้สึกแบบนี้ยังไงดี
เพื่อนหนูก็ไม่มี ครอบครัวหนูเค้าก็มีแต่พูดซ้ำเติม เพราะมันหลายครั้งมากแล้ว
ขอบคุณมากนะค่ะ
หนูควรทำยังไงดี
หนูโดนแฟนของหนูดูถูกทุกอย่าง เป็นภาระ เป็นตัวท่วง ชีวิตหนูโดนกระทำใส่สารพัด หนูไม่เคยมีแฟนในชีวิตมาก่อนเลย หนูมามีมันแล้วก็มีครอบครัวเลย อยู่กันมี 4 ปีแล้ว มันทั้งติดเพื่อน อะไรไปก็เพื่อน ส่วนตัวหนู เพื่อนอยู่ต่างจังหวัดกันหมด ไปหาใครไม่ได้เลย ส่วนมันทุกครั้งที่ทะเลาะกับหนูมันก็จะกลับบ้านมันไปอยู่กับเพื่อนของมันโดนที่มันไม่คิดถึงความรู้สึกอะไรถึงหนูกับลูกเลย ตอนนี้มันก็ได้แต่ตะโกนใส่หน้าหนูว่า อยากเลิกกับหนู หาว่าหนูไม่ช่วยทำมหากิน ทั้งๆที่ก็ช่วยทำ
มีอยู่ช่วงนึ่งแยกกันอยู่ เพราะว่าอยู่ด้วยกันไม่ได้ ต่างคนต่างด่าใส่กัน มันชอบดูถูกชีวิตของหนู มันกลับบ้านมันไปพักนึ่ง สุดท้ายหนูก็ขอโทษมันขอร้องให้มันกลับมา เพราะสงสารลูก ลูกไม่ยอมนอน นั่งเล่นรอมัน แต่พอมันกลับมา สัญญาจะไปรับตัวกันทั้งคู่ แต่สุดท้าย หนูก็โดนดูถูก พูดจาแรงๆใส่หนู "ถ้าชีวิตกูไม่มี ชีวิตกูตอนนี้สบาย มีรถกระบะขับไปนานแล้ว อยากเลิกกับ" หนูรู้ตัวนะว่าหนู โง่ ที่ดึงมันกลับมาอีก หนูอยากเลิกกับแล้วอยู่กับลูก แต่พอมองหน้าลูก หนูก็ทำใจไม่ได้จริงๆ หนูควรทำยังไงดี หนูควรคิดยังไงดี หนูจะออกจากความรู้สึกแบบนี้ยังไงดี
เพื่อนหนูก็ไม่มี ครอบครัวหนูเค้าก็มีแต่พูดซ้ำเติม เพราะมันหลายครั้งมากแล้ว
ขอบคุณมากนะค่ะ