อ่านจบไม่จบไม่เป็นไรนะคะเราแค่อยากระบายเราอึดมากแล้วเราขอกำลังใจด้วยนะคะ

เรามีแฟนเป็นรุ่นพี่โตกว่าเรา4ปีและเราเจอกันผ่านทางออนไลน์เราอยู่ห่างกันซึ่งเขาก็ทำงานแล้วเรียนไปด้วยตอนที่เราเป็นแฟนกันมาก็ดีหมดเลยเขาทำงานเช้าถึงเย็นเราก็เข้าใจทักหาเขาเป็นช่วงๆตกเย็นก็โทรคุยกันเขาก็มาเล่าเรื่องที่เขาไปเจอมาแต่วันให้ฟังเราก็บ่นเหนื่อยบ่นอะไรเราก็ให้กำลังใจตลอด แล้วพอคบกันเข้าเดือนที่สองเขามีธุระยุ่งๆไมีเวลาให้เราแต่เขาก็บอกว่าทำอะไรอะเราก็โอเคแล้วก็ต่อมาเรื่อยๆช่วงนี้ก็คือเขามีเวลาใหเราน้อยลงๆมากถ้าเทียบกับเมื่อก่อนแต่เราก็เข้าใจละมาอาทิตย์ก่อนเขาบอกว่าใกล้สอบแล้วเขาต้องอ่านหนังสือแล้วเขาก็อ่านหนังสือหนักเราก็ให้เวลาเขาอ่านเราก็ทักไปถามอะไรต่างๆปกติเราแหละเขาก็ทิ้งช่วงมาตอบบ้างเพราะเขาเคยบอกเขาเป็นคนค่อยข้างจริงจังเวลาจะตั้งใจทำอะไรก็แบบตั้งใจมากแล้วเขาก็เป็นคนโรคส่วนตัวสูง จริงจังกับอะไรแล้วไม่ค่อยสนใจสิ่งรอบข้างเลย แล้วเขาก็ทิ้งช่วงมาถามเราว่าเบื่อไหมเบื่อบอกได้นะไม่ต้องฝืนเราก็ตอบกลับเลยว่าไม่เลยเธอเค้าเข้าใจเค้ารอได้ แล้วเขาก็หายไปเลยแบบไม่กลับมาอ่านมาตอบเราก็เข้าใจว่าคงกลับไปอ่านหนังสือตื่นเช้าวันต่อมาเราก็ทักไปปกติถึงเย็นก็ยังไม่อ่านไม่ตอบพอมาอีกวันเราก็ทักไปอีกละถึงตกเย็นเราทักทิ้งไว้ว่าออกไปข้างนอกกับพี่นะพอกลับมาจากข้างนอกเราก็จะมาบอกเขาว่ากลับแล้วนะพอกดเข้าแชทมาคือเราโดนบล็อก(คือเราทำไรไปไหนเราก็บอกเขาทิ้งไว้ในแชทตลอด)แบบตอนนั้นคือน้ำตาตกเลยแบบห้ะคือก็ยังแบบไม่เข้าใจไปไม่ลาไม่บอกเหตุผลไม่บอกไม่อธิบายไรเลยซึ่งที่ผ่านมาเขาเป็นคนมีเหตุผลเวลามีไรเขาก็เป็นคนบอกให้มาคุยดีๆแต่เขากลับทำตรงข้ามเลยตอนนั้นเราเสียใจมากร้องไห้หนักตั้งแต่สองทุ่มถึงตีสามแล้วก็หลับไปเลยเราแค่ต้องการให้เขากลับมาบอกเหตุผลเราสักหน่อยก็ดีเราต้องการแค่นี้จริงๆ

แล้วซึ่งก่อนที่เราจะมาเจอเขาเราก็จิตใจแย่มา4-5เดือนเลยพอมาเจอเขาแล้วเขาทำให้เรารู้สึกดีแล้วโอเคมากๆแต่มาเจอไรแบบนี้มันทำให้เราแย่มากๆกลับไปเป็นเมื่อก่อนเลยคือทั้งนี้มันก็ไม่ได้มีแค่เรื่องเขามันเลยคิดมากเครียดเยอะกว่าเดิมมากๆช่วงนี้พลางๆก็มีท่าที่จะลาโลกนี้เพราะสิ่งรอบข้างเราเอง