คือเราอายุ14แล้วค่ะเราได้เจอกับคนคนนึงเราคบกับเขาได้สักพักพอเราตัดสินใจบอกแม่เราแม่เราไม่ให้คบแล้วก็บ่นเราพอแม่เราไปบอกพ่อเราพ่อเราตีเราแรงมากตอนนั้นเราตาเขียวแล้วตามตัวมีรอยชำ้ค่ะเราเลยตัดสินใจเลิกจนตอนนี้เรากลับมาคุยกันอีกครั้งและพ่อเรารู้ว่าเราคุยแต่ไม่รู้ว่าเราคุยกับใครเพราะเราบอกพ่อว่าเขาคือเพื่อนแล้วพ่อเราก็บอกเราว่าระวังนะอะไรที่กูไม่มห้ทำก็อย่าทำหลายรอบแล้วนะอะไรที่ให้ทำก็ทำไปมัรยังไม่ถึงเวลาคือเราโดนครอบครัวบังคับเราแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะเขาเอาฝันของตัวเองมาใส่ฝันของเราเราไม่มีสิทธ์ฝันเราไม่เคยได้ทำตามฝันของตัวเองทุกวันนี้เรามีหน้าที่แค่ตั้งใจเรียนเขาบอกเรียนจบมีงานทำค่อยคิดเรื่องพวกนี้และเราไม่เคยได้รับอิสระไม่เคยได้ออีกไปไหนไม่เคยได้เที่ยวหรือได้ลองสิ่งที่ตัวเองอยากลองเลยเราโดนดุเพราะเกรดเฉลี่ยไม่ดีบ่อยมากแต่เราไม่เข้าใจว่าทำไมเด็ก14ถึวงต้องมาเจออะไรแบบนี้และที่บ้านเราก็ไม่มีใครเข้าใจเราเลยสักคนเด็กรุ่นเดียวกันกับเรามีพ่อแม่คอยซัพพอร์ตต่างจากเราที่โดนพ่อแม่บังคับไม่เคยได้ทำอะไรเลยเราไม่เข้าใจเราไม่ชอบอะไรแบบนี้เราต้องการอิสระเราอยากเป็นตัวของเราเองเราอยากทำแบบที่เด็ก14ทั่วไปเขาทำกันเราไม่อยากรอให้ตัวเองโตเราเหมือนสูญเสียช่วงเวลาชีวิตไปมากคือเราไม่มีสิทธ์อะไรเลยเราไม่อยากเกิดมาเราอยากตายๆไปซะให้จบคือเรื่องแบบนี้มันเกิดหลายรอบมากและทุกครั้งที่เกิดก็ไม่มีใครช่วยเรานอกจากเพื่อนที่คอยปลอบคนในครอบครัวก็มีแต่คนซำ้เราต้องทนกับอะไรแบบนี้อีกนานแค่ไหนกันคะเมื่อไหร่ที่บ้านเราจะเปิดใจยอมรับความเปลี่ยนแปลงตามยุคตามสมัยสักทีคะเราอึดอัดไม่ไหวแล้วคแ