ถ้าเอาตามบ้านผมที่อยู่พื้นที่ต้นน้ำนะและได้ขึ้นไปเล่นน้ำลำห้วยแต่เด็ก คือหินมันมาเองนั่นแหล่ะไม่ได้มีใครยกมาวาง เพียงแต่ไม่ใช่ไหลมากับน้ำ มันหนักขนาดนั้นน้ำพัดไม่ไหว แต่มันมาจากตลิ่งข้างๆมันนั่นแหล่ะ คือแถวบ้านผมน้ำห้วยหน้าฝนนี่น้ำทะลักรับน้ำจากไหล่เขาซัดหนักจนเป็นสีโคลนเลย[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ไม่ถึงน้ำป่าที่ตูมตามแบบหนังสือล่องไพร แค่มันรับน้ำมาเยอะ แต่วัยเด็กนี่เจอบ่อยเลยไม่กลัว เอาห่วงยางไปล่องเหมือนเด็กได้เล่นคลื่นทะเลไงงั้น ขณะนทท.อื่นๆหนีไปกินเล่นบนฝั่ง แล้วน้ำมันจะกัดเซาะตลิ่งมันก็เลยทำให้ทั้งดินทั้งหินใต้ดินข้างๆสไลด์ลงไปในน้ำ แต่น้ำจะพัดดินจนเหลือแต่หินทิ้งไว้ตอนหมดหน้าน้ำหลาก หินแบบนี้นานปีมันจะมนๆมีคนมาเอาไปขายด้วย

หินพวกนี้จะกระจุกเป็นกระจุกเป็นแหลม ตามหน้าดินที่สไลด์ เลยทำให้บางทีก็เป็นแหลมเดี่ยวๆกลางลำทรายโล่ง บางทีก็หลายกระจุกติดกันจนเป็นแก่ง หรือบางทีก็เจอไม่เป็นหินเป็นก้อนดินแต่เป็นดินเหนียวขนาดใหญ่ที่ไม่แตกกระจายท่ามกลางลำน้ำพื้นทรายโล่ง เวลาเจอก้อนดินจะเหมือนแจ็คพอตก็จะเสมือนได้ดินน้ำมันสำหรับเด็กบ้านนอกให้ปั้นเล่น เพราะมันแข็งแน่นแรงเด็กต้องบิดกันสุดแรงเลยล่ะ ปั้นเป็นรูปไรเอาลงน้ำก็คงตัวไม่ละลายน้ำหาย เคยเจอก้อนใหญ่ขนาดว่าปั้นกันจนเป็นจระเข้เท่าตัวจริงได้เลยน่ะ