คือว่า หนูไม่ได้หลงตัวเองหรอกนะ คือเวลาหนูเล่นกีฬาอะไร ก็จะเข้าใจกีฬานั้นได้โดยไม่ถึงชั่วโมง เวลาเป็นกีฬาที่ชอบ จะจำได้แม่นที่สุด ไม่ว่าจะเรื่องสนามว่ากี่ฟุตๆ การเลือกไม้ การตี และก็เล่นได้ สรุปมันเป็นพรสวรรค์หรือพรแสวง ตามจริงอยากเป็นนักกีฬา เพราะเวลาเล่นไม่รู้สึกเหนื่อยเท่ากับเรียน มีความสุขกว่าเรียน ยิ่งเห็นคู่ต่อสู้เก่งๆ สิ่งเดี๋ยวที่จะคิดคือ แพ้หรอ ฉันไม่ยอม คือเห็นใครเหนือกว่า ตัวเองก็อยากจะเหนือกว่าคนๆนั้นให้ ถ้าพ่อแม่ไม่อยู่บ้าน ก็จะเล่นยันเช้า อยากเป็นม้ามืดในวงการเทนนิสมากๆ แต่บ้านไม่ได้รวยหรอก มีครบทุกอย่างยกเว้น สนามกับโค๊ช กลัวเสียตังเยอะเลยดูเทคนิคการตีจากต่างประเทศเอา เป็นแบบนี้คงทำได้แค่เล่นสินะ ไม่เคยเล่นสนามจริง เอาง่ายๆ ไม่เคยซ่อมในสนามเลย ซ้อมแต่กับกำแพงกับ แท่นซ้อม เพราะไม่มีใครพาไป ♥️🤧