ที่พูดผมก็คงต้องยอมรับว่าผมเป็นคนเห็นแก่ตัวอ้ะน้ะครับและผมก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดยังไง
    ก็คือตอนนี้ผมมีแฟนอยู่แล้วคนนึงคบกันมาได้ปีกว่าๆจะสองปีเค้าก็คอยเอาใจใส่ผมน้ะแต่หลังจากที่เราจบ ม.6 มาต่างคนต่างแยกย้ายตอนนี้เราก็คุยกันน้อยลงมาก ต่างคนต่างใช้ชีวิตตัวเองก็จะคุยกันจริงๆแค่ก่อนนอนที่เหลือก็จะแทบไม่ได้คุยกันเลย แฟนผมเคยบอกว่าถ้าทนไม่ได้หรือจะมีใหม่ให้บอกให้เค้ารับรู้ก่อน
    แล้วช่วงนี้อ้ะครับผมก็คุยกับเพื่อนคนนึงที่เคยเป็นแฟนเก่าช่วงสมัย ม.3 แล้วก็เลิกกันแต่ก็คือช่วงม.ปลายได้อยู่ห้องเดียวกันผมก็ยังมีความรู้สึกแวบๆว่าคิดถึงอยู่อะไรประมาณนี้อ้ะครับ อย่างที่ว่าอัะครับคือช่วงนี้ผมคุยกับ ผญ คนนี้ แล้วผมรู้สึกว่าผมมีใจให้เค้า แล้วเค้าก็รู้อยู่แล้วว่าผมมีแฟนเค้าก็ไม่อยากรู้สึกผิดที่มาคุยกับผม เค้าก็อยากให้ผมอ้ะไปคิดให้ดีๆก่อนและเคลียอะไรก่อนให้เรียบร้อยแล้วถ้าโสดเมื่อไหร่ค่อยกลับมาคุยกันผมก็ว่ามันก็โอเครอย่างน้อยเค้าจะได้มาต้องแบบว่ารู้สึกผิดที่ทำแบบนี้
    -ผมก็เลยคิดว่าควรทำยังไงกับตัวเองดี ควรหยุดและอยู่คนเดียวสักพักและคิดอะไรให้มันรอบครอบกว่านี้ก็น่าจะดีกว่าในความคิดผม