พอดีเพื่อนนัดทานข้าวรวมกลุ่มครับ มีใครเคยอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ไหมครับ ไม่กล้ากลับไปเจอเพื่อนเลยครับ

เพื่อนผมหน้าที่การงานดีๆกันทั้งนั้นครับ เป็นหมอ วิศวะ เภสัช บางคนก็ใช้ร่างกายหาเงิน เช่น ถ่ายแบบ บางคนมีธุรกิจอยู่ที่บ้าน บางคนก็ไม่ต้องทำงานประจำแล้วเพราะหันไปเทรดหุ้นกำไรทีนึงมากกว่าเงินเดือนผมทั้งเดือนอีก ต่างจากผมที่เป็นแค่เจ้าหน้าที่โรงพยาบาล มนุษย์เงินเดือนธรรมดาคนนึง รายได้ไม่ต้องพูดถึง ผมน้อยที่สุดในกลุ่มแน่ๆ

ผมโกรธตัวเองมากๆที่ตอนนั้นไม่ยอมตั้งใจเรียนเพื่อให้ตัวเองได้เข้าคณะดีๆเหมือนเพื่อน ใจนึงก็ดีใจที่เพื่อนมีอนาคตที่ดี แต่อีกใจก็เจ็บเพราะชีวิตเพื่อนนำหน้าเราไปแล้ว รู้สึกแย่และอายที่ชีวิตเราไม่ได้ดีแบบเพื่อนๆ

จนถึงตอนนี้ผมก็ไม่รู้ว่าจะตอบว่าไปหาเพื่อนดีไหม