ผู้เล่นลิเวอร์พูลมีความเข้าใจในแพลนเกม/ยุทธวิธีทั้งทีม (ในการเล่น high-press) ทำให้โอกาสของคู่แข่งที่จะหลุดทะลุกับดักล้ำหน้าน้อยมาก
โดยกองกลางจะพยายามตัดเกมจากตัวจ่ายทะลุช่องให้ได้ก่อน ถ้าตัววิ่งคู่แข่งทะลุแนวกับดักล้ำหน้าได้และไม่ล้ำจริงๆ ก็ยังมีอลิสซอนที่มองเกมตลอดคอยวิ่งออกมาตัดบอลให้เร็วที่สุด ทำให้แนวรุกคู่แข่งถึงจะทะลุแนวกองหลังมาได้ก็ถึงตัวอลิสแล้ว
แต่ลักษณะการเล่นแบบนี้ผมเห็นแมนซิตี้ที่เล่นโจมตีกับแนวกับดักล้ำหน้าของลิเวอร์พูลและเอาชนะได้ตลอด
อีกทีมคือเบนฟิก้าที่กรรมการไลน์แมนยกธงทั้ง 2 ลูกแต่ก็ไม่ล้ำทั้ง 2 ลูก แถมนูเญซยิงได้คมกว่าสเตอริ่ง
ส่วนแมนซิตี้มี เจซุสที่เก๋าพอเมื่อหลุดการเช็คล้ำหน้าแล้วยิงสวนอลิสเข้าไปและอีกลูกมาเรซที่ใช้ความเร็วกระชากเข้าไปเอง
ทำให้การเช็คล้ำหน้าของลิเวอร์พูลใช้ไม่ได้ผล

ส่วนเกมแดงเดือดเมื่อคืนมีแค่ครั้งเดี๋ยวที่แมนยูเอาชนะกับดักล้ำหน้าได้ แต่ต้องชมสมาธิของผู้เล่นกองหลังทุกคนของลิเวอร์พูลที่ไม่มีใครสนใจไลน์แมนที่กำลังยกธงอยู่เลย(บางทีมกองหลังมัวแต่ยกมือหรือหยุดเล่น พอVAR เช็คแล้วไม่ล้ำหน้าก็ทำให้เสียประตูไปง่ายๆ)

เริ่มจากมาติปยืนต่ำกว่าเพื่อนขยับขึ้นไม่ทัน เลยพยายามจะตัดบอลแต่ก็พลาดไป


กลายเป็นแรซฟอร์ดได้บอลโล่งๆ แต่ตัดสินใจไม่ดียิงไปติดอลิสซอนที่ออกมาบังทางได้เร็ว

อีแลงก้าซ้ำอีกทีก็ไปติดเซฟอลิสซอนอีก

จนจบเพลย์นี้กรรมการจึงเป่าเป็นลูกล้ำหน้า(กรรมการตัดสินใจถูกที่ไม่เป่าแต่แรก ไม่อย่างนั้นจะกลายเป็นแมนยูเสียโอกาสได้ประตู หากไลน์แมนยกธงผิดพลาด) เมื่อมาดูภาพช้าทีหลังปรากฎว่าไม่ล้ำ และถ้าแมนยูยิงเข้าคงได้มาดู VAR กันแน่ๆ (และคงได้เป็นประตูตามมาเป็น 2-1)

นี่คือจุดอ่อนที่ทุกทีมจะต้องพยายามหาทางโจมตีลิเวอร์พูลต่อไป