ตอนนี้ผม มีเพื่อนสนิทคนนึง เรา 2 คนเหมือนเป็น Save zone ให้กันและกัน(เค้าบอกกับผมเอง ไม่ได้มโน) มีปัญหาอะไรก็มาคุยมาแชร์กันเกือบทุกเรื่อง เอาจริงๆ เป็นเพื่อนกันมา 8 ปีกว่าแล้วแต่เพิ่งมาสนิทกันตอน วัยทำงาน(ประมาณ 3 เดือน ) สมัยมัธยมเคยชอบกันแต่ไม่ได้คบกัน สาเหตุที่เพิ่งมาสนิทกันเพราะ ผมเพิ่งรู้ตัวเองว่าชอบ ผญ.แบบไหนจริงๆ แล้วผมก็นึกถึงเค้าได้คนเดียวเลย ผมก็เลยเริ่มกลับไปคุยกับเค้า และจากที่ผมดูๆ มา 3 เดือนมันอาจจะเป็นเวลาที่น้อยมาก แต่ผมมั่นใจมากกว่าคร่าวนี้ผมเลือกคนไม่ผิด เค้าเป็นคนแรกที่ทำให้ผมอยากรอ อยากที่จะดูแลใครสักคนจริงๆ มันไม่ใช่ความหลง ความชอบ แต่มันคือคนที่ใช่ ผญ.ที่ผมตามหามาตลอด สถานะตอนนี้เราเป็นแค่เพื่อนกัน ซึ่งผมพยายามก้าวข้ามมันไปหลายครั้งแล้ว และผมแสดงออกชัดเจนกับเค้ามากว่าผมชอบเค้า เคยบอกชอบเค้าไป 4 ครั้งได้ แต่เค้าไม่ตอบรับอะไรเลย ไม่ปฎิเสธ และไม่ตอบรับ  แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความสัมพันธ์ของเรา 2 คนลดลงเลย เค้ายังชวนผมไปมาไหนเป็นปกติ และสนิทกันมากขึ้นทุกวันๆ ด้วยซ้ำ ล่าสุดเพิ่งไปดูหนังกันมา ผมพูดว่า "เธอคบกับเราไหม" เค้าตอบ "เธอจะทำแบบในหนังหรอ 55" ผมตอบ "แค่อยากลองพูดดูเพราะเราไม่เคยพูด เธอไม่ต้องตอบอะไร ก็ได้ จริงๆ เรารู้คำตอบอยู่แล้วแหละ" แล้วเค้าก็เงียบแล้วบอก "ขอไม่ตอบแล้วกันกันนะ"  หลังจากนั้นเราก็คุยเล่นกันปกติ แล้วผมก็ไปส่งเค้าที่ห้อง ผมไม่รู้เลยว่าความคิดจริงๆ ของเค้าเป็นยังไง เค้ารู้สึกยังไงกับผม ทั้งที่ก็รู้ว่าผมก็ชอบเค้าแต่เค้าก็ยังคงดีกับผม บางครั้งผมก็เกือบจะรู้สึกพอใจกับจุดนี้นะ แต่ถ้าคิดว่าวันนึงเค้า มีแฟนขึ้นมา ผมคงรับไม่ไหวเหมือนกัน ทุกวันนี้มันยังมีความหวังนิดๆนะว่าเราอาจจะเป็นมากกว่าเพื่อนได้ ตอนนี้ผมไม่สามารถคุย ผญ.อื่นได้เลย เพราะคิดถึงแต่เค้าคนเดียว  ถ้าบอกว่าเค้าหลอกใช้ความรู้สึกผมหรอ? เวลาไปไหนมาไหนกัน ผมจะเสนอหน้าออกให้ตลอด โดยไม่ได้ขอเค้า แต่เค้าจะโอนพร้อมเพย์คืน เข้าเบอร์ผมตลอด ผมไม่รู้จะยังไงกับความรู้สึกแบบนี้ต่อแล้ว พยายามนะ พยายามลดความรู้สึก ไม่ให้รู้สึกไปมากกว่านั้น แต่มันยากจัง สิ่งที่ผมทำตอนนี้คือพยายามดีกับเค้าและให้เกียรติเค้าเสมอ เหมือนที่วันแรกที่เคยทำ โดยหวังว่าสักวันเค้าจะหันมามองผมบ้าง T^T