ที่บ้านเราจัดว่าฐานะกลางๆค่ะ มีบ้านเป็นของตัวเอง พ่อแม่มีอาชีพเกษตรกรทำสวนยางพาราค่ะ มีสวนประมาณ 10 ไร่ มีรถยนต์ 1 คัน รถมอไซค์ 3 คัน (เป็นคันเก่า กลาง แล้วก็คันใหม่ค่ะ) แต่หลายปีมานี้ราคายางต่ำมาก ทำให้เงินเก็บที่มีค่อย ๆ น้อยลง แล้วก็รายได้ไม่ค่อยพอรายจ่ายค่ะ
คือรู้สึกลำบากนิดนึงค่ะ จริง ๆ ก่อนหน้านี้ก็ลำบาก โดยเฉพาะช่วงที่เราเรียนมัธยมปลายแล้วพี่เรียนมหาลัย เพราะแม่ต้องส่งค่าหอ+ค่ากิน ให้ทั้ง 2 คน (พ่อกับแม่กระเป๋าเดียวกัน แต่แม่เราเป็นคนบริหารเงินค่ะ) เหตุผลที่เราต้องอยู่หอตอนมัธยม เพราะว่าเราเรียนในรร.ประจำจังหวัด แต่ตัวบ้านเราอยู่ต่างอำเภอ ห่างจากรร.ประมาณ 70-80 km และเราก็อยากเรียนพิเศษด้วย จึงเลือกที่จะอยู่หอแทน ค่าเรียนพิเศษช่วงม.ปลายเราก็ค่อนข้างแพง แต่เราก็พยายามตั้งใจเรียนให้คุ้มค่าคอร์สนะคะ ส่วนพี่ก็ไม่ได้ยื่นเรื่องกู้กยศ. ด้วยค่ะ ช่วงนั้นคือแอบเห็นแม่เครียดบ่อยมากเลยค่ะ บางทีแม่ก็นั่งเหม่อ นั่งพึมพำอะไรคนเดียว เราก็ได้แต่แอบสงสาร
ตอนนี้เราเรียนอยู่เภสัช กำลังจะขึ้นปี 4 แล้วค่ะ แล้วก็กู้ยืมเรียนมาตั้งแต่ปี 1 ค่าเทอมเรา 28,000/เทอม สำหรับคนอื่นอาจจะไม่เยอะ แต่สำหรับเราเงินเท่านี้จัดเป็นเงินก้อนค่ะ ถ้าไม่กู้ก็คิดว่าพ่อแม่ไม่น่าจะมีตังค์ส่งเสียให้เรียนค่ะ ค่าหอพักประมาณ 3000-6000/ เทอม เราก็พยายามเก็บออมจากค่าครองชีพที่ได้
จากกยศ.รายเดือน ส่วนพี่เราเรียนจบแล้ว อยู่บ้านประมาณ 2 ปีกว่า ปีแรกสอบบรรจุครูไม่ติด ปีนี้สอบติดแล้ว จึงจำเป็นต้องซื้อรถอีกคันให้พี่ขับไปสอน
ซึ่งไม่แน่ใจว่าจะได้บรรจุไกลบ้านหรือใกล้บ้าน เงินเดือนที่ได้ก็ประมาณ 15,000 ที่ยังไม่หักค่าประกันสังคมและอื่น ๆอีก เลยคิดว่าไม่พอถ้าต้องผ่อนรถประมาณ 8,000 /เดือน ไหนจะค่าน้ำมัน ค่าทำสื่อการสอนเด็ก ๆ อีก แม่จึงจำเป็นต้องมาช่วยในส่วนนี้ด้วย จึงรู้สึกค่อนข้างกังวลมากค่ะ กลัวว่าจะไม่ทัน
ในเรื่องทำงานพิเศษ/หารายได้เสริม คือยากมากค่ะ บ้านเราค่อนข้างชนบท สัญญาณโทรศัพท์ยังไม่ถึง แต่อินเทอร์เน็ตใช้ได้เพราะติดตั้งไวไฟค่ะ ถ้าไม่ใช้ไวไฟ จะไม่สามารถเรียนออนไลน์ได้เลย ลำบากไปอีก อยากขายของออนไลน์ก็ทำไม่ได้ ไปรษณีย์และขนส่งห่างจากบ้านพอสมควร ไม่น่าจะคุ้มกับน้ำมันที่ไปส่งของ ถ้าไปหางานทำในตัวเมืองก็ต้องเช่าห้องพัก+ค่ากินอีก ไม่น่าจะได้เงินแต่น่าจะได้ประสบการณ์มากกว่า
**ที่ตั้งกระทู้ไม่ได้ต้องการอะไรนะคะ แค่อยากอ่านเรื่องราวของแต่ละคน เผื่อเราจะได้กำลังใจมากขึ้น
มีพ่อแม่ใครลำบากแทบหมดตัวเพราะส่งลูกเรียนบ้างคะ
คือรู้สึกลำบากนิดนึงค่ะ จริง ๆ ก่อนหน้านี้ก็ลำบาก โดยเฉพาะช่วงที่เราเรียนมัธยมปลายแล้วพี่เรียนมหาลัย เพราะแม่ต้องส่งค่าหอ+ค่ากิน ให้ทั้ง 2 คน (พ่อกับแม่กระเป๋าเดียวกัน แต่แม่เราเป็นคนบริหารเงินค่ะ) เหตุผลที่เราต้องอยู่หอตอนมัธยม เพราะว่าเราเรียนในรร.ประจำจังหวัด แต่ตัวบ้านเราอยู่ต่างอำเภอ ห่างจากรร.ประมาณ 70-80 km และเราก็อยากเรียนพิเศษด้วย จึงเลือกที่จะอยู่หอแทน ค่าเรียนพิเศษช่วงม.ปลายเราก็ค่อนข้างแพง แต่เราก็พยายามตั้งใจเรียนให้คุ้มค่าคอร์สนะคะ ส่วนพี่ก็ไม่ได้ยื่นเรื่องกู้กยศ. ด้วยค่ะ ช่วงนั้นคือแอบเห็นแม่เครียดบ่อยมากเลยค่ะ บางทีแม่ก็นั่งเหม่อ นั่งพึมพำอะไรคนเดียว เราก็ได้แต่แอบสงสาร
ตอนนี้เราเรียนอยู่เภสัช กำลังจะขึ้นปี 4 แล้วค่ะ แล้วก็กู้ยืมเรียนมาตั้งแต่ปี 1 ค่าเทอมเรา 28,000/เทอม สำหรับคนอื่นอาจจะไม่เยอะ แต่สำหรับเราเงินเท่านี้จัดเป็นเงินก้อนค่ะ ถ้าไม่กู้ก็คิดว่าพ่อแม่ไม่น่าจะมีตังค์ส่งเสียให้เรียนค่ะ ค่าหอพักประมาณ 3000-6000/ เทอม เราก็พยายามเก็บออมจากค่าครองชีพที่ได้
จากกยศ.รายเดือน ส่วนพี่เราเรียนจบแล้ว อยู่บ้านประมาณ 2 ปีกว่า ปีแรกสอบบรรจุครูไม่ติด ปีนี้สอบติดแล้ว จึงจำเป็นต้องซื้อรถอีกคันให้พี่ขับไปสอน
ซึ่งไม่แน่ใจว่าจะได้บรรจุไกลบ้านหรือใกล้บ้าน เงินเดือนที่ได้ก็ประมาณ 15,000 ที่ยังไม่หักค่าประกันสังคมและอื่น ๆอีก เลยคิดว่าไม่พอถ้าต้องผ่อนรถประมาณ 8,000 /เดือน ไหนจะค่าน้ำมัน ค่าทำสื่อการสอนเด็ก ๆ อีก แม่จึงจำเป็นต้องมาช่วยในส่วนนี้ด้วย จึงรู้สึกค่อนข้างกังวลมากค่ะ กลัวว่าจะไม่ทัน
ในเรื่องทำงานพิเศษ/หารายได้เสริม คือยากมากค่ะ บ้านเราค่อนข้างชนบท สัญญาณโทรศัพท์ยังไม่ถึง แต่อินเทอร์เน็ตใช้ได้เพราะติดตั้งไวไฟค่ะ ถ้าไม่ใช้ไวไฟ จะไม่สามารถเรียนออนไลน์ได้เลย ลำบากไปอีก อยากขายของออนไลน์ก็ทำไม่ได้ ไปรษณีย์และขนส่งห่างจากบ้านพอสมควร ไม่น่าจะคุ้มกับน้ำมันที่ไปส่งของ ถ้าไปหางานทำในตัวเมืองก็ต้องเช่าห้องพัก+ค่ากินอีก ไม่น่าจะได้เงินแต่น่าจะได้ประสบการณ์มากกว่า
**ที่ตั้งกระทู้ไม่ได้ต้องการอะไรนะคะ แค่อยากอ่านเรื่องราวของแต่ละคน เผื่อเราจะได้กำลังใจมากขึ้น