สวัสดีค่ะ เราอยากมีเรื่องระบาย ... ที่นี่อาจเป็นที่เดียวที่เราสามารถบอกความในใจทั้งหมดได้

เราคบกับแฟนมาใกล้ 6 ปีแล้ว เราไม่ได้แต่งงานกันแต่จดทะเบียนสมรส เราอาศัยกันอยู่ที่โคราช ชีวิตคู่ของเราค่อนข้างไปได้ดี มีปากเสียง ทะเลาะกันเป็นปกติ เขาค่อนข้างเป็นสามีที่ดีคนนึงเลย เขาทำงานทุกบาทให้เราหมด ้ข าเคยกินเหล้าเกือบทุกวันแต่พอมาคบกับเราก็เลิกทุกอย่างรวมถึงบุหรี่ เขาคอยปลอบ คอยเป็นกำลังใจ ใกล้ไกลคอยไปรับไปส่ง เราเริ่มจากมอไซต์ที่ลุยตากฝนกันทุกวันจนกลายเป็นรถยนต์ จนมาปี63 เราตกงานช่วงต้นปี เราย้ายมาทำงานที่เดียวกันในโรงงาน เรามีเวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น ทุกอย่างเป็นไปแบบปกติ จนช่วงปลายปี63 เราจับได้ว่าเขาคุยกับแฟนเก่า เราล้มทั้งยืน รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบแตกสลาย เราถามตัวเองว่าทำไม เราทำอะไรผิด เพราะเราตกงานหรอ หรือเพราะเราไม่สวย เราดีสู้คนเก่าไม่ได้ ณ ตอนนั้นจำได้ว่าคงเสียใจมาก เราตรอมใจมาก จนทนไม่ไหวเราขอหย่า แต่ก็ไม่ได้หย่ากัน เราเลือกที่จะให้อภัยเขา เรายังรักเขา เราไม่อยากเสียเขาไป แต่เหตุการณ์นั้นก็ทำให้เราเปลี่ยนไป เรากลายเป็นคนที่เช็คโทรศัพท์ตลอดเวลา ขี้ระแวง คิดมาก จนระยะเวลาผ่านมาจนปี65 เราสองคนได้โยกย้ายงานกลับมาอยู่กรุงเทพ เราได้งานก่อนเขาจึงพาเขาไปหางาน วันที่เขาได้งานเขาดีใจมาก เช่นเดียวกันเราก็ดีใจกับ ดีใจที่ยามทุกข์และสุขเราอยู่ข้างเขา เวลาผ่านไปมันเหมือนจะดีแต่กลับแย่ เราจับได้ว่าเขาโกหกเราค่อนข้างบ่อย จากตอนแรกเราเสียใจจนเราเงียบไปเอง เราแค่ไม่ได้โวยวายเหมือนเมื่อก่อนเท่านั้น เขาเริ่มกลับมาติดบุหรี่ ติดเหล้า ทุกครั้งที่เขาไปกินเหล้าเราจะทะเลาะกันทุกครั้ง (เราเคยขอให้เขาเลิกเหล้ากับบุหรี่ตั้งแต่คบกันแรกๆ) มันหนักขึ้นทุกวันๆจนเรารู้สึกเหมือนเจ็บเจียนตาย เราทำกับข้าวไปกินที่ออฟฟิตทุกวันเพื่อประหยัด เพื่อเก็บเงิน เผื่อเขาใช้ไม่พอหรืออยากได้อะไรก็ยังมีส่วนนี้ แต่เขากลับเอาเงินไปลงกับเหล้าหมด ทะเลาะกันก็มักจะพูดจาไม่ดี เราก็เช่นกันมักจะฟูมฟายอยู่อย่างนั้น จนถึงตอนนี้มันก็ยังมีเกิดขึ้นเคยถึงขนาดขับรถไม่ไหว บางทีเราต้องหารถกลับเองเพราะไม่รู้ว่าเขาจะมาเมื่อไหร่ และทุกครั้งมันก็จะจบลงที่เขาขอโทษ ขอโอกาสให้เขาได้ไหม เขาจะเป็นสามีที่ดีขึ้น แต่พอมาวันนี้มันเกิดขึ้นอีกครั้งและมันหนักกว่าทุกๆครั้ง เราถามเขาว่าทำไมหรอ เลิกได้ไหม เขาบอกพูดน้ำเสียงค่อนข้างไม่ดีใส่เราว่าแล้วจะทำไม เลิกไม่ได้ ก็เป็นแบบนี้แหละทำไม และเขาก็ยินดีที่จะเลิกกับเรา แบบว่าถ้าเราอยากไปเขาก็จะไปเหมือนกัน เรารู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกลับมาแตกสลายใหม่อีกครั้ง รู้สึกเหมือนเรากำลังพยายามต่อแก้วที่แตก ในตอนนั้นเรากลัวที่จะเสียเขาไป เราบอกเขาว่าเรายอมทุกอย่าง จะกินเหล้าก็ได้ สูบบุหรี่ก็ได้ แต่อย่าทิ้งเราไปเลย ใช่ค่ะเรารู้สึกเหมือนตัวเองโคตรไร้ค่าเลย เรารู้สึกเหมือนพยายามอ้อนวอนขอให้คนไม่รักอยู่ต่อ จนถึงตอนนี้เราก็ไม่รู้ว่าจริงๆแล้ว เขายังรักเราไหม เขายังเหมือนเดิมไหม แต่เราได้บอกขอโทษเขาไปว่าขอโทษที่เรารักเขามากเกินหป ขอโทษที่เราเหมือนเดิมตลอด6ปี ขอโทษที่เราพยายามสร้างครอบครัวให้ดี ขอโทษที่ห้ามเขากินเหล้าสูบบุหรี่ เราบอกกับตัวเองว่าเราจะรักษาชีวิตคู่6 ปีของเราไว้ สำหรับเราเราตั้งใจทุกๆอย่าง เราตั้งใจดูแลเขา ให้เขาเป็นคนดีคนนึง เป็นสามีที่ดี เป็นลูกที่ดีให้แม่เขาภูมิใจ แต่ในใจก็กลับทรมาน เรากลัว เราระแวงว่าวันนี้เขาจะไปกินเหล้าไหม มีคำถามมากมายอยู่ในหัว เพราะอะไร ทำไม ไหนบอกเพื่อนที่ทำงานเห็นแก่ตัวแต่สุดท้ายเขาก็เลือกไปกินเหล้ากับเขา เราก็อยากบอกเขาว่าทั้งชีวิตเราก็ไม่ได้มีใคร เราก็มีแค่เขาคนเดียว จะเรื่องสุขหรือทุกข์เขาก็ยังเป็นคนแรกที่รับรู้เสมอ แต่ทำไมกับเขามันต่างกัน ทำไมเขาปล่อยให้เราอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมคนเดียว เขารู้ไหมว่ามันโดดเดี่ยว อ้างว้างขนาดไหน เขารู้ไหมว่าเราก็มีเรื่องเครียด เรามีแค่เขาคนเดียวที่เป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ เป็นกำลังใจ จนตอนนี้เราไม่กล้าหาคำตอบว่ามันจะมีเรื่องผู้หญิงด้วยไหม เรากลัวที่จะรับรู้ เราเห็นแอคเคานต์เอาไว้ส่องผู้หญิง 18+ เรายิ่งกลัว ยิ่งเสียใจ ยิ่งร้องไห้ แต่ทำอะไรไม่ได้ จิตใจเราย่ำแย่เหมือนมันกำลังจะตายลงอย่างช้าๆ

มาวันนี้เขาขอโทษเหมือนอย่างทุกครั้ง เขาพาเราไปเที่ยว คอยเทคแคร์ เขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ในหัวเราได้แต่คิดว่าเขาอาจจะไม่ได้รักเราแล้วแค่มีความผูกพันธ์ตามประสาคนที่อยู่ด้วยกันมา6 ปีหรือเปล่า เขายังบอกรักเราเหมือนเดิมแต่เราเริ่มไม่มั่นใจว่ามันจริงไหม เรารู้แค่ว่าทุกอย่างมันเปลี่ยนไปอย่างสมบูรณ์ มีแค่เราที่เหมือนเดิม เหมือนเดิมตลอด6ปี และมันถึงเวลาที่เราต้องยอมรับความจริงให้ได้แม้มันจะยากสักแค่ไหนก็ตาม

เราไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไงค่อไท่กล้าคิดไม่กล้าหวัง ก็ได้แต่หวังว่าวันนึงเราจะรักตัวเองมากพอ เข้มแข็งมากพอที่ก้าวผ่านจุดนี้ไปได้ เราอาจจะไม่ประสบความสำเร็จเรื่องครอบครัวเหมือนอย่างที่เคยขาดมันตั้งแต่เด็กๆ แต่ก็ยังหวังให้ตัวเองประสบความสำเร็จด้านอื่นๆ แม้จะอ่อนแอมากๆแต่ก็ยังอยากเป็นกำลังใจให้ตัวเอง

หากเราพิมพ์งงๆยังไงเราต้องขอโทษด้วย เราไม่รู้จะเรียบเรียงยังไงกับสิ่งที่เกิดขึ้น กับสิ่งที่อยู่ในหัว ดีใจหากมีคนอ่านจบ ขอบคุณมากๆค่ะ