เราเจอมาคล้ายกันค่ะ

นาทีที่รถหมุนคว้างกลางถนน เราคิดว่าไม่รอดแน่ๆ
ตอนนั้น เรากำลังจะกลับบ้าน  
คงเพราะ เพิ่งไปพักปฏิบัติธรรมที่วัดมาสิบวัน สติเลยดีมากๆ
และมั่นใจว่า อย่างน้อย เราก็มีสุคติเป็นที่ไปล่ะ ใจจึงไม่ร้อนลนเท่าไหร่

ทุกวันนี้ นึกย้อนกลับไป ก็นึกไม่ออก ว่ารอดมาได้อย่างไร
(ถ้าสมัยนั้นมีกล้องวงจรปิด คงจะเห็นภาพความเฉียด ที่น่าหวาดเสียวแบบไม่อยากดูซ้ำ)

จากเหตุการณ์วันนั้น
เราเชื่อว่า เป็นผลอันเกิดจาก  บุญคุ้มครอง  เราเลยหมั่นประกอบกุศลกรรมเนืองๆ ทำบุญ สะสมบุญเป็นการใหญ่
เพราะประจักษ์ใจตนแล้วว่า “ความมีชีวิต” จะถูกพญามัจจุราช “ริบคืน” ไปได้ง่ายดายเพียงใด