สวัสดีค่ะ เราอายุ21 ปีนี้ตอนธันวา จบ ปวส. เรามีเรื่องพ่อแม่อยากเล่าให้ฟัง เรามีพี่สาวอยู่คนนึง อายุ26 ปี พ่อแม่รักพี่สาวเรามาก ส่งพี่สาวเรียนมหาลัยด้วยความยากลำบาก เพราะบ้านเรามีฐานะยากจน ตอนพี่เราเรียนมหาลัย พี่เรามีแฟน (ปัจจุบันเลิกกัน3ปีแล้ว) แต่แฟนพี่เราเรียนไม่จบ สูบกัญชา ยาม้า ทางบ้านแฟนพี่สาว ไม่ค่อยส่งตังให้แฟนพี่สาวเพราะไม่เรียน แฟนพี่สาวเราก็กิน อยู่ ใช้เงินกับพี่เราจนพี่เราเรียนจบ โดยแม่เราต้องส่งตังจ่ายค่าหอ ค่ากิน ค่าน้ำมัน ต่างๆนาๆ แม่เรารู้แม่เราเคยบอกให้เลิกกันเพราะไม่มีอนาคต แต่พี่เราไม่เลิก แม่ทำอะไรไม่ได้ เลยปล่อยเลยตามเลย แต่ก็ต้องส่งตังให้พี่เราใช้อยู่ดี ระหว่างที่พี่เรียน เราก็เรียน ปวช เพราะพ่อแม่บังคับ เพราะหากเราเรียนต่อมหาลัย คงไม่มีกำลังส่ง อันนี้เราเข้าใจ แต่ๆที่ผ่านมาเล็กจนโต พ่อกับแม่รักพี่สาวมากกว่าเรามาตลอด รวมถึงตาด้วย เรามันจะโดนพ่อด่าเป็นผระจำแม้กระทั่งเรื่องเล็กๆ เวลาถอนหงอก กวาดบ้านถูบ้านเราทำให้หมด พี่สาวเราช่วยบางครั้ง พี่ตั้งแต่ใช้โทรศัพท์มา เราซื้อเองหมดเลย ส่วนพี่สาว พ่อแม่เราซัพพอร์ตเขาเป็นอย่างดี รถตอนเรียน เราก็ใช้ต่อพี่เรา เพราะพี่ซื้อคันใหม่ เวลาพี่สาวทพเลาะกับพ่อแม่ พ่อแม่ก็เป็นคนเข้าไปหาไปพูดด้วย แต่เราทะเลาะกับแม่ตอนนั้น เราไม่มีข้าวกินเลย ในครัวไม่มีอะไรให้เราทำ แล้วเราเรียนออนไลน์เคยขอตังแม่ไปวิลัย ไม่มีใครให้ เราเลยไม่ได้ไป จนเราต้องเข้าไปพูดกับแม่ก่อน เรามักจะถูกว่าเราเื่อเราเถียงทั้งๆที่เวลามีเรื่องเราถูกขึ้นเสียงใส่ เราจะไม่ขึ้นเสียงใส่เลยถ้าเราไม่ไหวจริงๆ เราโดนขึ้นเสียงมาตลอดเราเคยบอกแม่ว่าจะให้ทำยังไงอะที่เราโดนว่าโดนขึ้นเสียง แต่แม่บอกให้ทนเพราะเป็นลูก แต่ทำไมเราไม่แก้ไขไปด้วยกันอะ เราจะไม่เถียงไม่ว่าเลยถ้าไม่ขึ้นเสียงใส่เรา พ่อเราชอบเสียงดังใส่เรา ตอนเด็กๆ เราเคยโดนแม่ว่า ไม่ใช่ลูกกู เรายังจำได้จนถึงวันนี้ เราเคยคิดว่า ถ้าวันนึงเราทำงาน เราจะไม่กลับมาที่บ้านอีกแน่นอน เราจะทดแทนบุญคุณที่เลี้ยงเรามาด้วยการส่งตังก็พอ บางเรื่องเราอาจจะผิดเราก็ยอมรับผิดที่ทำตัวไม่ดี แต่ทำไมไม่รักเราให้เท่าพี่สาวเราบ้าง