บางทีเราก็ไม่ควรลืมนะว่าเราอยู่ในสถานะไหน
ถ้าหากเราสำคัญกับเค้าแม้แต่นิดเดียวเขาจะไม่ปฏิเสธเราเลยไม่ว่าเราจะร้องขออะไร สำหรับเราสำคัญกับเขาก็แค่เรื่องเดียว แค่แอบหวังว่ามันอาจจะมีซักวันที่เขาอาจจะมีความรู้สึกให้เราบ้างซักนิดนึง มันเป็นความสัมพันธ์ที่แอบทรมานเหมือนกันนะ ไปหาไม่ได้ โทรหาไม่ได้ รอแต่ตอบไลน์กันไปวันๆ ไม่มีสิทธิ์จับมือ ไม่มีสิทธิ์เปิดตัว ไม่มีสิทธิ์ได้ไปเที่ยวด้วยกันในสถานที่ต่างๆ ทั้งๆ ที่พูดมาทั้งหมดเราโคตรอยากทำเลย ไม่มีสิทธิ์แม้กระทั่งคิดไปไกลกว่าห้องแคบๆ ที่เราต้องแอบไปเจอกันเป็นบางครั้ง บางทีคิดว่าเขามีใจให้เราแต่มันก็ไม่ใช่ มันกลายเป็นเราต่างหากที่คิดไกลไปเอง ตัวหนังสือที่อ่านผ่านทางไลน์ เขาจะพิมพ์มายังไงก็ได้เว้ย มันบอกความรู้สึกไม่ได้ ถ้าเราพอใจในสิ่งที่เราเป็น เราก็ควรยอมรับให้ได้ และไม่ต้องร้องขอ แค่เขายังตอบไลน์ และยังอยู่ในชีวิต ถึงแม้มันจะไม่มีสถานะก็ยังดีกว่าเขาหายไปจากชีวิต