สวัสดีครับผม เอ เราเจอกับ บี ในฟีเจอร์หาคู่ใน face book บี เป็นคนมีฐานะหน้าตาดีและบุคลิกดี แต่ผมชาวบ้านหน้าตาไม่ดีแต่งตัวไม่เป็นไปไหนมาไหนก็กลัวเขาอายวันหนึ่งเราไปซื้อของกันเขามารับเราก็ไปแต่ก็มีคำพูดหนึ่งขึ้นมาว่า "ดูแต่งตัวอบบนี้สิแต่งตัวดี ๆ หน่อย" เราก็แอบนอยลึก ๆ แต่ก็ยังยิ้มไม่คิดมาก พอรู้ว่าแฟนเก่าเขาแต่ละคนหน้าตาดีผิวพรรณหมดจดและยังฐานะพอ ๆ กันเราก็รู้สึกด้อยค่าขึ้นมาทันที เราใช้น้ำหอมเซเว่นเขากลับมองว่ามันกลิ่นราคาถูหก ผมก็ยังยิ้มคิดว่าเขาพูดเล่นไป แต่ในใจกลับเฟลมาก เวลาไปกินข้าวกันเขาก็พูดอ้อนให้เราออกให้ไม่รู้พูดเฉย ๆลองน้ำใจเรารึเปล่าแต่เราก็ออกนะบางทีเราก็บอกไม่มีตังมันก็ไม่มีจริง ๆ เขาก็พูดขึ้นมาว่าทำงานยังไงไม่มีเงินเราก็บอกเขาไปว่าค่าใช้จ่ายเยอะเงินเดือนน้อยต้องประหยัดข้าวมื้อหนึ่งนอกบ้านเราบางทีก็หาร บางทีผมก็ออกให้แต่มื้อหนึ่งเกือบ200-300 บ่อยไปผมไม่ไหวผมมองว่าไลฟ์สไตล์เราสองคนต่างกันมากแบรนเนมกับของมือสองตลาดนัดเลยทีเดียวมันเป็นความต่างที่ผมไม่สามารถปรับเข้าหาเขาได้ผมไม่อยากได้ยินคำว่าแค่นี้เลี้ยงไม่ได้เหรอ เติมน้ำมันให้หน่อยตังไม่มีแล้ว ซึ่งผมอยากทำแบบนั้นมากอยากช่วยออกอยากเลี้ยงข้าวบ่อยแต่ผมทำไม่ได้กลัวเงินไม่พอใช้ถึงสิ้นเดือนผมไม่อยากเห็นเขางอลรู้สึกไม่ดีต้องกลับมาโทษตัวเองว่าแค่นี้ก็ทำไม่ได้เพราะเป็นสิ่งที่เราควรทำ ปัญหาหลัก ๆ ก็อยู่ที่ความแตกต่างของฐานะและการใช้ชีวิตประจำวันของเราเราควรเริ่มต้นคุยกันยังไงให้เข้าใจ หรือว่าค่อยๆๆหายไปเงียบๆ