เพื่อนเราจะเป็นสายธรรมะธัมโม ไม่ใช่สายเที่ยวแบบไปเที่ยวคาเฟ่ กินของอร่อย แต่เวลาไปไหนนางชอบเข้าวัด ไฮไลท์ของทู้นี้คือ ทุกวันเสาร์พระจะมาบิณฑบาตหน้าบ้าน นางต้องรีบตื่นทั้งที่เช้าวันเสาร์ของคนอื่นที่ยังไม่ตื่น รวมถึงตัวเราด้วย เพื่อนชวนปลุกเราตื่นเช้าวันเสาร์ แต่เราไม่ว่าง เพราะตอนดึกวันศุกร์เราติดหนัง/ซีรีส์หนักมาก เพื่อนก็ตื๊อให้เราตื่นมาใส่บาตรทุกวันเสาร์ แต่เราไม่อยากตื่นเช้า ตื่นไปก็กลับไปนอนไม่ได้อีก คือเราอธิบายเพื่อนว่า "โทษทีนะ เราตื่นสายเช้าวันเสาร์ ตื่นทีไรง่วงทุกที วันธรรมดาเราตื่นเช้าเป็นเรื่องปกติ แต่ขอตื่นสายอาทิตย์ละ2วันนะ" แต่เพื่อนไม่ยอม ชอบแซะ ว่าเราว่าเราไม่เคยทำบุญ ถามจริง เราทำบุญ ไม่ตื่นมาใส่บาตรผิดหรอ???? คือเพื่อนคนนี้ถึงจะไม่ได้สนิทกับเรา แต่ชอบเอาที่เขาชอบหรือถนัดมาบังคับเรา และเราปฏิเสธเขาไปแต่เพื่อนก็มาตื๊อต่ออีก ถึงเราไม่ได้ร่วมใส่บาตรตอนเช้าวันเสาร์กับเพื่อนก็จริง เราไม่ใช่ไม่ทำบุญเลยนะ แต่เราสวดมนต์ก่อนนอนทุกคืน แต่วันพระเราจะสวดยาวๆ กว่าวันอื่นหน่อย อย่างน้อยเราก็ได้บุญหล่ะ ดีกว่าคนที่ชอบมาด่วนตัดสินว่าเราไม่ได้ทำบุญทั้งที่จริงๆเราทำบุญด้วย ก็เพราะเพื่อนมันไม่เห็นเราตอนสวดมนต์ เอาแต่ด่วนตัดสินอย่างเดียว ก่อนจะพูดว่าใครอย่าเพิ่งด่วนตัดสินแค่เพียงผิวเผิน เพราะข้างในอาจไม่ใช่สิ่งที่คุณเห็นแค่ภายนอกนะ ไม่ว่าจะทำบุญด้วยใส่บาตร,สวดมนต์หรือฟังธรรมทุกอย่างมันคือการทำบุญ เราทำบุญแบบไหนเราก็ได้บุญเหมือนกัน