อันที่จริงเรื่องเกิดตั้งแต่ต้นปี 2020 แล้วค่ะ
จขกท.ได้รับทุนไปเรียนต่างประเทศเป็นเวลา 1 ปี
เป็นทุนที่ตั้งใจลงแรง เตรียมเกรด เตรียมสอบสัมภาษณ์
เพื่อความฝันที่อยากไปเรียนต่างประเทศสักครั้ง
แต่ทุกอย่างก็พังทลายเพราะโควิด ทุนถูกยกเลิก
จะสมัครใหม่ก็ไม่ได้เพราะปีต่อไปอายุไม่เข้าเงื่อนไขแล้ว

บางคนอาจคิดว่าอนาคตไว้หาทุนอื่นก็ได้ 
จขกท.เข้าใจค่ะว่าโอกาสมีอีกเยอะ แต่ก็อดผิดหวังไม่ได้
เพราะกว่าจะมาถึงจุดนี้ได้มันลำบากมาก

ทุนครั้งแรก - สอบติด แต่เป็นทุนบางส่วน ที่บ้านไม่มีกำลังสมทบมากพอ
ทุนครั้งที่สอง - สอบผ่านข้อเขียน แต่ตกสัมภาษณ์
ทุนครั้งที่สาม - สอบติด ทุกอย่างพร้อม แต่ไปไม่ได้เพราะโควิด

เหมือนสิ่งที่พยายามมาทั้งหมดมันไม่มีค่าอะไรเลย
ทั้งที่เราไม่ได้ทำอะไรผิด ทั้งที่เราพยายามมาตลอด
อีกนิดเดียวก็จะได้ไปแล้วแท้ๆ
แต่อยู่ดี ๆ ก็ถูกโรคอะไรไม่รู้มาพรากความฝันไป

มีวิธีทำใจที่ได้ผลบ้างไหมคะ?

จขกท.ทำใจมาสองปีกว่าแล้วค่ะ แต่ยังมูฟออนไม่ได้สักที
คิดอยู่ตลอดว่า "ถ้าตอนนั้นได้ไป ตอนนี้คงจะ..." 
พอนึกถึงเรื่องทุนทีไรก็ร้องไห้ตลอดเลย 
ถ้าเป็นการเฟลครั้งแรกคงไม่อะไร แต่นี่ครั้งที่สามแล้ว ลุกยากมากจริงๆ
แถมน้อยใจโชคชะตาอีกว่าถ้าเกิดมารวยคงไม่ต้องพยายามมากขนาดนี้

พิมพ์ยาวกว่าที่คิดเยอะเลย ประเด็นคืออยากทราบวิธีรับมือกับความผิดหวังของทุกท่านค่ะ
ขอบคุณที่สละเวลามาอ่านนะคะ