ตอนนี้เรากำลังจะเรียนต่อมหาวิทยาลัยแล้วค่ะ แต่รอเปิดเทอมประมาณเดือนกรกฎาคม แต่เมื่อเดือนที่แล้วแม่พาเราไปจองหอ ซึ่งแม่ก็เป็นคนจัดแจงเองทุกอย่าง สรุปคือเราได้หอที่เป็นห้องโล่งๆไม่มีอะไรเลย แม้แต่ก็อกในห้องน้ำยังมีแค่อันเดียว แต่เราก็ไม่ได้อะไรเพราะเราก็กลัวแม่ไม่มีตังค่ามัดจำหอ แล้วพอมาวันนี้เราก็ได้นั่งคุยอยู่กับแม่ซึ่งมีพี่สาวเราอยู่ด้วยค่ะ เราก็บอกแม่ว่าเปิดเทอมคงได้เสียตังหลายพันเพราะในหอไม่มีอะไรเลย แล้วแม่ก็บอกว่าจะเสียเยอะทำไมเอาแค่ที่นอนก็พอแล้ว แล้วก็ว่าเราว่า เราอยากมีอยากได้เหมือนคนอื่นทำไม เปลืองเงิน แล้วพี่สาวเราก็เสริมว่ามีกาน้ำไว้ในห้องอันเดียวก็พอแล้วไม่ต้องติดหรู หรอก เสื้อนักศึกษาก็ซื้อเอาตามตลาดนัดก็พอตัวละ100เอง จะซื้อแบบแพงทำไม เราเลยบอกว่าชุดนักศึกษามันแพงแล้วยิ่งของเราต้องใส่ตัวใหญ่อีก พี่สาวเราก็บอกว่าอ้วนไม่มีไซส์หรอกต้องสั่งตัดเอาก็หมดเยอะละสิ (แต่เราลองหาร้านในไอจีเขาก็มีไซส์สำหรับคนอ้วนอยู่นะคะ) เราก็เริ่มเฟลเพราะรู้สึกเหมือนโดนรุม55 เราก็โดนทั้งสองคนว่าอยู่แบบนี้ พี่สาวเราบอกว่าถ้าเรื่องเยอะก็ไม่ต้องเรียน เราโมโหเพราะเราตั้งใจเรียนต่อมาก เลยตอบกลับไปว่าไม่ได้ส่งเรียนอย่ายุ่งได้มั้ย สุดท้ายเราโดนแม่ด่าว่าชอบใช้อารมณ์ไม่ฟังคนอื่น หึ ตลก เรากลั้นน้ำตาไว้สุดๆเลยค่ะ แล้วแม่ก็บอกอีกว่าเดี๋ยวไปเรียนก็ไปหลงแสงสีในเมือง ซึ่งเราเป็นคนไม่ค่อยเที่ยวด้วยซ้ำเลยรู้สึกว่าในสายตาเขาเราเป็นคนแบบนั้นหรอ เราไม่อยากฟังใครรุมอีกเราเลยเดินไปร้องไห้ในห้อง😅 
   ก่อนหน้านั้นแม่เคยบอกว่าจะให้เราเต็มที่แค่ขอเราเรียนจบ ซึ่งแม่เรามีลูก4คน เราเป็นคนที่3 พี่เรา2คนจบ ม.3 เราเป็นคนแรกเลยค่ะที่เรียนต่อมหาลัย เราเลยรู้สึกหลายๆอย่างปนกัน ทั้งเสียใจ ทั้งน้อยใจ ทั้งเจ็บใจที่ตัวเองตั้งใจทำขนาดนี้ทำไมถึงไม่มีใครเห็นค่าเรา เลยอยากมาระบายทางนี้ เพราะเราไม่รู้จะไประบายให้ใครฟัง55 (เรากู้ กยศ แล้วนะคะ แต่คนที่เคยกู้หลายๆคนคงรู้ว่ากว่าจะได้เงิน กยศ คือนานมาก) ปิดเทอมนี้ก็ว่าจะทำงานแต่ไม่มีที่ไหนรับเลยเราเลยต้องอยู่เฉยๆ แล้วก่อนจะจบม.6เราได้ทุนช้างเผือก(เรียนดีแต่ขาดแคลนคุณทรัพย์) แต่ได้ไม่ค่อยเยอะค่ะเพราะต้องเฉลี่ยกับน้องๆในโรงเรียนอีก11คน เราเลยเก็บไว้ซื้อชุดนักศึกษา แต่หนักใจกับหอมากกว่า🥲 ชีวิต18ปี กับประสบการณ์แสนสาหัสจากเซฟโซนที่ไม่เหมือนเซฟโซน555 ปล.ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ😅