คือเราอยากจะเล่าให้ทุกคนฟังน่ะค่ะว่าเรามีข้อเสียตรงไหนที่เราไม่รู้ตัวรึป่าวอยากจะให้เพื่อนๆแนะนำรึว่าบอกกล่าวเราสักนิดค่ะคือเรามีครอบครัวแล้วอยู่ด้วยกันมา3-4ปีแล้วมีลูกด้วยกัน1คนอายุ2ขวบ4เดือนเราอายุ32ปีแฟนก้ออายุเท่ากันเราเคยแต่งงานมาก่อนแล้วคนนี้คนที่2 คือเรามีความคิดว่า สนุกได้ แต่ต้องนึกถึงคนในครอบครัวก่อน รึว่าเราคิดเยอะไป ส่วนแฟนเปนคนที่ว่าอยากออกไปคุยไปหาเพื่อนไปไหนต่อไหนดึกๆก้อไปได้ถึงแม้เราจะห้ามก้อไม่ฟังเราแค่อยากให้ครอบครัวเปนครอบครัวที่อบอุ่นสักนิดคือเราเห็นแฟนคนอื่นเขามีเพื่อนน่ะแต่เขาก้อไม่ได้ไปสุงสิงมากเพราะมีครอบครัว เขาสร้างให้มั่นคงกันแต่แฟนเราไม่มีความเปนคนนำเลยคือเราเตรียมให้ทุกอย่างจนบางครั้งก้อเหนื่อยน่ะเวลาลูกไม่สบายแทนที่จะพลัดกันดูลูกแต่กับปล่อยเราให้นั่งอุ้มลูกนอนบนตักหลับกัน2คนแม่ลูกส่วนตัวเองนอนสบายตื่นมาดูเวลาร้องแปบนึงแล้วห่มผ้าหลับต่อเวลาลูกร้องมากๆเปนธรรมดาของเด็กที่งอแงเวลาไม่สบายแฟนเราก้อจะดูหงุดหงิดรำคาญและโวยวายใส่อารมนิดๆคือเราไม่เข้าใจอ่ะมีความเปนห่วงครอบครัวบ้างมั้ยรึว่าสนใจใส่ใจเรื่องนิดๆน้อยๆคนในครอบครัวบ้างมั้ยรึเราคิดเยอะรึว่าคาดหวังกับเขาจนเกินไปจนเราเครียดและเหนื่อยกับคำว่า"ครอบครัว" คือเราเคยคิดน่ะจะเดินออกมาแล้วเปนแม่เลี้ยงเดียวไปเลย
ครอบครัวที่ทนอยู่หรือว่าอยู่ทนมีความสุขมากกว่า