ตอนนี้ปัญหามันเริ่มหนักขึ้นมากแล้วค่ะ แฟนเราเล่นแต่เกมแทบไม่สนใจเราเลย ถึงขั้นหลับคาเกม วันๆคุยกันไม่กี่คำ แต่ก็ออกไปเตะบอลทุกเย็นค่ะ หลังเตะเสร็จเค้าก็จะนั่งเล่นเกมกับเพื่อนที่สนามก่อน หลังจากนั้นก็ไปเล่นต่อที่บ้านเพื่อนประมาณเที่ยงคืนกลับบ้าน หลังกินข้าวเสร็จเค้าก็เล่นต่อจนถึงตี2-3 บางวันก็เกือบตี5 หลังตื่นนอนเค้าก็จะเปิดเกมทันที เป็นแบบนี้มา5เดือนแล้วค่ะ เราเปิดใจคุยกันเรื่องนี้แบบจริงจัง4รอบ เค้าให้เหตุผลว่าก็ไม่รู้จะทำอะไร งานก็หาไม่ได้ เค้าไม่โทรมาคุยกับเราเลยเกือบ3เดือนแล้ว
ไม่ว่าจะเป็นวันครบรอบ วันวาเลนไทน์ และไม่เปิดโอกาสให้เราได้โทรหาบ้างเลย เพราะเวลาว่างเค้าลงที่เกมหมด แต่เราก็เคยโทรหาเค้าตอนเล่นเกมนะคะ สรุปก็คือเงียบค่ะ นั่งฟังเค้าเล่นเกม เรารู้สึกว่าโทรทำไมถ้าไม่คุยกันเลย เป็นบูรณาการ ก็เลยตัดสินใจไม่โทรไปเลยและเค้าก็ไม่โทรมาเลย55

เราตัดสินใจหัดเล่นเกมเพื่อที่จะเล่นกับเค้า จนฝีมือเราก็ไม่ได้ไก่กาอะไร แต่สุดท้ายเค้าก็เลือกเล่นกับเพื่อนอยู่ดีค่ะ เทเราหลายรอบมาก ชวนเราเล่นนะคะเเต่ไม่เคยรอ พอกดเข้าเกมเค้าก็เริ่มเกมไปแล้ว พอเราถามเค้าก็บอกว่าวันนี้เล่นกับน้องก่อนเป็นแบบนี้เกือบทุกรอบเลยค่ะ สรุปแล้วเราก็ต้องกดsoloตลอด

เราคิดว่าถ้าเค้าเบื่อเกมเมื่อไหร่เค้าคงสนใจเราเอง และถ้าเค้าไม่ได้ออกไปหาเพื่อนเค้าก็คงจะมีเวลาโทรหาเราบ้าง จนวันหนึ่งเค้าติดโควิดต้องกักตัวยาว เวลา15วันที่ผ่านมา เวลาในไม่เล่นเกมเค้าก็ไม่โทรมาหาเราเลยค่ะ เค้าได้แต่บ่นในแชตกับเพื่อนว่าเบื่อ เหงา แต่ก็ไม่คิดที่จะโทรหาเราเลย จนเรารู้สึกว่ามันแปลกๆ นี่มันไม่ใช่แค่ติดเกมแต่มันเหมือนเบื่อเราแล้วหรือเปล่า 

ที่แปลกใจสุดคือ..ถ้าคนเราไม่ได้รักกันแล้ว มันยังสามารถบอกรักกันได้อยู่เหรอ มันจะมีจริงมั้ยคนที่อยากเลิกแต่ไม่อยากบอกเองเพราะไม่อยากให้ตัวเองดูผิด เพราะที่ผ่านมาคำพูดกับการกระทำมันไม่ตรงกันสักอย่าง...