ไม่รู้ว่ามันจะเหมาะสมไหม​ ที่ครอบครัวผมมีปัญหา​ พ่อชอบกินเหล้าทุกวันกลับมาก็มาด่าหาเรื่องทะเลาะกับแม่ตลอด​ เป็นแบบนี้มา15ปีแล้ว​ พ่อชอบเมาแล้วก็หาเรื่องทะเลาะตลอดแต่ก็ไม่ได้ตบตีกัน​ มีแต่ด่ากัน​ ผมยอมรับว่าผมอายกับนิสัยของพ่อตัวเองมากๆ​ มันไม่เหมือนครอบครัวอื่นๆเขา​  ครอบครัวที่ไม่ใช่ครอบครัวมันคืออะไร​ ครอบครัวผมแปลกแยกจากคนอื่นและผมก็รู้สึกว่าผมแปลกแยกจากคนอื่นอยู่เสมอ​ ตอนเด็กๆก็ไม่กล้าเข้าหาใครเพราะคิดว่าตัวเองเป็นเด็กมีปัญหา​ ผมไม่เคยมีช่วงเวลาดีๆในครอบครัวเลย​    เวลาอยู่บ้านมันทำให้ผมรู้สึกอึดอัดไม่ว่าจะตอนพ่อเมาหรือไม่เมาก็ตาม​

  ผมเป็นผู้ชายที่อายุก็20ปีแล้ว​ แต่ผมก็รู้สึกอ่อนแอเมื่อพูดถึงเรื่องครอบครัว​ ไม่ว่าผมจะบอกหรือคุยกับพ่อยังไง​ เขาก็ยังทำตัวเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนนิสัยซักที​ เวลาเมาผมจะชอบว่าให้พ่อตลอดเพราะเขาชอบว่าให้แม่ผมก็มีด่าเขาไปเหมือนกัน​และผมด่าแรงด้วย

   เพราะผมเป็นแค่ลูกที่เขาเอาผมมาเลี้ยง​ ตั้งแต่เด็กเขาไม่ค่อยสนใจผม​ ค่าใช่จ่ายแทบจะทุกอย่างก็ได้แม่เลี้ยงที่ช่วยตลอด​ แม่เลี้ยงผมเจาเลี้ยงผมมาตั้งแต่ผมอายุ5ขวบ​ ถ้าไม่มีเขาผมก็คงจะแย่​ ดังนั้นเวลาพ่อทะเลาะกับแม่ผมก็เข้าข้างแม่ตลอด​ ผมไม่เคยรู้สึกผิดที่ทะเลาะกับพ่อ​หรือด่าพ่อเลย

  ผมไม่รู้ว่าตัวเองจะชั่วหรืออกตัญญู​รึเปล่า​ แต่ผมนึกถึงตัวเองในตอนอยู่ปฐม​ เด็กตัวเล็กที่ทุกๆวันหยุดจะออกบ้านในตอนเข้าเพื่อไปนั่งเล่นบนขอนไม้ในป่า​มองท้องฟ้าสีสวย​ อยู่ในจินตนาการ​ที่สวยงามของตัวเอง​ ไม่เคยไม่หาเพื่อน​ ทำตัวเข้มแข็ง​ต่อหน้าทุกคน​แต่บับหลังร้องไห้แทบทุกวันเพราะที่บ้านมีปัญหา​ มีเรื่องอะไรก็ต้องเก็บไว้กัยตัวเอง

  ผมไม่รู้ว่าในตอนนี้ผมจะทำยังไง​ที่แม่ยอมอยู่จนถึงทุกวันนี้ก็เพราะผม​ ในตอนนี้ผมโตแล้ว​ ถ้าแม่หนีจากพ่อไป​ ผมจะเบือกทางไหนดี​ จะออกจากบ้านหลังนี้ถาวร​ส่งแต่เงินมาให้แต่จะไม่กลับมาที่นี่อีกเลยหรือทำยังไงดีครับ

    ผมไม่รู้จริงๆ
อยากจะระบาย​ให้ใครซักคนฟัง
อยากจะให้ใครซักคนได้รับรู้