สวัสดีค่ะ เรามีเพื่อนคนนึงคบกันได้3ปีเเต่ก็ถือว่าไม่สนิทมากเป็นเพื่อนร่วมห่องกันเเต่คุยกันเล่นกันบ่อย แต่ถ้าจะเริ่มเล่นจริงๆจังๆก็ตอนป.5-ป.6 มันเป็นคนขี้เเกล้งมากๆเลยค่ะแกล้งจนบางทีเราร้องไห้ละงอนมันเลย มันชอบเราอะค่ะชอบมาอยู่ใกล้ๆชอบเเกล้งชอบเเซวเรากับคนที่เราชอบ เราก็ชอบคุยกับมันมากเลยคุยเเล้วสบายใจเราชอบเเกล้งว่าเราชอบเพื่อนสนิทมันอะค่ะบางทีเราก็ไม่รู้ว่ามันรู้สึกอะไรมั้ยแต่ที่จริงเราชอบรุ่นพี่ม.6 วันสุดท้ายวันจบป.6เราชอบพี่ม.6คนนึงเราหวีดพี่เค้าหนักมากเเต่เราไม่กล้าไปถ่ายรูปกับพี่เค้าละก็ไม่กล้าเอาดอกไม้ให้ เราเลยมานั่งคิดอะค่ะว่าจะเอาไปให้ดีมั้ย ละช่วงบ่ายเป็นช่วงที่ปัจฉิมถ่ายรูปกันเเล้ว เราก็ไม่กล้าเดินไปหาพี่เค้า จนมันเห็นมันเลยบอกเราว่าทำไมไม่เอาไปให้ละก็ไม่ไปถ่ายรูปกับพี่เค้าหล่ะ ละมันบอกกับเราอีกว่าถ้าไม่ทำตอนนี้ก็ไม่มีโอกาสได้ทำละนะ ตอนนั้นเราก็รีบทำตามที่มันบอก เราเผลอเอื้อมตาไปมองมันละมันมองเรา ละช่วงหลังจากไปถ่ายรูปกับพี่เค้าเสร็จกลับมาที่ห้องเราก็คุยกับมันเล่นกับมันละเราก็ให้มันเขียนสมุดให้เเต่มันไม่ยอมเขียน พอช่วงกลับบ้านวันสุดท้ายที่ได้อยู่โรงเรียนเก่า เราก็ยกมือบายลาเพื่อนละก็มัน เรารู้สึกผิดมากๆเลยค่ะที่ไปเล่าเรื่องคนที่เราชอบให้มันฟังทั้งที่รู้อยู่แล้วว่ามันชอบเรา เพราะช่วงนั้นก็เป็นช่วงที่เพื่อนในห้องชอบเราเยอะมากค่ะ เราอยากจะขอโทษมัน... ถ้าผ่านมาเห็นกระทู้นี้กูขอโทษนะเว้ยละกูก็อยากบอกว่ากูคิดถึงมากๆเลยกูขอให้มีชีวิตที่ดีเจอคนที่รักเเละรักนะเว้ย ขอให้โชคดีกับเส้นทางชีวิตต่อจากนี้นะ รักเสมอเพื่อน.......